وسوسه زرق و برق ندارم

فارل متولد سال 1976، ‌بازیگری را در سرزمین مادری خود در سال 1996 شروع کرد. بعد از بازی در چند فیلم سینمایی و مجموعه تلویزیونی، فارل با درام ضدجنگ و مستقل «سرزمین بیو» (2000) تبدیل به یک چهره سرشناس شد.

«یاغی‌های آمریکایی» در سال 2001 باعث اعتبار بیشتر او شد. در کنار بروس ویلیس در «جنگ هارد» (2002) بازی کرد و در همین سال، استیون اسپیلبرگ یکی از نقش‌های مهم «گزارش اقلیت» خود را به او داد. بلافاصله پس از آن در «اتاقک تلفنی» نقش اصلی را بازی کرد و به صورت یکی از مطرح‌ترین بازیگران جوان سینما درآمد.

اما در همین ایام، او بی‌پروا به انتقاد از هالیوود پرداخت و دیدگاه‌های خود را به شکلی شفاف در گفت‌وگو با رسانه‌های گروهی مطرح کرد. تازه‌ترین فیلم سینمایی او «سقوط مرد مرده» موفقیت زیادی در جدول گیشه نمایش سینماها کسب نکرد. این گفت‌وگوی اینترنتی به بهانه اکران عمومی این فیلم در سینماهای کشورهای مختلف جهان صورت گرفته است.

همیشه اصرار عجیبی دارید که بگویید ایرلندی هستید. دلیل خاصی دارد؟

ایرلندی‌بودن در خون و رگ من است و به آن افتخار می‌کنم. این مساله جزئی از شخصیت من به حساب می‌آید و نمی‌توانم جدا از آن باشم. ایرلندی بودن یعنی این‌که چه کسی هستم و از کجا آمده‌ام. همیشه و همه جا همراهم است.

از جمله بازیگران ضداستعمال دخانیات هستید. فعالیت‌هایتان هم در سال‌های اخیر در این رابطه بیشتر شده است.

به اعتقاد من بازیگران در کنار بازی در فیلم‌های سینمایی باید در فعالیت‌های مختلف اجتماعی هم شرکت کنند. تماشاگران سینما و طرفداران بازیگران مختلف همیشه به‌‌پرده سینما و کارهای بازیگران چشم می‌دوزند. کارهایی که ما می‌کنیم از چشم آنها پنهان نمی‌ماند و خیلی وقت‌ها آنها از کارهای ما پیروی و تقلید می‌کنند. پس ما باید متوجه باشیم چه کارهایی‌انجام می‌دهیم و سعی کنیم با شرکت در فعالیت‌های خوب اجتماعی، آنها را به انجام کارهای مثبت و دوری از کارهای غلط دعوت کنیم.

برای بازی در نقش‌های مختلف، تمرین‌ها و تعلیمات جسمی و بدنی هم انجام می‌دهید؟

اگر نقش مورد نظر چنین چیزی را طلب کند، حتما آن را انجام خواهم داد. بعضی نقش‌ها نیاز چندانی به این نوع تمرین‌ها ندارد. ولی برای بعضی‌ها مثل «دردیول» (که حال و هوایی اکشن و ابرقهرمانانه داشت) ضرورت دارد یکسری تمرین‌های سخت بدنی داشته باشم. یکسری فیلم‌ها هم نیازمند تمرین‌های ذهنی است و برای بازی در آن نقش‌ها ـ مثل «دربروژ» ـ باید درباره نقش و شخصیت مورد نظر تحقیق بکنم. البته یک واقعیت را برایتان بگویم. تحقیق‌کردن درباره یک نقش برایم خیلی راحت‌تر از تمرین‌های بدنی و جسمانی است. تمرین‌های جسمانی، خسته‌کننده است. احساس می‌کنم با این کار دارم وقتم را تلف می‌کنم. بحث و صحبت درباره نقش‌هایم با دیگران را مهم‌تر از این‌جور تمرین‌ها‌ می‌دانم.

در فیلمی مثل «اتاقک تلفنی» در بیشتر صحنه‌های فیلم داخل یک اتاقک کوچک تلفنی حبس بودید. این جور محدودیت مکانی،‌مشکلی در ارائه یک بازی خوب ایجاد نمی‌کند؟

برای ارائه یک بازی خوب نیازمند تنوع لوکیشن‌ها و وسیع بودن آنها نیستید. نکته اصلی این است که بتوانید شخصیت مورد نظر را بخوبی و بدرستی درک کنید و با آن یکی شوید. وقتی این اتفاق افتاد، شما را در هر نقطه‌ای که رها کنند می‌توانید یک بازی خوب ارائه دهید. اما در مورد اتاقک تلفن باید به شما بگویم بدون وجود جوئل شوماکر، کارگردان، محال بود بتوانم یک بازی خوب ارائه بدهم. او تصویر خیلی خوبی از آدمی را برایم عرضه کرد که در یک اتاقک گیر افتاده و نمی‌تواند کار زیادی انجام دهد. بازی در این نقش بیشتر یک بازی درونی بود و من باید کلافگی و محصور بودن آن آدم را نمایش می‌دادم. این جور نقش‌ها را خیلی دوست دارم، زیرا چالش خیلی زیادی در درون خود دارد.

برخلاف گروهی از بازیگران که شتاب عجیبی برای مشهورشدن دارند، شما به آرامی رو به جلو حرکت می‌کنید.

برای انجام هیچ کاری عجله‌ای ندارم. اصلا هیچ عجله‌ای هم در کار نیست. هیچ طرح و برنامه ویژه‌ای برای انجام کار خاصی ندارم. بعضی‌ها یک نقشه جلوی خود می‌گذارند و با علامت‌گذاری روی آن می‌گویند می‌خواهند به کجا بروند. اما من نقشه‌ای روبه‌روی خود ندارم. سوار قطاری شده‌ام که مقصد آن را نمی‌دانم. منتظرم ببینم مرا به کجا خواهد برد.

با آن که به کار در هالیوود دعوت شدید، چندان جذب آن نشدید و هنوز در محصولات اروپایی هم بازی می‌کنید.

اصلا وسوسه زرق و برق و شکوه ظاهری آن نشدم. به خدا قسم که راست می‌گویم! بازیگری برای من مهم‌ترین چیز است و به دنبال فیلمنامه‌های خوب هستم. البته اشتباه برداشت نکنید. در هالیوود هم به بازی در فیلم‌ها می‌پردازم، اما این طور نیست که دچار شیفتگی بی‌پایان نسبت به آن شوم و خودم را در آن گم کنم. کار در هالیوود را خیلی جدی نمی‌گیرم. فیلم‌های آنها کارهایی سرگرم‌کننده است که نمی‌تواند مثل محصولات مستقل و غیرمتعارف اروپایی باشد. بعضی وقت‌ها برای بازی در فیلم‌هایم به آنجا می‌روم، تفریح می‌کنم و می‌خندم و کمی بعد دوباره به خانه‌ام برمی‌گردم. تنها نکته قابل ذکر در ارتباط با بازی فیلمی در هالیوود این است که وقتی به خانه برمی‌گردم داستان‌های بیشتری برای تعریف کردن برای اعضای خانواده‌ام دارم!

حرفه بازیگری چه چیزی را به شما یاد داده است؟

این که توانایی کشف زندگی و رمز و راز روزمره آن را پیدا کنم. در حال حاضر، نگاه عمیق‌تر و جدی‌تری نسبت به زندگی، محیط پیرامون و آدم‌های اطراف پیدا کرده‌ام. این حرفه یک جنبه غم‌انگیز هم دارد. بازیگری کمک می‌کند (و اجازه می‌دهد) چیزهای مختلف را حس کنم. باعث می‌شود تجربه‌های مختلف آدم‌های متفاوت را مجانی خریداری کنم. اگر این روزها احساس عمیق‌تری دارم، به واسطه حرفه‌ای است که انتخاب کرده‌ام.

یک بازیگر خوب چه مشخصاتی باید داشته باشد؟

شاید نتوانم به این پرسش‌‌پاسخ دقیق و قانع‌کننده‌ای بدهم، اما در ارتباط با خودم باید بگویم همیشه بموقع سر صحنه فیلمبرداری هستم و هیچ وقت دیر نمی‌کنم. با آن که سنم خیلی بالا نیست، ولی تمام قواعد حرفه‌ای کار را رعایت کرده و سعی می‌کنم فیلمسازان فیلم‌هایم از من راضی باشند. سعی می‌کنم موقعیتی را که در آن هستم بدرستی درک کرده و شرایطی فراهم نکنم که اطرافیانم از دست من و کارهایم ناراحت شوند. هر روز سر صحنه فیلمبرداری یک کار مهم انجام می‌دهم. تلاش می‌کنم به خودم یادآوری کنم که یک بازیگرم و حس و حال یک بازیگر را به دست بیاورم.

موفقیت خود را مدیون چه کسی هستید؟

بیشتر از هر کس مادرم. هر چه هستم و هر چه دارم به خاطر کمک‌ها و حمایت‌های اوست.

چه زمانی احساس کردید دوست دارید بازیگر شوید؟

در هشت سالگی. همراه مادرم به تماشای فیلم‌های سینمایی می‌رفتیم. او طرفدار یکی دو تا از بازیگران کلاسیک سینما بود و هر فیلمی از آنها روی پرده سینماها می‌رفت، من هم مهمان آن سالن‌های نمایش بودم. از همان اولین فیلم‌هایی که دیدم، شوری در ذهن و دلم ایجاد شد و احساس کردم حرفه بازیگری را دوست دارم و می‌خواهم بازیگر شوم.

درام اکشن جنایتکارانه «در بروژ» نه‌تنها یکی از بهترین فیلم‌های شما، که یکی از آثار درخشان سینمای اروپا در دهه اخیر است. زمان بازی در این فیلم چه حسی داشتید؟

وقتی فیلمنامه را خواندم به مارتین مک‌دوناگ، کارگردان فیلم گفتم نباید مرا در نقش یکی از دو شخصیت اصلی آن انتخاب می‌کرد! فیلم خالص و جذابی بود و احساس می‌کردم هنوز آمادگی بازی در چنین فیلم ناب و درخشانی را نداشتم. خوشبختانه مک‌دوناگ به حرفم گوش نکرد و از من در این فیلم استفاده کرد.

شهرت را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

چیز عجیب و غریبی است. هم می‌تواند خوب باشد و هم بد. مزایا و معایب خودش را دارد. باید از مزایای آن استفاده کرد و با معایب آن کنار آمد.

بیشتر دوست دارید در چه نوع فیلم‌هایی بازی کنید؟

حقیقتش را بخواهید برایم خیلی فرق نمی‌کند. هم دوست دارم در فیلم‌های بزرگ و پرخرج بازی کنم و هم در فیلم‌های کوچک و مستقل. یکی ازدلایش این است که خودم از طرفداران سرسخت فیلم‌های سینمایی هستم. اگر بگویند بیا و در «ایندیانا جونز» بازی کن، این دعوت را قبول می‌کنم. اگر «سرآغاز» کریستوفر نولان هم باشد، بازی می‌کنم. می‌خواهم انواع و اقسام نقش‌ها و فیلم‌ها را تجربه کنم. البته هر فیلمی که قصه‌اش شرایط و وضع انسان‌ها را بهتر به نمایش بگذارد، من هم اشتیاق بیشتری برای بازی و حضور در آن دارم.

سقوط مرد مرده

کالین فارل در فیلم تازه خود «سقوط مرد مرده»، در نقش یک خلافکار حرفه‌ای اهل نیویورک بازی می‌کند. زمانی که وی تصمیم می‌گیرد به یکی از قربانیان رئیس خود کمک کند (تا انتقام خود را بگیرد) به نوعی رستگاری می‌رسد.

تماشگران سینما استقبال بالایی از این درام جنایتکارانه و اکشن نکردند. شکست تجاری فیلم جدید فارل در حالی نصیب او شد که فیلم قبلی‌اش «یادآوری مطلق» هم در فصل تابستان 2012 نتوانست به فروش خوبی در جدول گیشه نمایش سینماها دست پیدا کند.

این فیلم، نسخه دوباره‌سازی شده یک اکشن دلهره‌آور و علمی تخیلی پرفروش دهه 80 میلادی با بازی آرنولد شوارزنگر بود.

منتقدان سینمایی در انگلستان و اروپا پس از موفق نشدن این فیلم‌ها، اظهارنظر کردند که بهتر است این بازیگر برای ادامه کار و فعالیت خود، به انگلستان برگردد و در محصولات سینمایی این محل بازی کند. اما کالین فارل، هنوز در این رابطه اظهارنظری نکرده است.

این در حالی است که فارل قرارداد بازی در حداقل چهار فیلم سینمایی تازه را دارد که در آمریکای شمالی تولید خواهد شد.

فارل سال 2012، بازیگر یک مجموعه تلویزیونی هم به نام «چلسی» بود. این مجموعه حال و هوایی کمدی داشت.

پس از آن، فارل اعلام کرد مایل است در چند فیلم سینمایی کمدی هم بازی کند و در سبک کار خویش تغییر به وجود آورد. این در حالی است که طرح پروژه او یک کمدی تلخ و سیاه اجتماعی بود.

منبع: رویترز 
مترجم: کیکاوس زیاری