خوشامدگویی به کوچولوهای در راه

به ساعت نگاه می‌کند که از 7 گذشته و هنوز داریوش به خانه برنگشته است. دوباره دلشوره سراغش می‌آید و معده‌اش چنگ می‌زند.

باز فکر می‌کند: این روزها دارد هی دیرتر به خانه می‌آید. هرچه شکم من بزرگتر می‌شود او هم از خانه فراری‌تر می‌شود، انگار دیگر از من بیزار شده است. اگر از یک زن دیگر خوشش آمده باشد چی؟

بچه باز توی دلش وول می‌خورد و برای این‌که دلشوره‌اش را کاهش دهد می‌رود سراغ لباس‌هایی که برای بچه‌اش خریده است و شروع می‌کند آنها را زیر و رو کردن.

داریوش اما از بارداری همسرش خسته شده است. ماههای آخر است. انگار او هم باردار باشد خستگی دارد امانش را می‌برد. زهرا برای هر جابجا شدنی بلند می‌شود، می‌نشیند و پهلو عوض می‌کند و هر بار تشنه می‌شود یا ضعف می‌کند او را صدا می‌کند. گاهی توی تخت نشسته از کمر درد ناله می‌کند و داریوش همش فکر می‌کند نکند زهرا که ضعیف و لاغر است سر زا برود. نکند بچه مرده به دنیا بیاید. نکند وضع حملش سخت باشد و مراقبت‌های ویژه لازم داشته باشد و خرجش سنگین شود. هرچه شکم زهرا سنگین‌تر می‌شود داریوش بیشتر اضافه‌کاری می‌ماند تا هزینه‌های پیش‌بینی نشده را بتواند جبران کند.

وقتی به زهرا نگاه می‌کند نگران می‌شود. یعنی او که اینقدر سنگین شده است دوباره به شکل اولش برمی‌گردد؟

تمام فکر و ذکر زهرا شده است دارا. پسری که هنوز به دنیا نیامده. برایش اسم هم گذاشته است. داریوش می‌ترسد آنقدر وقت زهرا صرف دارا شود که پاک او را فراموش کند.

داریوش و زهرا از ترس این‌که نگرانی‌هایشان دیگری را نگران کند هرگز در مورد این دلمشغولی‌ها با هم چیزی نمی‌گویند.

ورود یک عضو جدید به خانواده گاهی با چالش‌های عاطفی زیادی روبه‌رو می‌شود. نگرانی‌های مادر به عنوان کسی که برای اولین بار دارد بچه‌دار شدن و تغییرات جسمی، عاطفی و هورمونی خاصی را تجربه می‌کند و نگرانی‌های پدر به عنوان کسی که تاکنون جایگاه برتر عاطفی را نزد زن خانه داشته است و تامین معاش مادر و فرزند برای او از جمله بخشی از این دغدغه‌ها است.

دکتر بدرالسادات بهرامی متخصص روان‌شناسی سلامت در مورد این نگرانی‌ها می‌گوید: حصول اطمینان از این‌که حضور عضو جدید، نه تنها علاقه زوجین به یکدیگر را کمرنگ نخواهد کرد، بلکه باعث افزایش این اشتیاق خواهد شد یکی از نکات حائز اهمیت در دوران بارداری و پس از آن می‌باشد. با توجه به تغییرات هورمونی بدن مادر در دوران بارداری، نیاز به یک حامی قوی بیش از پیش حس می‌شود و دلجویی بیشتر مرد خانواده از همسرش حائز اهمیت بسیار است.

خیلی از خانم‌ها با این مشکل مواجه می‌شوند که همسرانشان گاهی به نوزاد تازه متولد شده حسادت می‌کنند و همین آنان را از همسرشان دور می‌کند. اما با مهارت‌های لازم می‌شود مرد را به عنوان یک پدر در همه امور پرورش و نگهداری نوزاد دخیل کرد.

این روان‌شناس اعتقاد دارد: چنانچه مادر تمام کارها را به تنهایی انجام دهد همه وقت او گرفته می‌شود و این مشغله باعث ایجاد شکاف بین پدر و مادر خواهد شد، در صورتی که اگر مادر برای تربیت کودک از همسرش کمک بگیرد و بخشی از کارها را به او محول نماید، نه تنها فاصله‌ای بین والدین ایجاد نمی‌شود بلکه تولد نوزاد حلقه اتصال پدر و مادر را تحکیم می‌نماید.

وی توصیه می‌کند: خانم باردار می‌تواند از همسرش بخواهد از زمان 4 ماهگی جنین که قلب او تپش دارد با فرزندش صحبت کند. این کار سبب می‌شود پس از تولد نوزاد، کودک بیشتر با پدر مانوس باشد.

در آغوش گرفتن کودک نورسیده توسط پدر باعث می‌شود کودک با صدای قلب پدر نیز مأنوس شود، به این ترتیب حضور عضو جدید باعث گرم‌تر شدن کانون خانواده می‌شود.

این روان‌شناس با اشاره به نگرانی‌های شایع مادران جوان می‌گوید: این مادران اغلب از تغییرات جسمی ناشی از بارداری و سلامت خود و کودکشان نگرانی دارند. با توجه به این‌که درصد بالایی از خیانت مردان نسبت به همسرانشان در دوران بارداری زن اتفاق افتاده، نگرانی مادر درخصوص محدودیت روابط جنسی با شوهرش و این‌که آیا او در جای دیگری نیازهای خود را ارضا می‌کند یا نه، امری طبیعی است.

گرچه در بیشتر طول دوران بارداری با توصیه پزشک همسران می‌توانند رابطه جنسی خود را نیز حفظ کنند و در صورت لزوم جهت محدود کردن یا تغییر در نحوه روابط، پزشک معالج وضعیت مناسب را طبق وضع بیمار توصیه می‌کند.

دکتر بهرامی می‌گوید: توجه بیش از پیش مرد به همسرش، کمک به انتخاب لباس‌های بارداری از طرف شوهر، گفتن جملاتی نظیر این‌که: علاقه من به تو بیشتر از قبل شده و... می‌تواند وسواس زن را در این خصوص کاهش دهد.

بجز حمایت مرد، حضور مادر در کلاسهای ورزشی از جمله شنا و یوگا نیز در کاهش استرس بسیار مفید خواهد بود. با توجه به امنیت زیاد حرکت در آب معمولا 3 روز در هفته شنا و یک روز یوگا توصیه می‌شود.

ماندانا ملاعلی