چه کسی حامی حقوق‌ کودکان قربانی است؟

هنوز مدت زمان چندانی از اعدام یک محکوم به نام قاسم (معروف به رطیل)‌ نمی‌گذرد که وی نیز 16 نوجوان را قربانی امیال پلید و شیطانی خود کرده بود و قربانیان این مجرم و خانواده‌های آنان همچنان دچار مشکلات بسیار جدی روحی و روانی هستند، که بار دیگر متهم دیگری به نام حامد، پس از اغفال کودکان، آنها  را در باغ‌های متروکه مورد تجاوز قرار داده است.

در نگاه اول می‌‌توان در شکل‌گیری رویدادهای تلخ این‌چنینی، بی‌توجهی به حمایت کامل قانونی از کودکان، عدم آموزش مناسب از سوی رسانه‌ها و خانواده‌ها به کودکان و نوجوانان، نبود نظارت مطلوب و بایسته به ساماندهی اماکن متروکه و خالی از سکنه شامل ساختمان‌ها و باغ‌هایی که هیچ متولی ندارند و عدم احساس مسوولیت فردی در مقابل حادثه درخصوص گزارش موضوع به پلیس برای مقابله با چنین جرایمی که صرفا به منظور حفظ آبرو صورت می‌گیرد و ... خود از عواملی هستند که در شکل‌گیری این قبیل حوادث نقش‌آفرینی می‌کنند.

متاسفانه شنیده‌های ما حاکی است، برخی از خانواده‌هایی که فرزندان خردسال آنها ناخواسته قربانی چنین جرایمی از سوی متهم شده‌اند، فرزندان خود را طرد کرده‌اند.

فراموش نکنیم جرایم این چنینی تا زمانی که راهکارهایی مهم، موثر و بازدارنده‌ برای آن وجود نداشته باشد، ممکن است تکرار شود، اما در این میان نباید از نظر دور داشت به دور از جنجال‌آفرینی سازمان‌های دروغین حقوق بشر که با نگاه یک بعدی به رویدادها و مجازات برای مجرمان اشک تمساح می‌ریزند تا با هدف‌گذاری آنها به اهداف شوم خود برسند، قوه قضاییه وظیفه دارد تا در جهت احقاق حقوق کودکان قربانی و خانواده آنها مجازات‌های بازدارنده‌ای را با قاطعیت اعمال کند به طوری که این مجازات‌ها، عامل بازدارنده‌ای برای دیگر مجرمانی باشد که در کمال دنائت و پستی کودکان را قربانی امیال پلید حیوانی خود می‌کنند.