«ملکه» فیلم ضد‌استبدادی سنگاپور

شخصیت محوری داستان این درام تاریخی پرتنش، زنی به نام اپرا تانگ است که لقب ملکه مواد مخدر کشور را به خود اختصاص داد. داستان فیلم با دنبال کردن زندگی پرفرازونشیب این زن، بخش مهمی از تاریخ کشور سنگاپور را هم در معرض دید و قضاوت تماشاگران داخلی و بین‌المللی آن می‌گذارد. بر این اساس، ملکه بچه سفری عجیب و غریب و تقریبا سوررئالیستی در زندگی زنی را انجام می‌دهد که به‌عنوان یک بازیگر تئاتر فعالیت می‌کرد و در پوشش آن، کارهای غیرقانونی‌اش را سروسامان می‌داد. ملکه بچه هم مثل ساخته تحسین شده قبلی لوآن بین «من رویای سنگاپور را دارم» به شیوه‌ای نیمه‌مستند تهیه شده، تا بتواند حال و هوای تاریخی و سیاسی داستان خود را بهتر به بیننده منتقل کند. اگر داستان ساخته قبلی این فیلمساز مستقل به بازخوانی شرایط سخت کارگران مهاجر بنگلادشی در سنگاپور می‌پرداخت و فضایی سرد و تلخ داشت، ملکه‌بچه شبیه اپراهای باشکوه پرزرق و برق آسیای دور، سرشار از رنگ و سرزندگی است. به‌گفته منتقدان سینمایی، این سرزندگی در نقطه مقابل داستان تلخ و اجتماعی فیلم قرار گرفته و کنتراستی خاص و قابل‌تحسین ایجاد می‌کند.

لوآن بین در رابطه با ساخته جدیدش به ورایتی می‌گوید: «به‌عنوان یک تهیه‌کننده و کارگردان که خودم فیلم‌هایم را فیلمبرداری و تدوین می‌کنم، ساخت هر کار تازه‌ام زمان زیادی می‌برد و پروسه تولید آنها طولانی است؛ به همین دلیل در هر فیلم تازه‌ای که می‌سازم، نهایت تلاشم را می‌کنم تا درباره آدم‌هایی صحبت کنم که به زندگی و نوع فعالیت‌های‌شان علاقه دارم. در عین حال، این انتخاب‌ها شامل افرادی می‌شود که عموم مردم هم دوست دارند درباره‌شان بشنوند و اطلاعات تازه‌ای پیرامون‌شان پیدا کنند.»

وقایع‌نگاری ملکه بچه به بخش‌هایی از زندگی شخصیت اصلی خود می‌پردازد که درباره تبدیل شدن او از یک بازیگر معمولی تئاتر به یک ملکه توزیع مواد مخدر در داخل کشور است. در دل این تغییر و تحول، فیلمساز به روابط او با برخی سیاستمداران فاسد و نیروهای استعماری هم می‌پردازد که مروج مخدرات مرگ‌آور در منطقه آسیای دور و نزدیک بوده‌اند. بخش مهمی از داستان فیلم هم اختصاص به رابطه تانگ با مادربزرگ ۹۰ساله‌اش دارد و به این ترتیب به بررسی روابط عاطفی آدم‌ها در آسیای جنوب‌شرقی و تاثیرات فرهنگ امپریالیستی بر این روابط خانوادگی می‌پردازد. لحن مستندگونه فیلم در بسیاری از لحظات فیلم، آن‌را به شکل سندی مستند و معتبر از زندگی مردم سنگاپور معرفی می‌کند. منتقدان بومی از ملکه بچه به‌عنوان اثری از موج جدید سینمای سنگاپور یاد می‌کنند که تلاش دارد چهره‌ای درست از کشور خود به تماشاگران بین‌المللی ارائه دهد و در عین‌حال، تماشاگران داخلی را با محصولاتی بومی آشناتر کند که دغدغه‌های زندگی اجتماعی اهالی کشور را با خود دارند.

روزنامه جام جم