آغاز رسمی فرآیند الحاق ایران به سازمان تجارت جهانی

به گزارش خبرنگار ما، در رژیم تجاری کشور که شامل 105 سرفصل است، واقعیت‌های موجود قوانین و مقررات کشورمان برای پیوستن به این سازمان ترسیم شده است.

بیست و دومین درخواست عضویت ایران در این سازمان که پس از 9 سال با اجماع اعضای این سازمان در سال 2005 پذیرفته شد، عملا کشورمان را در فرآیند الحاق قرار داد و از آن سال تاکنون وزارت بازرگانی با همکاری کارشناسان و دستگاه‌های دیگر در حال تهیه رژیم تجاری کشور بوده، اگرچه به گفته برخی صاحب‌نظران ارائه آن به سازمان با تعلل روبه‌رو شده است.

امیدبخش روز گذشته به خبرنگار ‌«جام‌جم» گفت: سازمان تجارت جهانی ، رئیس گروه کاری را با هماهنگی ایران تعیین می‌کند و کشور منتخب به عنوان رئیس گروه کاری باید به تایید شورای عمومی سازمان تجارت جهانی برسد.

وی افزود: کشورهای عضو سازمان تجارت جهانی پس از مطالعه گزارش رژیم تجاری و بررسی آن، پرسش‌های خود را درباره این گزارش به صورت مکتوب به ایران اعلام می‌کنند که در مرحله بعدی دفتر نمایندگی تام‌الاختیار در تعامل با دستگاه‌های ذی‌ربط پاسخ‌های کارشناسی را ارائه می‌کند.

وی در پاسخ به این پرسش که رئیس کارگروه چه زمانی مشخص شد، اظهار بی‌اطلاعی کرد.

از سوی دیگر، گزارش خبرنگار ما به نقل از رویترز حاکی است که «لوسیو واسشا» نماینده سوئیس در سازمان توسعه تجارت جهانی بیشترین شانس را برای ریاست کارگروه ایران در مذاکرات خواهد داشت.

انتصاب رئیس کارگروه باید به تایید مجمع عمومی سازمان تجارت جهانی برسد، اما هنوز مشخص نیست که آیا این موضوع در دستور کار اجلاس بعدی سازمان در 17 دسامبر قرار دارد یا خیر؟

در حال حاضر 153 کشور به عضویت این سازمان درآمده‌اند و 29 کشور در حال طی کردن فرآیند الحاق هستند.

فعالان اقتصادی بر این باورند هرگونه تاخیر در پیوستن به سازمان تجارت جهانی، آثار نامطلوبی بر حوزه تجارت کشور بر جای دارد، اما برای رقابت تولیدکنندگان داخلی با سایر رقبا باید فضای کسب و کار در کشور مطلوب‌تر شود و با کاهش نرخ تورم و هزینه تولید و توانمندسازی بخش خصوصی ، زمینه رقابت را در بازارهای جهانی فراهم کرد.

رژیم تجاری اولین سندی است که به عنوان مبنای مذاکرات الحاق به این سازمان ارائه شده است. این گزارش شناسنامه‌ای اقتصادی است از وضعیت مقررات تجاری و اقتصادی ایران.

به گفته کارشناسان، این فرآیند، یک فرآیند طولانی و پیچیده است و تا زمانی که اعضای سازمان تجارت جهانی، اطلاعات دقیق و همه‌جانبه‌ای را از اقتصاد ما به دست نیاورند، وارد فازهای بعدی الحاق نخواهند شد و آنها دقیقا در پی آن هستند که ببینند قوانین اقتصادی و تجاری ما تا چه میزان با موافقت‌نامه‌‌های سازمان تجارت جهانی انطباق دارد.

هر توافقی که اعضای این سازمان انجام دهند، شامل کشور ما نیز خواهد شد و اگر ایران وارد سازمان تجارت جهانی شود، مجبور است آخرین سطح تعهدات را بپذیرد.

صاحب‌نظران معتقدند در بخش کشاورزی مشکل چندانی وجود ندارد؛ اما در بخش صنعت ما مشکلاتی داریم که می‌توان به تعرفه‌های بالای واردات برخی محصولات صنعتی اشاره کرد که در صورت پیوستن به سازمان تجارت جهانی، این تعرفه‌ها باید کاهش یابد و باید دید کدام یک از صنایع قدرت رقابت خواهد داشت.

نکته دیگری که در فرآیند الحاق مهم است، قدرت چانه‌زنی و تقویت مهارت‌های مذاکراتی است و باید گروهی که نمایندگی ایران را به عهده خواهند داشت، بتوانند امتیازات و بهره‌مندی بیشتری را از مزایای موجود در مقررات سازمان تجارت جهانی نصیب ایران کنند.