به گزارش
جام جم آنلاین به نقل از باشگاه خبرنگاران جوان، منظومه شمسی شگفتی‌های بیشتری را در پیش دارد. براساس مقاله‌ای که اخیراً در مجله Annual Review of Astronomy and Astrophysics منتشر شده است، هشت سیاره رسمی منظومه شمسی که برای همه شناخته شده هستند، تنها سیاراتی نیستند که از شکل گیری منظومه شمسی جان سالم به در بردند و زمین ممکن است سیاره خواهر دیگری هم داشته باشد که در فضای میان ستاره‌ای در third zone این منظومه پنهان شده است. این بدان معناست که اگر سیاره نهم وجود خارجی داشته باشد، ممکن است یک شرکت به اندازه مریخ داشته باشد.
دسته بندی سیارات منظومه شمسی در سه گروه
شبیه سازی‌های کامپیوتری به یک دوقلو به اندازه مریخ فراتر از نپتون اشاره می‌کند. مطالعه جدید داده‌های منطقه سوم مرموز منظومه شمسی را بررسی کرده و نشان می‌دهد جایی فراتر از نپتون، ممکن است جرمی به اندازه مریخ در تاریکی کمین کرده باشد.
نجوم مدرن همه سیارات شناخته شده در منظومه شمسی را در سه نوع طبقه بندی می‌کند. زمین یکی از چهار سیاره سنگی داخل این منظومه است که در اطراف کمربند اصلی سیارک‌ها که مریخ و مشتری را از هم جدا می‌کند، به دور خورشید می‌گردد.
گروه دوم منظومه شمسی بیرونی است که قلمروی غول‌های گازی شامل مشتری، زحل، اورانوس و نپتون است. این سیارات، مقادیر زیادی گاز و یخ در اطراف آنچه دانشمندان تصور می‌کنند هسته‌های سنگی باشد، انباشته شده است.
اما سومین منطقه از منظومه شمسی ما فراتر از آن چیزی است که ما معمولاً در مکالمات خودمان درباره سیارات محلی در نظر می‌گیریم. خارج از نپتون قلمرو سیارات کوتوله مانند پلوتو، سدنا، اریس و حتی اجرام کوچکتر مانند دنباله دار‌ها است. به گفته محققان مطالعه جدید، این نظریه کاملا اشتباه است.
کاترین ولک از دانشگاه آریزونا و برت گلدمن از دانشگاه بریتیش کلمبیا که در این مطالعه هستند، گفتند: "بعید به نظر می‌رسد که طبیعت چهار هسته بزرگ سیاره‌ای ایجاد کرده باشد، اما پس از آن هیچ چیز بزرگتری از سیاره‌های کوتوله در منظومه شمسی بیرونی نباشد. " دانشمندان برای درک کامل چگونگی به وجود آمدن منظومه شمسی، از شبیه سازی‌های کامپیوتری استفاده می‌کنند تا ببینند آیا شرایط یا رویداد‌های اولیه هنگام تشکیل منظومه شمسی چگونه بوده است.
جهان فرضی سرکش سیاره نهم نیست
به گفته Volk و Gladman، مدل‌های متعددی که به منظومه شمسی واقعی نزدیک هستند، حداقل یک سیاره اضافی را در موقعیتی گیج کننده نشان می‌دهند. این مدل‌ها نشان می‌دهند که منظومه شمسی بیرونی برای نگهداری یک یا چند سیاره سنگی، تقریباً به اندازه زمین یا مریخ، علاوه بر غول‌های عظیم گاز و یخ که در حال حاضر داریم، داشته است. اما با گذشت زمان، تعامل این اجرام سرگردان با میدان‌های گرانش بزرگ غول‌های گازی آن‌ها را در مداری دورتر یا حتی در مسیر خروج از منظومه شمسی قرار داده است.
دیوید نسوورنی، دانشمند سیاره‌ای از موسسه تحقیقات Southwest گفت: "من موافقم که احتمالاً در ابتدا سیاره‌ای شبیه به مریخ در آنجا بوده است. پرسش این است که آیا تاکنون زنده مانده است و آیا شواهدی برای اثبات آن داریم یا خیر؟ "
اسکات ترمین، اخترفیزیکدان موسسه مطالعات پیشرفته می‌گوید: "شبیه سازی‌های ما نشان داد که در حدود نیمی از سیارات در مقیاس مریخ در منظومه شمسی بیرونی به فضای بین ستاره‌ای پرتاب شده اند. اما در نیمه باقیمانده، یک سیاره سرکش در مداری شبیه به سیارات جدا شده در کمربند کویپرباقی مانده است. اگر این سیاره سرکش جدید وجود داشته باشد، سیاره نهم نخواهد بود، زیرا این سیاره بدنه بسیار کوچکتری نسبت به آن دارد. اکنون مدل سازی‌های بیشتر می‌توان به ما کمک کند که محل این سیاره سرکش شبیه به مریخ را شناسایی کنیم، سرانجام تنها راه اثبات وجودش نیز این است که واقعا آن را پیدا کنیم. "
