ازدواج به سبک فرنگی

(صبح سی‌ام آذرماه 1338، همگی زود از خواب برخاستیم. مراسم ازدواج بعدازظهر همان روز انجام می‌گرفت... لباسی که ایوسن لوران برایم طراحی کرده بود، در گوشه‌ای از اتاقم بر چوب رختی آویخته بود. خواهران کاریتا برای آرایش من از پاریس آمده بودند... هنگام پوشیدن لباسی که روی آن با نخ‌های نقره‌ای و رشته‌های مروارید البته مصنوعی نقش‌های ایرانی نقره‌دوزی شده بود. به اهمیت کار هنرمندان پاریس پی بردم. آنها برایم آرزوی سعادت در زندگی جدید کرده بودند و به رسم فرانسویان از نخی به رنگ آبی در دوخت لباسم استفاده کرده تا پریان پسری را که آرزوی پادشاه بود، به من عنایت کند. )(ص 98)‌

کتاب: کهن دیارا، نوشته فرح پهلوی، چاپ پاریس، نشر فرزاد

تنها راه ماندن متقاعد کردن آمریکاییان!

گوشه‌ای از سخنان فرح درباره دیدگاه‌های شوهرش درباره آمریکاییان را با هم می‌خوانیم:

(6 ماه بعد در ایالات متحده آمریکای شمالی شاهد استقبال کاملا متفاوت بودیم. ما از سوی کندی، رئیس‌جمهور آمریکا که بتازگی انتخاب شده بود، برای بازدید از آن کشور دعوت شدیم و من از رفتن به این سفر بسیار خوشحال بودم و مشتاق شناختن آمریکا... پادشاه اصولا با جمهوریخواهان نزدیکی بیشتری داشت تا دموکرات‌ها، اما تردید نداشت که می‌تواند کندی را متقاعد کند که سیاست درستی در پیش گرفته است...)( ص 117)‌

کتاب: کهن دیارا، نوشته فرح پهلوی، چاپ پاریس، نشر فرزاد

اعتراض روزنامه‌نگاران خارجی به ریخت‌وپاش پهلویان!

بالاخره در هر کشوری حتی آمریکا روزنامه‌نگارانی با انصاف پیدا می‌شوند که علیه اقدامات پهلوی چیزکی بنویسند. فرح پهلوی در خاطرات خود می‌آورد:

(موج انتقاد علیه هزینه‌های تجملی از غرب آغاز شد و روزنامه‌نویسان از هیچ‌گونه گزافه‌گویی در این زمینه دریغ نمی‌کردند. این چگونه سلطنتی است که لباسش را «لان ون» تهیه می‌کند و غذایش را ماکسیم در حالی که مردمش هنوز نیازمند نان و مدرسه‌اند؟ این تصویر با همه زیاده‌روی‌ها و مردم فریبی‌هایی که در عرضه آن به چشم می‌خورد، طبیعتا مورد استفاده مخالفان ایرانی رژیم قرار گرفت . )(ص 210)

کتاب: کهن دیارا نوشته فرح پهلوی چاپ پاریس نشر فرزاد