راهکاری مناسب برای در یاد ماندن ملوانان سانچی

گمان می‌کنم دلیل دعوت از من برای شرکت در چنین مراسمی این بود که کره جنوبی جزو تیم های نجات کشتی بود. دانستن حس تیم نجات کره ای، وقتی در میانه شعله های عظیم آتش می‌دیدند که کاری از دستشان بر نمی آید، تنها در تصور می‌گنجد. به من گفته شد که حجم آتش و دود به حدی بود که همه تلاش های تیم‌های نجات چینی، ژاپنی و کره‌ای را بی‌نتیجه می‌گذاشت. علی‌رغم این‌که تشریک مساعی و روحیه همکاری میان سه گروه نجات بالا بود، حرارت زیاد آتش و انبوه دود تلاش‌ها را نافرجام می‌گذاشت. به عنوان کسی که در میان ایرانیان داغدار هستم، از این‌که حتی یک نفر از خدمه کشتی نتوانست به خانه بازگردد عمیقا متأسف هستم.

کشتی و خدمه شجاعش اکنون در عمق آب‌ها آرمیده اند. رنگ آسمانی که روزی با دودهای قیرگون پوشیده شده بود، اکنون دوباره به آبی لاجوردی گراییده است. چنانچه لکه نفتی به جا مانده پاک شود، دیگر هیچ نشانی از این فاجعه، لااقل روی سطح آب، باقی نخواهد ماند. با گذر زمان، از حجم اندوه ما نیز کاسته خواهد شد و زندگی به روال عادی خود باز خواهد گشت. دریا، دوباره محل رفت و آمد کشتی های محلی و خارجی، و بزرگ و کوچک خواهد بود و سانچی و خدمه اش خاطره خواهند شد. اما آیا ماجرا باید اینگونه ختم شود؟ البته که نه. دریانوردان فقید حتما ارزشی فراتر از این دارند، دستکم برای کره.

در زمان برخورد، سانچی با بیش از یک میلیون بشکه نفت به مقصد کره جنوبی بارگیری شده بود. کره برای بیش از نیم قرن، به کشتی هایی چون سانچی برای مدیریت اقتصادش نیازمند بوده است. ظرفیت کامل بار یک کشتی سانچی تنها برای نیاز نفتی چند روز کشور کره کفایت می‌کند. برای برقرار نگاه داشتن اقتصاد این کشور، صدها سانچی در طول سال باید بار نفت ارسالی از ایران را به مقصد کره برسانند. از آنجا که تاکنون فرایند تحویل نفت بی وقفه و به موقع انجام می‌شد، همیشه نفت را بی‌آن‌که از مشقت های افرادی که در فرایند تحویل فعالند آگاه باشیم دریافت می‌کردیم. سانچی در آتش به روشنی مخاطراتی که خدمه ایرانی برای تحویل به موقع و بی وقفه نفت به کره با آنها روبرو هستند را برای کره ای‌ها نمایان ساخت؛ نفتی که کل اقتصاد کره بر آن استوار است. کره ای‌ها بسیار مدیون ناوگان ایرانی هستند که مایعی اینچنین قابل اشتعال را، که این بار به قیمت جان تعدادی از کارکنانش بود، حمل می‌کند. اغراق نیست که بگوییم یکی از بنیان های اقتصاد کره بر شجاعت و کارآزمودگی این ناوگان و کارکنانش استوار است. ارتباط ما، چیزی بیش از دو شریک است. ما دوستان یکدیگریم.

بار دیگر، مراتب تسلیت ملی کره را که در پیام وزیر امور خارجه کشورم به بازماندگان این حادثه و مردم ایران بیان شد، اعلام می‌کنم. ما عمیقاً برای فقدان درگذشتگان متأسف و قدردان خدمات شجاعانه آنان هستیم. ما فدا شدن آنان را نادیده نمی انگاریم. بل باید تدابیری بیندیشیم که این تراژدی دیگر هیچ گاه تکرار نشود، نه در نزدیکی آب های کره، نه در هیچ مسیر دریایی دیگر در دنیا.

سانچی شاهدی بود بر مخاطرات بالایی که ملازم تانکرهای بزرگ در دریاهاست. یک ضربه کوچک به حد کافی برای آتش گرفتن و غرق شدن آنها کافی است. همین حالا سانچی های بار شده بسیاری در آب های آزاد به همراه حامل های غیرنفتی در معرض خطر برخورد قرار دارند. تلاش های هماهنگ برای تقویت ایمنی مسیرهای دریایی پرتردد نیاز است. تنها تانکرهای نفتی نیستند که در قبال ایمنی خود مسئولند. صرف نظر از این‌که خدمه آنها تا چه حد مجرب و مجهز به وسایل ایمنی هستند، اصولا تانکر های عظیم و غیرچابک همیشه آسیب پذیرند. بدون شک برای اطمینان از این‌که تانکرهای نفتی سفر دریایی بی خطر و امنی خواهند داشت، اقداماتی باید صورت پذیرد. این، بهترین راهکار برای ثبت یاد ملوانان سانچی در یادهاست.

کیم سئونگ هو

سفیر کره جنوبی