الهه رضایی؛ از تلویزیون تا مهدکودک

در دورانی که الهه رضایی برای بچه‌ها برنامه اجرا می‌کرد، مجریگری هنوز ساختارهای پیچیده امروزی را پیدا نکرده بود. در برنامه‌های قدیمی مجری وظیفه تعریف شده‌ای داشت. این ‌که روبه‌روی دوربین روی یک صندلی بنشیند و با مخاطبش حرف بزند. مجری وظیفه داشت مثل یک نخ تسبیح برنامه‌های مختلف را به هم وصل کند و از بینندگان بخواهد شاهد برنامه بعدی باشند. معمولا کمی نصیحت و احوالپرسی هم چاشنی صحبت‌های مجری می‌شد. خانم رضایی، محبوب بچه‌ها از کودکان می‌خواست چند قدم عقب‌تر بروند و از تلویزیون فاصله بگیرند تا چشم‌هایشان ضعیف نشود. البته بچه‌های مظلوم آن روزگار گناهی نداشتند. تلویزیون‌ها 14 اینچ بود و بینندگان برای این ‌که با تمرکز بیشتری برنامه‌ها را دنبال کنند باید به تلویزیون نزدیک می‌شدند. این جور وقت‌ها خانم مجری نقش ترمز را ایفا می‌کرد و نمی‌گذاشت فاصله از حد مجاز کمتر بشود. ما بچه‌های دیروز هنوز هم صدای خانم رضایی را در خاطر داریم که با التماس از ما می‌خواست چند قدم عقب‌تر برویم. ما هم عقب می‌رفتیم و از شنیدن پیام‌های تشکرآمیز خانم مجری کیف می‌کردیم.

الهه رضایی مسئولیت نمایش دادن نقاشی‌های بچه‌های دیروز را هم به عهده داشت. در دورانی که خبری از بازی‌های رایانه‌ای و فیلم‌های دی‌وی‌دی نبود، بچه‌ها با نقاشی‌کشیدن و ارسال آن به انتهای خیابان الوند خودشان را سرگرم می‌کردند. آخرین بار الهه رضایی را در برنامه «بچه‌های دیروز» در قاب شبکه تهران دیدیم. او سال 89 یک بار دیگر به تلویزیون آمد تا با نمایش انیمیشن‌های قدیمی خاطرات دیروز را برای مردم زنده کند.

سال گذشته در انتخابات چهارمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا شرکت کرد، ولی نتوانست آرای موافق مردم تهران را کسب کند. او اکنون مدیریت یک مهدکودک را در شهر تهران به عهده دارد. الهه رضایی که در رشته علوم تربیتی تحصیل کرده و مواجهه زیادی با کودکان داشته، شغلی را انتخاب کرده که با روحیاتش سازگاری زیادی دارد. کودکان دختر و پسری که هر روز وارد این مهد کودک می‌شوند مسلما خانم مدیر را نمی‌شناسند، اما پدران و مادران این بچه‌ها خاطرات خوشی از او در ذهن دارند. (ضمیمه چمدان/ جام جم)