جیمز کان

با آن که در دهه هفتاد یکی از سوپراستارهای مطرح دوران خود بود، در انواع و اقسام نقش‌های سینمایی ایفای نقش کرد و کاراکترهای متنوعی را به نمایش گذاشت. محیط روشنفکرانه نیویورک در دوران نوجوانی تاثیر مثبتی بر این بازیگر گذاشت و او برای تحصیل در رشته اقتصاد، وارد دانشگاه میشیگان شد. در همین زمان، فعالیت‌های ورزشی را شروع کرد. تخصص او در زمینه کاراته بود. وی سال‌های سال در این رشته ورزشی کار کرد. زمانی که در اوج فعالیت‌های ورزشی خود بود، جذب بازیگری شد. با بردن یک بورس تحصیلی در رشته بازیگری، تحصیل در این رشته را نیز شروع کرد. در چندین نمایش صحنه‌ای در برادوی ظاهر شد. اولین فیلم سینمایی خود به نام «ایرما خوشگله» را در سال 1963 بازی کرد. وی یکی از نقش‌های مکمل و نه‌چندان مهم این اثر کلاسیک را بازی کرد. با فیلم «خط سرخ 7000»( 1965)‌ تماشاگران سینما را متوجه حضور خود در عالم سینما کرد. با وسترن «ال‌دورادو»( 1966)‌ در کنار جان وین نام خود را در سطح وسیعی مطرح کرد. پس از این فیلم، نقش‌ها و فیلم‌های بهتر و بزرگتری به جیمز کان پیشنهاد می‌شود. «مردم بارانی »(1969)‌ تماشاگران را با جنبه تازه‌ای از هنرنمایی این بازیگر روبه‌رو کرد. همین موفقیت‌ها باعث شد تا فرانسیس فوردکاپولا وی را برای ایفای یکی از 3 نقش اصلی فیلم «پدرخوانده»( 1972)‌ انتخاب کند. او برای ایفای نقش پسر خشمگین و عصبی مارلون براندو، نامزد دریافت اسکار بهترین بازیگر مرد سال شد. دوستداران این بازیگر، هنوز هم بازی و حضور او را در این فیلم، بهترین کار سینمایی وی می‌دانند. جیمز کان نقش خود را در قسمت دوم «پدرخوانده»( 1974)‌ هم تکرار کرد. کمدی موزیکال «دختر مسخره»( 1975)‌ از دیگر کارهای موفق او در این دوران است. در همین سال «رولریال» او در سینمای فاجعه با استقبال عظیم تماشاگران روبه‌رو شد. پس از این فیلم دوران افول جیمز کان از یک بازیگر درجه یک به بازیگری درجه دو شروع می‌شود. او در دو دهه اخیر، بیشتر بازیگر نقش‌های مکمل بوده است.