ویروس HIV
در خون و ترشحات مخاط جنسی افراد آلوده وجود دارد و به روشهای زیر منتقل می شود:
1- انتقال جنسی : بیشترین مورد ابتلا به
HIV
در دنیا، از طریق مقاربت جنسی حفاظت نشده می باشد و عواملی که این بیماری را افزایش می دهد، شامل ویرمی بالا، مقاربت جنسی آنال افراد مفعول ، فعالیت جنسی در هنگام قاعدگی و وجود سایر بیماری های جنسی واجد و فاقد زخم می باشد.
2- انتقال از مادر به فرزند : این انتقال در طی حاملگی ، زایمان و یا شیردادن ممکن است رخ دهد که بیشترین خطر در حین زایمان می باشد. خطر انتقال
HIV
از طریق شیر دادن در آفریقا 30 - 40درصد است.
3- انتقال از طریق سرنگ مشترک در معتادان تزریقی:
این روش انتقال مهمترین روش در کشور ما است و در حال حاضر در حدود 65درصد بیماران ایرانی از این طریق مبتلا می شوند.
4- انتقال از طریق خونهای آلوده : این روش امروزه با توجه به غربالگری و ویروس زدایی از خون و فرآورده های خونی اهمیت چندانی ندارد.
5- انتقال بیمارستانی و تزریقات غیراستریل : استفاده از وسایل غیراستریل پزشکی ، جراحی ، دندانپزشکی و وسایل تشخیصی که با مخاطهای بیماران در ارتباطند ، از قبیل آندوسکوپ و برونکوسکوپ آلوده ، همچنین وسایل تیز و برنده از قبیل تیغ آلوده و همچنین فرورفتن سوزن آلوده در اندام های پرسنل پزشکی از روشهای انتقال هستند. بنابراین باید کلیه بیماران به طور بالقوه آلوده فرض شوند و رعایت احتیاطهای همه جانبه در تماس با خون و ترشحات مخاطی آنان از سوی کارکنان پزشکی به عمل آید. مهمترین عامل در تشخیص این عفونت یک ظن قوی بالینی است . تغییر سرمی
HIV
در بیشتر بیماران طی 3-6ماه پس از ورود ویروس به بدن رخ می دهد.
درمان و پیشگیری
گرچه تاکنون داروهای نسبتا موثری به منظور جلوگیری از تکثیر
ویروس HIV
به کار گرفته شده اند، ولی اثربخشی این درمانها ناکامل و این داروها گران قیمت و دارای عوارض متعدد هستند و متاسفانه تاکنون واکسن موثری نیز برای پیشگیری از این بیماری مهلک کشف نشده است و تنها راه موثر و مهم در جلوگیری از انتشار این بیماری خطرناک رعایت شئون اخلاقی و خودداری از روابط جنسی نامشروع خارج از کانون خانواده و استفاده نکردن از سرنگ مشترک در معتادان تزریقی است . به امید کنترل و ریشه کنی عاجل این بیماری در جوامع بشری.
دکتر اسماعیل زینعلی
متخصص بیماری های عفونی و آمیزشی