حسینیه‌ای سه در چهار در قلب کالیفرنیا...

روی چندتا کاغذ با خط معمولی یاحسین، یازینب، یاابوالفضل، یارقیه فرستاده، روی یک صندلی معمولی چوبی یک پارچه مشکی انداخته، عکس‌ها را نگاه می‌کنم و می‌گویم قبولت باشه چه روضه‌ای راه انداختین‌! می‌گوید: دلم لک زده یک ثانیه بیام صنف، بیام چیذر، بیام روی آسفالتای بیرون بنشینم و یک یا‌حسین بگویم.
می‌گویم اتاق را عوض کرده‌اید.
می‌گوید از آیوا آمده‌ایم کالیفرنیا، کیوان منتقل شده اینجا، یک ماهی هست رسیده ایم.
می‌گوید:
سه‌چهار روز به محرم تمام اتاق را آب کشیدم، تمیز کردم، شستم، سابیدم و طیب و طاهر شد.
بعد رفتم پارچه مشکی پیدا کردم، سیاهی زدم.
می‌گوید مداحی را از صفحه‌های اینستاگرام یا دانلود شده از توی گوشی‌ام پخش می‌کنم و گوشی را می‌گذارم روی صندلی و تن پسرهایم مشکی می‌پوشانم و خودم هم چادر مشکی‌ام را سر می‌کنم و می‌نشینم اول منبر گوش می‌کنم، بعد هم مداحی و سینه‌زنی و تمام‌...
می‌گوید در این مدت چای روضه هم دم کشیده.
برای یکی از پسرها چایی را می‌ریزم در شیشه شیر و برای یکی در فنجان و چای می‌خوریم و روضه می‌گیریم.

تا اینجا را تایپ می‌کرد و حرف می‌زد، از اینجا به بعدش صوت می‌فرستد‌...
تمام اشک است و بغض، دارد زار می‌زند، می‌گوید باید ازت بگیرند تا بفهمی مجلس روضه چیست.
می‌گویم همه محرم امسال من مال تو، حسرت امسال تو مال من، می‌گوید زرنگی؟ معذرت‌خواهی می‌کند، می‌گوید امیرحسین بیدار شده بروم رتق و فتقش کنم...
خدا‌حافظی می‌کنم حالا من اشکم و بغض‌...
دارم به پارچه‌های خوشبختی فکر می‌کنم که در قلب کالیفرنیا، سیاهی پرچم ارباب شده‌اند.
به کاغذهای سیاهی که شده‌اند کتیبه مجلس عزای حسین...
یعنی درختی که کاغذ رسم از چوبش ساخته شده مال چه درختی و از کجای این کره خاکی بوده است؟ من دارم به اتاق کوچکی فکر می‌کنم که شسته و تطهیر شده و حالا حسینیه‌ای است که در ازدحام نورهای نئون‌ها و تابلوهای تبلیغی نور سبز کوچکی دارد و از همان جا فرشته‌ها گریه‌های یک مادر عاشق را در دستمال‌های بهشتی جمع می‌کنند و تا کربلا می‌برند.
این روزها قدر اشک‌هایمان را بدانیم.
خیلی‌ها خیلی جاهای جهان هستند که دوست دارند یک‌جا یک ثانیه در مجلس عزای شهید کربلا یک نفس بکشند و محرومند... یکی‌اش هانیه خواهر من.

حامد عسکری

شاعر و نویسنده