زن و شوهر دعوا کنند... کیا باور کنند؟!

حالا ارتباطش با زبان فارسی چیست؟ ارتباطش اینجاست که از قدیم گفته‌اند: « زن و شوهر دعوا کنند، ابلهان باور کنند؟!» الان شما نمی‌دانید خودتان را باید بلانسبت ابله بدانید یا بگویید نه ! نه ! من توهم زده ام من ابله نیستم!

اما فارغ از آن ضرب المثل، زن و شوهر که دعوا کنند آن هم با شدت و حدتی که خدمتان عرض کردیم، گروهی از جامعه هستند که کاملا این دعوا را نه تنها باور می‌کنند که اصلا شما بگو یک درصد، دور از جانشان ابله که نیستند هیچ، اتفاقا هوش و آی کیوشان از من و شمای چاردیواری خوان و چاردیواری نویس کلی هم بالاتر است مثلا کیا؟ الان عرض می‌کنم.

اولین گروه صنف محترم چینی‌فروش و کریستال فروش و کلا از این چیزافروش هستند، چرا؟ همان داستان صداها و جیرینگ جیرینگ و تق و توق و ... بالاخره وقتی روی هوا یه چیزی پرتاب می‌شود و مثل بمب منفجر می‌شود مثل ساختمان‌های جنگ زده نیاز به بازسازی دارد ... پس مستقیم میریم شوش!

گروه دوم به طور مشترک صنف محترم گلفروش و طلافروش توامان باهمند، حالا چرا توامان؟ چون بسته به میزان اون شدت و حدت مورد نظر دعوایی که عمرا ما باورش کنیم، نیاز به ابراز شکرخوری و علاقه مجدد هم وجود دارد، پس اگر خیلی شدت داشته باشد مستقیم طلافروشی اگر کم داشته باشد همون سر کوچه و خیابون یه شاخه گل سرخی، سبزی کار را راه می‌اندازد.

گروه سوم که end هوش و استعدادند وکلای محترم هستند که آماده‌اند برای خدمت‌رسانی و آتش عشق خاموش‌کردن! دمی دارند مسیحایی و فوتی دارند کوزه گری و سهمگین و در چشم برهم زدنی آمار همه چیز را در می‌آورند و آخرین نرخ سکه را در جیب شان برای شما دارند، ولی از ما می‌شنوید سعی کنید با همان دو سه گروه بالا کارتان را پیش ببرید که بهتر است والا!

مهگل نامی