الماسی و مهرجویی از گلابدره‌ای گفتند

به گزارش مهر، در این مراسم، فرهاد توحیدی، رئیس هیات مدیره خانه سینما با بیان این‌که شخصیت هر فرد را می‌توان در آثار وی یافت، اظهار کرد: او شخصیتی ویژه است. به باور من اگر رمان «پر کاه» او مورد اقتباس سینمایی قرار می‌گرفت، کاری فوق‌العاده در حوزه جامعه‌شناسی ایران در دهه 50 به وجود می‌آمد که دلیلش نیز صراحت ویژه محمود در توصیف تهران و نقاط خاص آن است.

او ادامه داد: گلابدره‌ای در آثارش ناظری دقیق است. او در دوره‌ای قلم به دست می‌گیرد که ادبیات اهمیت بیشتری از صناعت ادبی پیدا کرده است. به نظر من، ارزش آثار در ارزش‌های جامعه‌شناختی و اجتماعی آنهاست، وگرنه ادبیات برای او تنها یک ابزار بود تا بتواند اندیشه‌اش را روایت کند.

در ادامه این مراسم جهانگیر الماسی بازیگر و کارگردان سینما به خاطره دیدار نخستش با سیدمحمود گلابدره‌ای اشاره کرد و گفت: من محمود را ابتدای دهه 50 دیدم. اولین بار در خانه مرحوم اکبر مشکین. او از همان ابتدا سوته‌دلی می‌کرد برای حاشیه‌نشین‌های تهران و دوست داشت مانند آنها و با آنها زندگی کند. او قصه‌هایش را با الهام از واقعیت می‌نوشت و برای خودش بازخوانی می‌کرد و رفته‌رفته خودش نیز در آنها زندگی می‌کرد. به باور من و بر خلاف نظر آقای توحیدی از قضا سبک ادبی داشتن برایش یک دغدغه بود.

الماسی ادامه داد: محمود خود خودش بود. رند بود، اما بازی نمی‌کرد. او از آگاهی به رندی رسیده بود نه از عمل. او در این مقام قلندر شده بود و در همین موضع قلندری می‌کرد.

در این نشست داریوش مهرجویی نیز که پیش از این عنوان شده بود به صورت حضوری خواهد بود، با ارسال پیامی ویدئویی دقایقی را در مورد مرحوم گلابدره‌ای به اظهار نظر پرداخت.

او در این پیام ویدئویی اظهار کرد: گلابدره‌ای شخصیت ممتاز ادبی و هنری و زیباشناختی ویژه‌ای داشت که خالصانه اهل شمیرانات بود. جوانی پرشور و پراحساس و بسیار خوشفکر و با محبت و به این زودی وقتش نبود که از دنیا برود.

وی ادامه داد: ردر مقطعی تصمیم گرفتیم با هم فیلمنامه‌ای بنویسیم. برای همین منظور من در دوره‌ای عصرها به منزل وی در گلابدره می‌رفتم. او عاشق ادب و سینما و پر از شور و هیجان بود و اینها ارتعاشات خوبی به من می‌داد.

در پایان این مراسم نیز علی خلیلی وصی مرحوم گلابدره‌ای در سخنانی از برگزاری این مراسم تشکر کرد.