تنباکو و توتون که در حقیقت از یک جنس هستند، گیاهانی اصالتا آمریکایی است. بومیان آمریکا از زمان‌های دور با این گیاه آشنا بوده، گرد آن را از راه بینی فرو می‌دادند یا آن را می‌جویدند و گاه به‌وسیله چپق آن را دود می‌کردند.

موسیقی به عنوان بخشی جدایی‌ناپذیر و مهم از فرهنگ جاری یک جامعه در طول دوران تاریخی زندگی بشر از گذشته تاکنون در تمامی ‌موقعیت‌ها و مراحل زندگی حضوری جدی داشته و دارد و اساسا نمی‌توان مراسم سوگ، عروسی، تولد، اعیاد، جشنی، بزم و رزم را دید که در آن ردپای موسیقی نباشد.

لوطی‌گری در تاریخ ایران از عوامل مؤثر در جامعه شهرنشین به شمار می‌آمد. سنت لوطی‌گری برآمده از محله‌های قدیمی‌ و پرجمعیت شهر‌های بزرگ مانند قزوین، تهران و تبریز بود، برخی لوطیان را تداوم و پیامد عیاران و هدف آنان را حفظ اخلاقیات در محلات می‌دانند.1 قدمت آیین عیاری و لوطی‌گری به قرن سوم هجری ‏برمی‌گردد. عیاران، پهلوانان و جوانمردانی بودند که برای احقاق حق طبقات ضعیف جامعه در برابر بزرگان و زورمندان فعالیت می‌کردند و نفوذ فراوانی میان مردم‏ داشتند.2

حضور جوانمردان در تاریخ ایران و پدیداری و بالندگی نهاد فتوت یا عیاری یکی از ابعاد جذاب و پرکشش تاریخ اجتماعی است. فتیان یا جوانمردان دوره اسلامی‌ را همان عیاران ایران‌ باستان دانسته‌اند. ریشه‌های این مدعا به بن‌مایه‌هایی کهن چون آیین میترا برمی‌گردد؛ آیینی که از درون آن منش و افکار عیاران می‌جوشد، اوج می‌گیرد و در تار و پود جامعه رخنه می‌کند، آنچنان که قرن‌ها حیات خود را حفظ می‌کند و در شرایط و مقتضیات مختلف با اندیشه‌های متناسب دیگر پیوند می‌یابد و تغییر می‌کند. نمود این معنی، دگردیسی صورت عیاری به فتوت است که نشان روشنی از گره محکم فرهنگ ایران باستان با اسلام (مذهب تشیع) دارد، چنان که گستره تاریخ و ادبیات ایران این مهم را نشان می‌دهد.