عظیمی: بیایید کربلا؛ هزینه‌اش با من

او ادامه داد: همسر و فرزندانم پیشنهاد کردند برای اربعین برویم کربلا. من نمی‌پذیرفتم و استدلالم این بود که شلوغ است و گرفتاری زیاد دارد، چون تصاویری که از تلویزیون دیده بودم خیلی مسیر سخت و دشواری برای خانم‌ها و کودکان به نظر می‌رسید. کمی که صحبت کردیم، یکباره قانع شدم، گفتم پس اگر خواستیم برویم پدر و مادرهای خودم و خانمم را هم می‌بریم. همه خیلی خوشحال شدند و حتی به اطرافیان خبر دادند. تا این که فردای همان روز یک پیامک از جشنواره چهل‌چراغ (جشنواره فیلم و عکس با موضوع امام حسین و اربعین) آمد که من در آن داور بودم. در پیامک مرا به کاروان هنرمندان رهسپار کربلا دعوت کرده بودند. یعنی از فاصله تصمیم‌گیری و قانع‌شدن تا دعوت شدن فقط یک روز طول کشید؛ من اسم این را می‌گذارم طلبیده‌شدن!

او در پاسخ به این پرسش که اکنون نظرتان چیست و آیا پشیمان هستید، گفت: اصلا و ابدا! جو و فضای اینجا حس و حال عجیبی دارد. من به عنوان یک هنرمند ـ که کمی اوضاع متفاوتی دارند، تحمل سختی کمتری دارند و به اصطلاح نازپرورده هستند ـ همیشه این همت را در خودم نمی‌دیدم که مثل افراد دیگر که پیاده از ایران تا کربلا می‌روند، بتوانم بیایم. من هم مسلمانم، عاشق دینمان هستم ولی خیلی باید انرژی، روحیه و انگیزه داشته باشی تا بتوانی این مسیر را بیایی. الان که آمدم اینجا تازه فهمیده‌ام که چه خبر است! یعنی موقعی که در فضا قرار می‌گیری با چیزی که از گزارش‌های تلویزیونی می‌بینی تفاوت دارد، از آن خیلی بالاتر است.

عظیمی در پاسخ به این پرسش که «اگر کسی از شما بپرسد پیاده‌روی اربعین چطور بود، آیا توصیه می‌کنید بیاید، اظهار کرد: حتما! هر کس بگوید خودم نوکرش هستم، هزینه‌اش را می‌دهم بیاید کربلا!