بالاک: قصد جدایی از چلسی را ندارم

وقتی با بایرلورکوزن فینالیست جام باشگاه‌های اروپا در سال 2002 شد، باز از رتبه دومی فراتر نرفت و هر چند با بایرن مونیخ در لیگ آلمان قهرمان شد و با چلسی جام حذفی انگلیس را تصاحب کرد، اما در اواخر راه طولانی‌اش در فوتبال حرفه‌ای دنیا وقت زیادی برای جبران نقیصه فوق و فتح جام‌های مورد بحث ندارد، بخصوص که گمان می‌رود بعد از اتمام جام‌جهانی سال آینده در آفریقای جنوبی در سطح ملی بازنشسته شود.

با وجود این او در اواخر پاییز 2009 در کمال امیدواری در چلسی توپ می‌زند و مایل است با این تیم در پایان فصل هم قهرمان لیگ انگلیس و هم فاتح جام باشگاه‌های اروپا شود.

مواردی که در دو سال گذشته مکررا از چنگ او و یارانش دور مانده است. در هر حال این هافبک سرسخت و پرقدرت و ماجراجوی ژرمن که 98 بازی ملی و 43 گل زده در این سطح را در کارنامه‌اش دارد و شوت‌های سنگینش در زمین‌ حریفان سرنوشت‌ساز است و حتی در سرزنی هم مهارت دارد، حاضر نیست لندن و «پیراهن آبی‌» های آن را ترک کند.

بعد از چند سال عضویت در چلسی، فضای بازی و کار در انگلیس را چگونه می‌یابید؟

شرایط بد نیست. درست است که در انگلیس معمولا باران می‌بارد و کار سخت است؛ ولی فوتبال در این کشور و در لندن حرف اول را می‌زند و یک فوتبالیست حرفه‌ای می‌تواند در لیگ انگلیس رشد بیشتری داشته باشد. در مجموع من و خانواده‌ام از حضورمان در اینجا راضی بوده‌ایم.

چلسی در این فصل اوضاع مساعدی داشته است. دلیل آن چیست؟

شاید بهتر بود این سوال را از کارلو آنچلوتی (مربی ایتالیایی این فصل چلسی)‌ می‌کردید؛ اما اگر نظر شخصی من و شرایط مرا بخواهید، باید بگویم استراحت بیشتری که تابستان امسال در قیاس با سال‌های قبل داشتم، در اعتلای من نقش مهمی داشته است. سال پیش به خاطر برگزاری جام ملت‌های اروپا فقط 2 هفته استراحت کردم؛ اما امسال 5 هفته از صحنه دور بودم و به طور کامل تمدید قوا و اعصاب کردم. البته در دوران پیش فصل دچار شکستگی خفیف استخوان مچ پا شدم، اما این مشکل نیز حل شد و از هفته دوم فصل در خدمت چلسی بوده‌ام.

عملکرد آنچلوتی را چطور می‌بینید؟

تجربه زیادی دارد و حضورش در تیم قوی و تاثیرگذار است و از آن دست مربیانی است که نمی‌توان حضورش را در تیم حس نکرد. البته چلسی در 3 فصل اخیر 4 بار مربی عوض کرده که این چیز خوبی نیست و بهتر است از تکرار این تجربه پرهیز کنیم و در پی تقویت آنچلوتی باشیم.

چلسی مملو از ستاره‌هایی مثل خودتان است و اسامی تری، لمپارد، دروگبا، مالودا، کاروالیو و آنلکا بسرعت به ذهن می‌آیند. زندگی در کنار آنها چگونه است؟

با این‌که رقابت بر سر راهیابی به ترکیب ثابت تیم بسیار داغ و شدید است و هر سال نیز بر این رقابت افزوده می‌شود، اما دوستی‌هایی هم بین ما شکل گرفته است. به عنوان مثال وقتی آندری شوچنکو در استمفوردبریج بود، روابط نزدیکی با یکدیگر داشتیم و اینک نیز با تنی چند از بازیکنان چلسی ارتباط نزدیک و مثبتی دارم ولی هر روز ما چنان با کار و تمرین عجین است که معمولا از سایر مسائل غافل می‌مانیم.

قرارداد شما با چلسی ابتدای تابستان سال بعد هم تمام می‌شود. برنامه آینده‌تان چیست؟

ابتدا باید با سران چلسی صحبت و سپس تصمیم‌گیری کنم. چون در آستانه 35‌سالگی هستم نمی‌توان درباره آینده‌ای طولانی‌مدت صحبت کرد و در این جور موارد فقط می‌توان برای هر فصلی که از راه می‌رسد تصمیم گرفت و اقدام کرد. قدر مسلم این که هیچ‌کس از ادامه حضور در یکی از بزرگ‌ترین باشگاه‌های فوتبال دنیا خودداری نخواهد کرد و من نیز به چلسی این‌گونه نگاه می‌کنم و شخصا خیال رفتن ندارم.

به رغم داشتن سابقه 17 ساله فوتبال حرفه‌ای، هنوز عناوین قهرمانی در جام‌های بزرگ بین‌المللی مثل جام جهانی و جام باشگاه‌های اروپا را ندارید. لابد رفع این نقیصه از انگیزه‌های قوی کار شما در سال‌های اندک باقیمانده از فوتبال حرفه‌ای‌تان است.

طبیعی است هر ورزشکاری ابتدا در پی تصاحب موارد و مدال‌هایی باشد که صاحب آنها نیست و این شامل من نیز می‌شود. چلسی 3 سال است عنوان قهرمانی لیگ انگلیس را تصاحب نکرده و در نتیجه برای ما در استمفورد بریج بسیار مهم است که این مقام را از نو صاحب شویم. یک دستاورد دیگر که برای شخص من بسیار مهم است، فتح جام قهرمانان باشگاه‌های اروپاست که تا به حال به آن دست نیافته‌ام و فقط دو بار با بایر لورکوزن و چلسی به مقام نایب قهرمانی آن رسیده‌ام. درباره جام‌های بزرگ ملی نیز بیم آن را دارم که وقت و مهلتم برای نیل به آنها تقریبا تمام شده باشد.

هنوز شما را به خاطر بازی قدرتی و توان شوتزنی‌تان یکی از خطرناک‌ترین هافبک‌های فوتبال جهان می‌دانند. آیا این برآورد را خودتان هم قبول دارید؟

نظر خاصی ندارم. کلا فکر می‌کنم به‌رغم درخشش تک‌ستاره‌ها در ادوار مختلف و از جمله مسی، کریستیانو رونالدو و کاکا در حال حاضر، فوتبال یک ورزش تیمی است و آنهایی پیروزند که از همین دیدگاه به فوتبال بنگرند و به کارگروهی متکی باشند.

کاپیتانی تیم ملی آلمان تا چه حد پرمسوولیت و دشوار بوده است؟

این یک افتخار بزرگ برای من است و آن را همواره جدی گرفته‌ام. فکر می‌کنم با گذشت زمان هر فوتبالیستی از این راه رشد می‌کند و مجبور است ملاحظه مسائل متفاوت را بکند و یک لیدر و الگو برای یارانش باشد؛ چیزی که کوشیده‌ام من نیز از آن بی‌بهره نمانم.

منبع: FiFa.com