روزگار تلخ آرژانتین بدون ریورپلاته

ریورپلاته با 33 عنوان قهرمانی بیش از هر تیمی در آرژانتین افتخار کسب کرده است. آنها 3 سال پیش قهرمان لیگ آرژانتین شدند و 15 سال قبل هم با پیروزی در فینال جام لیبرتادورس، قهرمانی در آمریکای جنوبی را جشن گرفتند، اما در پایان این فصل چیزی که برای خیلی از فوتبالدوستان آرژانتین اعم از طرفداران یا مخالفان ریورپلاته بعید و غیرقابل تصور بود به وقوع پیوست.

میلیونرها پس از 110 سال بازی در دسته اول فوتبال آرژانتین به دسته پایین‌تر سقوط کردند تا به این ترتیب دوره‌ای جدید آغاز شود. خشونتی که پس از بازی آخر تیم ریورپلاته رخ داد کاملا قابل پیش‌بینی بود. یک بازی قبل از قطعی شدن سقوط این تیم هواداران نقابدار به درون زمین رفته و بازیکنان ریورپلاته را تهدید کردند و روز بعد عده‌ای از آنها پیامی کوتاه و صریح را روی بنری خارج از ورزشگاه مانیومنتال نوشتند با این مضمون: «بکش یا آماده باش بمیری.»

در بازی برگشت با این که دقایقی به پایان بازی مانده بود، تماشاگران شورش را شروع کردند و نارضایتی‌شان را از عدم جبران شکست 2 ـ صفر بازی رفت نشان دادند. پلیس ضدشورش حلقه محافظی برای بازیکنان در میانه زمین تشکیل داد تا در صورت هجوم تماشاگران به داخل زمین جان آنها به خطر نیفتد.

هلیکوپترها خیلی زود بر فراز ورزشگاه به پرواز درآمدند و اقدام به شلیک گلوله‌های پلاستیکی و گاز اشک‌آور کردند. به برخی منازل و مغازه‌ها هم آسیب‌هایی وارد آمد و حدود 89 نفر در این حوادث زخمی شدند. با گذشتن چند روز از حوادث تلخ آن روز، روزنامه‌ها و ورزشی‌نویس‌ها به دنبال مقصران این موضوع می‌گشتند و طبیعتا بازیکنان، ساده‌ترین هدف برای انتقاد‌های تند بودند، اما موضوع سقوط ریورپلاته پیچیده‌تر از آن بود که بخواهیم تنها بازیکنان را متهم کنیم یا حتی بازی ضعیف آنها در طول فصل را دلیل اصلی بدانیم.

با این که ریورپلاته در 7 بازی آخرش پیروز نشد و فصل پرافت و خیزی داشت جی‌جی لوپز، مربی این تیم توانست با ترکیبی نه‌چندان قابل اتکا مکان پنجم جدول رده‌بندی را به دست آورد، اما این مکان پنجمی برای ماندن در دسته اول کافی نبود. با توجه به معرفی هر 6 ماه یکبار قهرمان در لیگ آرژانتین، سقوط به دسته پایین‌تر براساس عملکرد 3 ساله باشگاه سنجیده می‌شود. این سیستم می‌توانست به باشگاه‌های بزرگ کمک کند که هرگز به دام سقوط نیفتند، اما ریورپلاته از این امتیاز هم نتوانست استفاده کند.

آنها پس از این که کلاسورا (لیگ تابستانی آرژانتین) را سال 2008 فتح کردند، در دور بعدی لیگ در مکان آخر جدول جای گرفتند و چهاردهم شدند و فقط 41 امتیاز کسب کردند. سال بعد، آنها فقط 2 امتیاز بیشتر گرفتند و باز هم عملکرد ناامیدکننده‌ای داشتند و این به معنای بازی برای مرگ و زندگی در فصل جاری و تلاش برای کسب امتیاز از همان هفته اول بود.

کسب 57 امتیاز اما برای ماندن کافی نبود و آنها بناچار به بازی پلی‌آف رفتند. وقتی دانیل پاسارلا در دسامبر سال 2009 باشگاه را تحویل گرفت تا خرخره در قرض فرورفته بود. تمامی درآمدها از محل اسپانسرها دریافت شده بود، ولی باید تیم چند سالی را با آنها ادامه می‌داد و در کنار آن باشگاه درصد کمی از حق انتقال بازیکنان را دریافت می‌کرد. به این ترتیب پولی برای گرفتن بازیکنان جدید دردست نبود و باید از تیم جوانان برای پر کردن ترکیب تیم اصلی استفاده می‌شد. پس از گذشت یک سال از مدیریت پاسارلا، بدهی‌های باشگاه هنوز 216 میلیون پزو بود و بازیکنان هم حدود 20 میلیون پزو از باشگاه طلب داشتند.

ریورپلاته با سقوط به دسته پایین‌تر برخی بازیکنان خوبش را از دست خواهد داد و درآمدهای تلویزیونی آنها هم از 28 میلیون پزو در سال به 4 میلیون کاهش پیدا می‌کند و ایجاد تعادل بین خرج و دخل در دسته پایین‌تر به مراتب مشکل‌تر به نظر می‌رسد.

در این شرایط باید گفت غیبت ریورپلاته به کل صنعت فوتبال در آرژانتین ضربه می‌زند و فوتبال این کشور آمریکای جنوبی باید خود را آماده شرایط تازه نبود این باشگاه در رقابت‌های دسته اول کند. بوکاجونیورز و ریورپلاته در هر زمینه‌ای ازجمله تعداد هواداران و پوشش رسانه‌ای رقبای اول و دوم چند دهه اخیر بودند. هر دوی آنها بخوبی می‌دانند بدون دیگری درآمد فراوان در سوپر کلاسیکو محال است. در نتیجه حالا بوکاجونیورز هم از نبود ریورپلاته ضربه خواهدخورد.