دفاع از کشتی در جام‌جهانی تهران

رقابت‌های جام‌جهانی سال 2013، در شرایطی از امروز با حضور ده تیم برتر دنیا در کشتی‌آزاد و همین تعداد تیم در رشته فرنگی در تهران برگزار می‌شود که با توجه به اعلام تصمیم کمیته بین‌المللی المپیک مبنی بر حذف احتمالی کشتی از بازی‌های 2020، این فرصت خوب و ذیقیمت در اختیار متولیان جهانی این رشته قرار گرفته است که در سایه اقبال و رونق کشتی در ایران، در خلال چهار روز برگزاری رقابت‌های جام‌جهانی، به نوعی دفاعیه لازم را از جایگاه و موقعیت خویش برای تداوم حضور در بازی‌های المپیک داشته باشند.

هر چند با توجه به همزمانی رقابت‌های مردان و بانوان، کشتی ایران دیگر این فرصت را نیافته است که از سال 2002 به این سو، میزبان رقابت‌های جهانی این رشته باشد، اما هر زمان که ایران میزبان مسابقه‌هایی در این رشته بوده است، فدراسیون جهانی (فیلا) به خود بالیده و تجدید نفس کرده است تا با توجه به استقبال کشتی‌دوستان ایرانی از مبارزه‌ها، استدلالی قوی برای دفاع از موجودیت کشتی در اختیار نناد لالوویچ رئیس​جدید فدراسیون جهانی کشتی قرار گیرد.

در حقیقت ده، پانزده سال پیش نیز همیشه این بحث کشتی را تهدید کرده است که ممکن است جای خود را در عرصه بازی‌های المپیک به رشته‌ای دیگر دهد.

از همان زمان نیز مسئولان فیلا به دنبال این بوده‌اند تا با انجام تغییرات بسیار در مقررات برگزاری مسابقه‌ها، به نوعی بر سرعت کشتی‌ها افزوده و در عین حال آن را جذاب‌تر کنند.

تغییراتی که نه‌تنها به زیبا‌تر‌شدن کشتی‌ها نینجامیده، بلکه کشتی را هر چه بیشتر در موقعیت بد و بدتری قرار داده است تا بویژه به دنبال استقبال سرد تماشاگران در بازی‌های المپیک لندن از مسابقه‌های کشتی، هیات اجرایی کمیته بین‌المللی المپیک بیش از پیش به تصمیم قدیمی خویش برای حذف کشتی از این بازی‌ها، متمرکز شوند.

متاسفانه مسئولان فیلا نیز طی این سال‌ها به اعتراض‌های بحق کارشناسان و دلسوزان این رشته گوش بسته بود تا نتیجه این اقدامات یکسویه امروز به تصمیمی غیرمنتظره برای کشتی بینجامد؛ تصمیمی که اگر سال آینده نهایی شود، ورزش ایران پس از سال‌ها افتخارآفرینی، یکی از رشته‌های مدال آور خود را در عرصه بازی‌ها از دست خواهد داد.

اقبال گمشده کشتی

گرچه کشتی با وجود تمام محدودیت‌ها و شرایط تازه ایجاد شده برای خود در ورزش جهان، هنوز هم در بین کشورهایی چون ایران، روسیه، ترکیه، جمهوری آذربایجان، ازبکستان، بلغارستان، کوبا، آمریکا، ژاپن، کره‌جنوبی، چین، گرجستان، اکراین و... موقعیت ویژه‌ای دارد و مردم این کشورها اقبال لازم را به این رشته و قهرمانان آن دارند، اما واقعیت این است که طی این سال‌ها، سیاست‌ها و برنامه‌های فدراسیون جهانی برای رونق بخشی به این رشته نتیجه عکس داده است تا بویژه با محروم‌شدن ایران از میزبانی رقابت‌های جهانی، کشتی پشت خود را خالی کرده و ناخواسته تیشه به ریشه خود بزند.

تصور کنید در همان سال‌های دهه 90 قرن 20 و سال‌های اولیه قرن 21 که بحث حذف کشتی از المپیک داغ بود، دو بار میزبانی خوب و شایسته ایران در سال‌های 1998 و 2002 از مسابقه‌های جهانی کشتی‌آزاد،‌باعث فخر و مباهات فدراسیون جهانی و ارتقای جایگاهش در نزد تصمیم گیران IOC شد تا حداقل ده سال پروژه حذف کشتی از این بازی‌ها به تاخیر بیفتد بنابراین امروز نیز که مسابقه‌های جام‌جهانی در تهران برگزار خواهد شد، فرصت خوبی در اختیار مدافعان راستین کشتی جهان قرار گرفته است تا با برگزاری با شکوه این رقابت‌ها، دستمایه‌ای قوی برای دفاع از موجودیت کشتی برای بقا در بازی‌های المپیک در اختیار نناد لالوویچ قرار گیرد؛ فرد مسئولی که می‌تواند با ادله لازم در کنار پشتیبانی کشورهایی چون روسیه، ایران، آمریکا، ترکیه و... اعضای هیات اجرایی IOC را برای تجدید نظر در تصمیم اولیه‌شان ترغیب کند.

گرچه امیدواری زیادی وجود دارد که بویژه بعد از این اظهار نظر ژاک روگ که تصمیم کمیته بین‌المللی المپیک برای حذف کشتی قطعی نیست و این امکان وجود دارد که این رشته در المپیک 2020 نیز حاضر باشد، اما نباید نادیده انگاشت که کشتی طی این سال‌ها با مقررات من درآوردی، از هویت و اصالت حقیقی خویش دور​شده است تا هیچ‌کس از دیدن مبارزه‌های فعلی آن، هیجان و لذت قبلی را نداشته باشد.

برگزاری قانون سینه تو سینه در کشتی‌آزاد، قانونی که زمینه‌ای شد تا عده‌ای از کشتی‌گیران شایسته و فنی، دست‌شان از مدال کوتاه مانده و در نهایت نیز جای خود را به گرفتن پای حریف به حکم قرعه در پایان دو دقیقه کشتی کسل‌کننده و خالی از اجرای فن داده است، کشتی را بیش از پیش از اصالت انداخته است.

به سخن دیگر در شرایطی که سال‌ها کشتی‌گیران تلاش می‌کردند فنون بنداز این رشته را از استادان اهل فن بیاموزند، کشتی‌ها به سمت و سویی حرکت کرده که صرف داشتن بدنی قبراق و آماده برای کنترل مبارزه و در عین حال هل‌دادن حریف به بیرون از تشک برای کسب امتیاز و رسیدن به پیروزی کفایت کند.

در این شرایط مبارزه‌های کشتی اسباب خمیازه تماشاگران و بینندگان تلویزیونی آن شده است تا با آب رفتن بیش از پیش تماشاگران، این بهانه در اختیار سردمداران ورزش جهان قرار گیرد که از ادامه حضور کشتی در المپیک تجدید‌نظر کنند.

توفیق اجباری

بنابراین در شرایطی که کشتی جهان پاتک بزرگی را برای عقب‌نشینی از بازی‌های المپیک متوجه خود می‌بیند، آغاز رقابت‌های جام‌جهانی از امروز در تهران و سالن 12 هزار نفری آزادی در حکم پادزهری خواهد بود که می‌تواند دسیسه صورت گرفته را کم‌اثر ساخته و روی تصمیم مقام‌های ارشد کمیته بین‌المللی المپیک در سال آینده، اثرات مثبتی را به منظور باز پسگیری رای اولیه به جا​ بگذارد.

طبق تصمیم کمیته برگزاری رقابت‌های جام‌جهانی کشتی‌آزاد و فرنگی در تهران، دیدن این مسابقه‌ها برای تماشاگران و دوستداران این رشته مجانی خواهد بود تا طی چهار روز باشکوه، تهران به عنوان پایتخت گوش‌شکسته‌های جهان عمل کرده و پیام مشخص قهرمانان و پیشکسوتان کشتی را برای ابقا در المپیک به گوش مسئولان IOC برساند.

در این بین کشتیگیران کشورمان که در سال‌های اخیر حضوری پرفروغ همراه با قهرمانی در رقابت‌های جام‌جهانی داشته‌اند خود را از هر حیث آماده کرده‌اند تا جام قهرمانی را در خانه نگه دارند.

هر چند دستیابی به این هدف در کشتی‌آزاد محتمل‌تر خواهد بود، اما در کشتی فرنگی و با توجه به تغییر و تحولات به عمل آمده در سطح کادر فنی تیم ملی و غیبت اکثر ملی‌پوشان شرکت‌کننده در المپیک لندن، قدری کار را سخت می‌کند. بویژه آن‌که آذربایجانی‌ها نیز با کادر فنی ایرانی‌شان (جمشید خیرآبادی و دوستان )، عزم جزم کرده‌اند تا این بار مقام قهرمانی را از چنگ فرنگی‌کاران کشورمان بربایند.

در این زمینه گفته می‌شود مسئولان فدراسیون کشتی آذربایجان، عقد قرارداد چهار ساله با کادر فنی ایرانی‌شان را موکول به نتیجه بدست آمده در جام‌جهانی تهران کرده‌اند.

با این ‌حال در غیاب محمد بنا که انتظار می‌رود بعد از جام‌جهانی به سر کار خویش بازگردد، رسول جزینی با گرفتن مشاوره مستقیم از بنا، تیم فرنگی را مهیای حضور در پیکارهای تهران کرده است تا در صورت قهرمانی در این رقابت‌ها، کاری خارق‌العاده را انجام داده باشد.

تنها چهره المپیکی که تیم ملی کشتی‌فرنگی را در آوردگاه تهران همراهی می‌کند، بشیر باباجان‌زاده در وزن 120 کیلوگرم است که یک جورهایی می‌خواهد ناکامی‌اش در المپیک را در این رقابت‌ها جبران کند.

در کشتی‌آزاد و در غیاب رضا یزدانی که فعلا دوران نقاهت بعد از انجام عمل جراحی روی زانوی مصدومش را پشت سر می‌گذارد، بقیه کشتی‌گیران المپیکی در صحنه حاضرند تا شاگردان رسول خادم در تیم ملی کشتی‌آزاد که پیش از این در سال‌های 1996، 1998، 2001، 2006 و 2012 پنج دوره قهرمان جام‌جهانی شده‌اند، برای قهرمانی ششم خیز بردارند.

حجت الله اکبرآبادی - گروه ورزش