حال جنگل‌های کشور اصلا خوب نیست. گویی تابستان و آتش و خاکستر با درختان در کنار هم قرار گرفته مانوس شده‌اند و هیهات که هر سال بخشی از جنگل‌های کشور می‌سوزند و کسی برای سال بعد تصمیمی نمی‌گیرد. اینجا هر کس حق دارد تیشه‌ای بر دست گرفته و به جان جنگل‌ها بیفتد.
از بریدن درختان و حراج چوب‌شان به صورت الوار و زغال گرفته تا آفت و شعله‌های آتش و تغییرکاربری‌ها که تاکنون قانون هم نتوانسته در برابرش قد علم کند. هر چند طبیعت هم هر از گاهی انتقام سختش را از انسان مخرب می‌گیرد و جای خالی درختانش را با سیلاب‌های ویرانگر پر می‌کند، اما تاریخ نشان داده هیچ درسی، عبرت این موجود دوپا نمی‌شود.
پوشش جنگلی بعد از مراتع طبیعی، مهم‌ترین و موثرترین عامل جلوگیری از فرسایش‌های آبی و خاکی به شمار می‌آیند. از بین عوامل مختلف تاثیرگذار در بروز سیل، بیشترین سهم مربوط به عامل پوشش گیاهی از نظر نوع و درصد کاری و وضعیت خاک و نفوذپذیری است. بر اساس آمار، تخریب جنگل‌ها در ۳۰سال اخیر حدود ۲۲۵ میلیون متر مکعب بوده که نه تنها از نظر ارزش اقتصادی خسارت زیادی به کشور وارد کرده بلکه خسارت ناشی از جاری شدن سیل و همچنین توفان، فرسایش خاک و اتفاقات دیگر غیرقابل تصور است. نبود مدیریت در بهره‌برداری از آب و جنگل، باعث اختلالاتی در طبیعت و نامساعد شدن شرایط زیست برای تمامی موجودات زنده و افسارگسیختگی طبیعت شده‌است. جنگل می‌تواند سنگین‌ترین رگبار‌ها را تحمل کند، آب باران را در خود نفوذ دهد و از جاری شدن سیل بر سطح زمین جلوگیری کند. نتایج نشان داده تخریب جنگل تا ۸۰ درصد باعث تشدید سیلاب شده‌است. با تکرار نشدن بارش‌های اوایل تابستان و به وقوع نپیوستن دوباره سیلاب‌ها، انگار همه اتفاقات و حوادث و خسارات هم به فراموشی سپرده شد. البته نباید فراموش کنیم از بین بردن پوشش‌های طبیعی و ایجاد ساختار‌های مصنوعی به جای آن، از اصلی‌ترین دلایل سیل‌های اخیر در ایران بود و این نقص در صورتی که اصلاح نشود، در سال‌های آینده تبعات دیگری نیز خواهدداشت.
سد کردن معابر طبیعی آب و بی‌توجهی به حقوق زیست‌محیطی، مانند آنچه در شیراز رخ داد، اثرات مخربی را به دنبال داشت و این مقوله در دیگر نقاط کشور نیز به چشم می‌خورد. رعایت نکردن قانون توزیع عادلانه آب و ساخت و ساز در حریم رودخانه‌ها در سال‌های اخیر به وفور دیده شد که نتیجه آن تخریب‌ها و خسارات متعدد بود. بر اساس آمار‌ها سیل و سیلاب ۳۲ درصد حوادث طبیعی کشور را شامل می‌شود؛ بنابراین از بلایای اصلی ایران به شمار می‌رود و اگرچه افکار عمومی، کشور ما را از مناطق خشک می‌پندارد، اما احتمال وقوع سیل و سیلاب همواره وجود دارد. پاییز نزدیک است و بارش‌های آن اجتناب ناپذیر. در سیل‌های اخیر هشت میلیون نفر از هموطنان درگیر اثرات آن شدند که 6.5 میلیون نفر از این افراد را شهرنشینان و 1.5 میلیون دیگر را روستانشینان تشکیل می‌دادند. سیلی که حالا مشخص شده خسارات ناملموس آن از جمله مباحث اجتماعی و فرهنگی به‌ویژه روان‌شناسی مردم باید مد نظر باشد و در کنار جنبه‌های زیرساختی و عمرانی، به آن نیز پرداخته‌شود.
