امان از بددهنی!

یکی از رفتارهایی که می‌تواند در این مواقع بروز کند و روابط بین فردی را خراب می‌کند، فحاشی و بددهنی است. برخی افراد در روابط بین فردی خود از کلمات ناسزا استفاده می‌کنند و برخی دیگر فراتر رفته و ممکن است از واژه‌ها و کلمات بسیار زشت استفاده کنند. این نوع رفتار باعث می‌شود تا فرد بددهن در روابط بین فردی خود دچار مشکل شود. بددهن بودن نشان‌دهنده ضعف شخصیتی و خویشتندار نبودن است و عدم بلوغ هیجانی فرد را نشان می‌دهد و باعث می‌شود که اعتبار و شخصیت فرد زیر سؤال برود. همچنین دشنام‌گویی می‌تواند تبدیل به رفتار روزمره و باعث ایجاد خشونت شود و بحران را افزایش دهد. در خانواده‌هایی که دشنام‌گویی متداول است، فحش‌ها و ناسزاها اثر خود را از دست می‌دهند و به سمت
رکیک‌تر شدن پیش می‌روند و پس از مدتی خود اعضای خانواده متوجه ادبیات غیرمودبانه خودشان نمی‌شوند و رفتاری عادی برای آنها به نظر می‌رسد.
ناسزا گفتن و بددهنی بنا به دلایل متفاوتی صورت می‌گیرد که برخی از آنها عبارتند از:
تخلیه خشم و کم‌کردن استرس
دشنام دادن به دلیل ناکام شدن در مقابل یک خواسته
رفتار عادتی (فرد عادت دارد که از ناسزا و دشنام استفاده کند)
مخرب ندانستن فحاشی (نگرش فرد این است که دشنام دادن مسأله مهمی نیست و در تفکر خود اعتقاد دارد که: «فحش باد هواست.»
دشنام‌گویی به دلیل محرک تمایلات جنسی
‌ دشنام‌گویی برای افزایش شوخ‌طبعی یا غافلگیر کردن یکدیگر (استفاده از دشنام برای بامزه به نظر رسیدن یا خندیدن)
به دلیل روبه‌رو شدن با یک درد جسمی غیرمنتظره (مثل اصابت کردن جسم به سر یا بدن یا کوبیده شدن چکش به انگشت یا موارد مشابه)
راهی برای نشان دادن میزان صمیمیت (فرد ناسزا می‌گوید که نشان بدهد خیلی صمیمی و خودمانی است)
دشنام‌گویی به دلیل عضویت در یک گروه خاص
راهی برای تحقیر و توهین
دشنام دادن به دلیل جلب توجه یا خودنمایی کردن
راهی برای نشان دادن قدرت
برای درمان لازم است تا افراد علل ناسزا‌گویی را در خود شناسایی کنند و حتما از درمان‌های رفتاری و هیجانی برای ایجاد تغییر بهره بگیرند.

دکتر مهرنوش دارینی

روان شناس و مشاور