دولت کجاست؟

نمونه واضح این مورد حرف‌های محمد معتمدی، خواننده موسیقی ایرانی بود. او به این موضوع مهم اشاره کرده بود که جریانی موسیقی کشور را در دست خود گرفته و فضای کار و فعالیت را برای موسیقی ایرانی دشوار کرده است.
جریانی که ما هم بارها درباره‌اش نوشته و این نکته را گوشزد کرده بودیم که موسیقی شده راه کسب درآمد بیشتر برای کنسرت گذاران و از مسیر فرهنگسازی روز به روز دورتر می‌شود.
روز گذشته محمود عزیزی، بازیگر باسابقه تئاتر، سینما و تلویزیون هم در گفت‌وگویی با ایسنا، به این موضوع اشاره کرد او با تاکید براین‌که برخی طرح‌هایی که در مجموعه‌های مختلف اجرا می‌شوند بیشتر برای ارائه بیلان کاری است، می‌گوید: اگر قرار است در وزارت ارشاد طرح ساماندهی و چابک‌سازی پیاده شود چرا از راس هرم این وزارتخانه شروع نمی‌کنند و چرا نظر هنرمندان و متخصصان را نمی‌پرسند؟
یکی از موضوعات مهمی که انتقادات هنرمندان را در پی داشته، مشارکت پایین وزارت ارشاد در حمایت از تئاتر و موسیقی ایرانی و کلاسیک است. هنرمندان این عرصه‌ها با بررسی نمونه‌های مشابه در دیگر کشورها بر این تاکید دارند که دولت باید از برخی هنرها حمایت پررنگ‌تری داشته باشد، نه این‌که با شانه خالی کردن از زیر بار این موضوع عرصه را برای پررنگ و همه گیر شدن تئاترهای تجملی و پولساز فراهم کند.
عزیزی هم بر این مسائل تاکید داشته و می‌گوید: در همه کشورهای استکباری و غیراستکباری یک بودجه عمومی برای فرهنگ و هنر و حفظ ارزش‌های فرهنگی و هنری وجود دارد تا مثلا گروه‌های نمایشی با استفاده از امکانات دولتی تقویت شوند. آنهایی هم که با هدف تجارت کار می‌کردند داستانی متفاوت داشته‌اند. درواقع حمایت‌های مشخصی در بخش دولتی و شهری برای تئاتر ملی، تئاتر دولتی، تئاتر تجربی و تئاتر آزاد وجود دارد ولی هیچ کدام از آنها را اینجا نمی‌بینیم چون شرح وظایف ارشاد نسبت به موضوع تئاتر و به طور کلی هنر معلوم نیست.
او ادامه می‌دهد: در چنین وضعی ماجرای ادغام بحث‌های اساسی دارد، چون هر کاری باید با این هدف که به جامعه هنری آرامش دهد دنبال شود اما همین الان اگر یک بررسی ساده و سرانگشتی کنید و ببینید چه طبقه‌ای از جامعه می‌توانند هفته‌ای دوبار به سینما بروند یا تئاتر ببینند و تابلو بخرند معلوم می‌شود سیاست دولت چه بوده و چه هست، چون نشان داده می‌شود بخش زیادی از جامعه فراموش شده‌اند.