شاگرد‌تنبل مدرسه هم عزیز دل مامان و باباست!

خلاصه کلام اینکه این روزها فصل دروی تلاش دانشآموزان و والدین آنهاست و مشخص میشود کدام دانشآموز توانسته در امتحانات موفق عمل کند وکدام دانشآموز ازاین آزمونها سربلند بیرون نیامده است. قدر مسلم این است که در تمام دورانهای تحصیلی ودرتمام مقاطع درسی فقط تعداد معدودی دانشآموز وجوددارند که میتوانند شاگرد اول تا سوم کلاس و مدرسه باشند و بقیه دانشآموزان درگروه متوسط جای میگیرند والبته گروهی دیگر هم که تعدادشان مثل شاگرداولها زیاد نیست در دسته دانشآموزان ضعیف جای میگیرند وبه قول امروزیها نیاز به تلاش بیشتری دارند. روی سخن ما دراین گزارش اما هیچکدام از این گروههای دانشآموز و در هیچیک از مقاطع درسی نیستند بلکه روی سخن ما با شما والدین عزیز و محترم است، بله شما! اینکه حالا و در این ایام پساامتحانات و آماده شدن کارنامههای تحصیلی با فرزندانمان چگونه رفتارکنیم.بچهدرسخوانها منقرض شدهاند؟گرچه با نگاهی به گزارشهای رسمی منتشر شده درباره میانگین نمرات امتحانات دانشآموزان در سراسر کشور یکجورهایی باید فاتحه سواد دانشآموزان را خواند اما به هرحال این نمرات میانگین است وهنوز هم میتوان امیدوار بود نسل بچه درسخوانها منقرض نشده وهنوز هم میتوان آنها را جستوجو و پیدا کرد. درعین حال گروه بزرگتری از بچهها در دسته درسنخوانها و بازیگوشها جای میگیرند؛ بچههایی که ازقضا ممکن است فرزند من و شما باشند واین روزها دل در دلمان نیست که بچهها در امتحاناتشان چه گلی کاشتهاند وقرار است چه کارنامهای را ازآنها شاهد باشیم. با تمام اینها اما باید بدانیم رفتار درست مادرقبال کارنامه بچهها میتواند درعملکرد آینده آنها تاثیر بهسزایی داشته باشد چه کارنامه فرزندنمان درخشان و با نمرات عالی و ۲۰ باشد و چه کارنامهای با نمرات ناپلئونی یا حتی فراتر از آن.با دانشآموز ناموفق خود چه کنیم؟شاید دوران کودکی ما اگر یکی دو تا تجدیدی در کارنامهمان بود باید پیش از هر چیز خودمان را برای خوردن یک سیلی آبدار از پدر ومادر آماده میکردیم. اگرکار به جای باریک کتک خوردن نمیکشید، قطاری ازناسزا وتوهین وتخریب شخصیت و شنیدن صفاتی مانند تنبل و خنگ وکودن، دیگر روی شاخش بود؛ رویکردی که همچنان هم از سوی برخی والدین پیگیری میشود اما اگر شما هم در مواجهه با کارنامه غیرقابلقبول فرزندتان از کوره درمیروید و او را با الفاظی از قبیل بیعرضه و کودن و... نوازش میکنید باید بدانید ممکن است با چنین رفتاری فرزندتان را مایوس و ناامید و به نافرمانی بیشتر و حتی فرار از مدرسه بکشانید. مرور علل عدم موفقیتعلل ناموفقیت فرزندتان را با همراهی خودش مورد بررسی قرار دهید. گاهی اوقات با یک برنامهریزی بهتر میتوان نقاط ضعف بچهها را در درسی خاص برطرف کرد.به او اطمینان دهید دوستش دارید: بچهها دوست دارند تایید والدین را به دست بیاورند. ناکامی در امتحانات نباید باعث شود بهگونهای با فرزند خود رفتار کنید که او احساس کند شما از او ناامید شدهاید یا دوستش ندارید زیرا این احساس، مانع تداوم تلاش او میشود. مشورت با معلم و مشاور: برای بررسی بهتر چرایی ناکامی فرزندتان در امتحانات، خوب است با معلم و مشاور مدرسه هم مشورت داشته باشید تا بهتر بتوانید نقاط قوت و ضعف فرزندتان را پیدا و برایش برنامهریزی کنید.این موارد را به یاد داشته باشیدبدون شک همه دانشآموزان در امتحانات نتایج دلخواه و مناسب را به دست نمیآورند. توانمندیهای فردی، شرایط خانوادگی و محیطی ازجمله عواملی هستند که میتوانند در نتایج نهایی امتحانات دانشآموزان تاثیرگذار باشند. پس یادتان باشد: به فرزندتان برچسب نزنید: مواظب شخصیت فرزند خود باشید. به او برچسبهایی نظیر تنبل، کودن، بیعرضه و... نزنید بلکه با تاکید بر نقاط مثبتش در وی انگیزه فعالیت ایجاد کنید.تاکید روی توانمندیها: همه ما آدمها تواناییها وضعفهایی داریم.سعی کنید درچنین مواقعی نکات مثبت وتوانمندیهای فرزندتان را ببینید.مقایسه نکنید: بیایید به دوران کودکی خودمان برگردیم؛ دورانی که همیشه درناکامیها ما را بادیگران مقایسه میکردند و این مسألهای عذابآور بود. شما این چرخه معیوب را بشکنید. انتظاردرحد توانایی: هر یک از ما تواناییهایی داریم و فرزندان ما هم از این قاعده مستثنا نیستند. ممکن است فرزند شما تمام تلاشش را کرده باشد، پس متناسب با تواناییهایش از او انتظار داشته باشید. برخورد با دانشآموز موفقبله درست است. اگر کارنامه فرزندتان پر از نمرههای درخشان است، شما باید بدانید چگونه با او مواجه شوید: اینجا باید روی تلاش فرزندتان متمرکز شوید و به او یادآوری کنید این موفقیت را مدیون تلاش و برنامهریزی است. اگر چند فرزند دارید و یکی از آنها توانسته کارنامه خوبی داشته باشد، مسئولیت شما سنگینتر است. حواستان باشد بقیه بچهها را با فرزند موفقتان مقایسه نکنید و به یکباره موقعیت پادشاهی خانه و خانواده را به او ندهید. البته نه به این معنا که فرزند موفقتان را تشویق نکنید اما این تشویق به گونهای نباشد که او حس کند به قلههای موفقیت رسیده است. درکنارش باشید وبه اوگوشزد کنید برای تداوم این مسیر باید به تلاشش ادامه دهد و برنامهریزی مناسب داشته باشد.