عراق در روزهای آتش و خاکستر (1)

دیروز و پریروز ، درست در زمانی که ژنرال بازنشسته امریکایی ، جی .گارنر ، می کوشید در اجلاس بغداد ، ریاست خود بر دولت نظامی حاکم بر عراق را توجیه کند ، هزاران عراقی در این شهر و در چندین شهر دیگر علیه حضور اشغالگران امریکایی و انگلیسی دست به تظاهرات زدند.

کد خبر: ۲۳۳۴۰

در بغداد خیل عظیم مردم درمقابل لوله های توپ و تانک های امریکایی با مشت های گره کرده فریاد می زدند: «نه امریکا نه صدام ، بلی بلی به اسلام» (یورونیوز ، 8/2/82) این شعاری بود که مردم فلوجه و موصل نیز علیه امریکایی ها برلب داشتند و همین شعار بود که نظامیان امریکایی را به خشم آورد و آنان را واداشت علیه تظاهرکنندگان آتش بگشایند. فاجعه ای که در فلوجه به کشته شدن حداقل 15نفر و مجروح شدن بیش از 50نفر و در موصل به جان باختن حداقل 5نفر انجامید. (بی .بی .سی .ورلد ، 9/2/82) گرچه این کشته ها اولین گروهی نیستند که در عراق بر اثر آتش امریکایی ها به خاک و خون کشیده می شوند ، اما نخستین بار است که نظامیان امریکایی تظاهرکنندگان غیرمسلح عراقی را در یک رویارویی مستقیم به گلوله می بندند. تلویزیون ابوظبی که تظاهرات مردم بغداد در روزهای دوشنبه و سه شنبه را گزارش می کرد سخنان شیخ محمود التمیمی ، یکی از روحانیون حاضر در جمع را پخش کرد که چنین می گفت : «امریکایی ها می گفتند که به خاطر آزادی مردم عراق به این سرزمین لشگر کشیدند. من می پرسم کجاست این آزادی ؛» شیخ تمیمی در حالی این سخنان را بر زبان می آورد که سربازی امریکایی در چند متری او ایستاده و تفنگ ام . 16 را به سوی او نشانه رفته بود. (ابوظبی تی وی ، بخش خبری 8/2/82) همزمان باپخش تصاویر تظاهرات ضد امریکایی در عراق از تلویزیون ابوظبی ، دونالد رامسفلد ، وزیر جنگ ایالات متحده ، سفر خود به منطقه خلیج فارس را با دیدار و گفتگو با مقامات امارات متحده عربی در ابوظبی آغاز کرد، سفری که از دیدگاه نظریه پردازان سیاسی ، مهمترین هدفش ترغیب مقامات سیاسی کشورهای همسایه عراق به پذیرش حاکمیت دولت تحت ریاست جی گارنر در بغداد است .(سی .ان .ان ، 7/2/82) رامسفلد پیش از سفر خود به منطقه در یک سخنرانی رسمی ، سوریه و ایران را به عدم دخالت در امور عراق فراخواند و جورج بوش ، رئیس جمهور امریکا نیز همین موضع را تکرار کرد و خواستار همکاری این دو کشور با موضع امریکا در این کشور شد. (بی .بی .سی .ورلد 7/2/82) به نظر می رسد مبنای سخنان بوش و رامسفلد ، نگرانی آنها از حوادثی است که از 20فروردین بدین سو در عراق به وقوع پیوسته است . هنگامی که مجسمه های صدام در میادین بغداد و دیگر شهرهای عراق یکی پس از دیگری سقوط می کردند و سربازان امریکایی در کنار این پیکره های ساقط شده عکس یادگاری می گرفتند، سیاستمداران امریکایی بر این تصور بودند که مردم عراق بزودی با دسته های گل و ظرفهای شیرینی به استقبال آنها خواهند آمد؛ اما روند وقایع به گونه ای دیگر رقم خورد. مردم بتدریج از خانه های خود بیرون آمدند، اما شادی خود از سقوط صدام را به خاطر خشمی که از حضور اشغالگران در کشور خویش در دل داشتند، پنهان می کردند. به زودی این خشم ، ظاهر شد و تظاهرات پراکنده در شهرهای عراق به راهپیمایی میلیونی آنها بسوی کربلا مبدل گشت . اوج خشم در روز اربعین در کربلا به نمایش درآمد که در آن ، صدها هزار عزادار حسینی در جوار مرقد اباعبدالله (ع) کفن بر تن خواستار خروج نظامیان امریکایی و انگلیسی از عراق شدند.(گزارش زنده و مفصل شبکه ایتالیایی ری نیوز در روز 3/2/82 گوشه ای از این تظاهرات را به نمایش گذاشت). شورای جنگ در واشنگتن بر این باور است که مخالفت های مردمی علیه حضور امریکاییان در عراق از خارج ریشه می گیرد و 2کشور جمهوری اسلامی ایران و سوریه منشائ مهم این حوادثند. این توهم ناشی از غفلتی است که اعضای شورای مذکور (دونالد رامسفلد،دیگ چنی ، پل والفوویتز ، ریچارد پرل دان کویل ، جان بالتون ، کاندولیزا رایس) از اوضاع اجتماعی عراق و تاریخ تحولات عالم داشته اند. اوضاع عراق طی سالهای حکومت جابرانه صدام ، وضعیت آتش زیر خاکستر بود؛ امریکایی ها هنگامی که پیروزی زودهنگام خود در جنگ با عراق را پیش بینی می کردند تنها خاکستر را می دیدند و از درک وجود آتش عاجز بودند. اگر حتی با نگاهی گذرا، انقلابهای عصر جدید را مرور کنیم ، درخواهیم یافت که انقلاب و جنگ عموما با یکدیگر مقارن بوده اند. در بسیاری موارد انقلابها بلافاصله پس از وقوع جنگها به پیروزی رسیده اند و در برخی موارد نیز جنگهای بزرگ پس از وقوع انقلابها رخ داده اند. تحولاتی چون انقلاب کبیر فرانسه و انقلاب اسلامی ایران از گروه دومند؛ انقلابهایی که طرحی نو در انداختند و به خاطر همین طرح نو، بلافاصله پس از وقوع ، با خصومت بیگانگان و جنگی تحمیلی مواجه شدند. اما انقلابهایی چون انقلاب انگلستان ، روسیه ، هند و چین از گروه اولند که طوفان جنگ در سرزمین آنها خاکستر استبداد را بر بر باد داد تا آتش نهفته در زیر آن جان گیرد و شعله های انقلاب نمایان شود. در انگلستان ، جنگهای خانمان سوز سالهای 1640 تا 1648 با اسکاتلند، دولت چارلز را چنان تضعیف کرد که انقلابیون توانستند مسیر طولانی انقلاب را در زمانی کوتاه تر طی کنند و با سهولت بیشتر به پیروزی دست یابند. این حادثه در انقلاب روسیه نیز تکرار شد. جنگ جهانی اول و تضعیف دولت نیکلا بر اثر صعوبت جنگ به انقلابیون بلشویک فرصت داد آنچه را که در شرایط غیرجنگ در مدتی طولانی به کف می آوردند، به یاری جنگ در زمانی اندک تحصیل کنند؛ دولت تزار اگرچه در جنگ با دولت پروس شکست خورد، اما پیروز این جنگ نه دولت پروس که انقلابیون بلشویک بودند. پیروزی انقلابیون هندی در پایان جنگ جهانی دوم نیز در شرایطی مشابه بوقوع پیوست . دولت انگلستان اگر چه در جنگ با آلمان به پیروزی رسید و در مسیر این پیروزی از نیروی سربازان هندی نیز بهره برد اما در خود هند مقهور انقلابیون هندی شد و شعله های انقلاب شعله های جنگ را در کام کشید و هندوستان را به استقلال رساند. پیروزی انقلاب در چین نیز که اندکی پس از هند بوقوع پیوست ، در وضعیتی مشابه تحقق یافت ؛ در سالهای جنگ جهانی دوم ، نظامیان ژاپنی اگر چه موفق شدند چین را به اشغال خود درآورند و امپراتوری استبدادی چین را تضعیف کنند، اما آنها نبودند که از صحنه نبرد فاتح بیرون آمدند؛ حتی امریکایی ها که توانستند ژاپن را شکست داده ، بخشی از چین را به اشغال خود درآورند، پیروز این میدان نبودند؛ پیروز میدان انقلابیونی بودند که با شکست امپراتوری چین ، حکومتی ضدامریکایی ضدژاپنی در چین تشکیل دادند و نظامی ضدسرمایه داری تاسیس کردند. اینک عراق در شرایطی مشابه به سر می برد؛ آنچه این روزها در بغداد، موصل ، فلوجه ، نجف ، کوت و کربلا می گذرد نشان از آن سرخی شعله هایی است که سالها در زیر خاکستر پنهان بوده اند. اگر مردم عراق به خوبی این فرصت را دریابند و از تفرقه و تنازع بپرهیزند، خواهند توانست آزادی و استقلال خود را به کف آورند. این روزها روزهای آتش و خاکستر در عراق است . امریکایی ها برآنند تا بزودی حکومتی دست نشانده در عراق مستقر سازند تا از طریق آن آتش شعله ور از زیر خاکستر را خاموش کنند. برای امریکایی ها بسیار گران خواهد بود اگر بخواهند همچنان به کشتار تظاهرکنندگان عراقی ادامه دهند. پس چاره ای ندارند تا هرچه سریع تر دولتی دست نشانده را به وجود آورند. بی جهت نیست که اینک در جستجوی مقامات حزب ساقط شده بعث برآمده اند تا از آنان برای تشکیل دولت دست نشانده یاری بگیرند. اینک زمانی است که مردم عراق با هشیاری بسیار اقدامات اشغالگران در عراق را تحت نظر گیرند و تنها به یاری حرکتهای مردمی و غیرمسلحانه ، دشمن تا دندان مسلح را در تنگنا قرار دهند. اگر چنین شود، دور نیست که مردم عراق استقلال و آزادی واقعی را به دست خواهند آورد.