سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
باکتریهایی که باعث بروز زخمهای دیابتی میشوند اغلب نسبت به درمان مقاومت شدید دارند و مقاومت آنتیمیکروبی تنها باعث عفونی شدن زخمها میشود. آمارهای اخیر حکایت از آن دارد که به طور تقریبی حدود 7/5 میلیون نفر در آمریکا مبتلا به زخمهای مزمن به ویژه در دیابتیها هستند که منجر به قطع عضو میشوند. اگر بخواهیم این آمار را در سطح جهان بهدست آوریم، در هر 30 ثانیه یک زخم مزمن و مقاوم در برابر درمان دیابتیک منجر به قطع عضو میشود.
از اینرو محققان همواره به دنبال راهحلهای ابتکاری و مؤثرتری بودهاند تا بتوانند این زخمها را درمان کنند. سرانجام مهندسان کالج سلطنتی لندن مولکولی را موسوم به TrAPs پیدا کردند که قدرت طبیعی شفابخشی بدن را تقویت میکند. این مولکولها در واقع فاکتورهای رشدی هستند که به موادی چون کلاژن کمک میکنند تا طبیعیتر با بافتهای بدن تعامل داشته باشند و در نهایت زخمها را سریعتر درمان کنند. معمولا از مولکولهای کلاژن در ترمیم زخم استفاده میکنند. به عنوان مثال، اسفنجهای کلاژن قادر به ترمیم جراحتهای مربوط به سوختگی بوده و ایمپلنتهای کلاژنی به بازسازی استخوانها کمک میکند. محققان مولکولهای کلاژنی TrAPs را بهگونهای مهندسیسازی کردند که روند طبیعی ترمیم زخم را انجام دهند. آنها در این روش از جنبش سلولی استفاده کردهاند که نوعی ترمیم زخم طبیعی در موجوداتی مانند اسفنج دریایی گرفته تا انسان بهشمار میرود. این فرآیند مولکولهای کلاژنی را وادار به آزادسازی پروتئینهای احیاکنندهای میکند که روند ترمیم جراحات را سرعت میبخشد. از این روش میتوان در ترمیم طیف گستردهای از جراحتها مانند شکستگیهای استخوانی، جراحتهای بافتی ایجاد شده بر اثر حملات قلبی و آسیبهای عصبی و حتی زخمهای دیابتی استفاده کرد.
ندا اظهری
مترجم
منبع: medicalnewstoday
سید رضا صدرالحسینی در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح کرد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح شد
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
علی اصغر هادیزاده، رئیس انجمن دوومیدانی فدراسیون جانبازان و توانیابان در گفتوگو با «جامجم» مطرح کرد