کلیه‌های کوچولوی دردناک

تومور ویلمز عامل 95 درصد سرطان‌ها در کودکان زیر 15 سال است که متوسط سن تشخیص آن 5/3 سالگی است. عوامل ژنتیک و محیطی در ایجاد تومور ویلمز نقش دارند، اما نقش فاکتورهای محیطی نسبت به سرطان کلیه در بالغین، کمرنگ‌تر است. بیشتر تومورهای ویلمز ناشی از جهش‌های سلولی هستند و 10 درصد کودکان مبتلا به تومور ویلمز سندرم‌ها و بیماری‌های مادرزادی دارند و در یک تا 2 درصد موارد، این بیماری ارثی است.
تومور ویلمز؛ همنشین سندرم‌های خاص
تومور ویلمز بیشتر در کودکان مبتلا به اختلالات یا سندرم‌های خاص دیده می‌شود. این سندرم‌ها شامل موارد زیر می‌شوند:
سندرم آنیریدیا: این سندرم نوعی اختلال چشمی است که طی آن عنبیه به صورت جزئی تشکیل شده یا اصلا تشکیل نمی‌شود.
سندرم همی هایپرتروفی: در این بیماری، یک سمت بدن به طور قابل توجهی بزرگ‌تر از سمت دیگر است.
سندرم WAGR : این سندرم شامل تومور ویلمز، آنیریدیا، ناهنجاری‌های دستگاه تناسلی، دستگاه ادراری و اختلالات عقلی می‌شود .
سندرم دنیس دراش (Denys-Drash) : این سندرم شامل تومور ویلمز، بیماری کلیه و شبه نر- ماده می‌شود که در آن، پسر متولد شده بیضه دارد، اما ممکن است ویژگی‌های زنانه‌ای از خود نشان دهد.
سندرم Beckwith-Wiedemann : این اختلال به عنوان سندرم رشد بیش از حد شناخته می‌شود و نوزادان مبتلا به طور قابل توجهی بزرگ‌تر از نوزادان طبیعی هستند و در دوران کودکی اغلب از همسالان خود بلندتر هستند.
تشخیص تومور کلیه با سونوگرافی
برای تشخیص تومور ویلمز ابتدا از معاینه فیزیکی توسط پزشک با توجه به علائم احتمالی تومور ویلمز بهره گرفته می‌شود. سپس آزمایش خون و ادرار انجام می‌شود که این آزمایش‌ها نمی‌توانند تومور ویلمز را تشخیص دهند، اما با استفاده از آنها می‌توان عملکرد کلیه‌ها را بررسی کرد و مشکلات کلیوی خاص یا کاهش میزان گلبول‌های خون را تشخیص داد.
اما آنچه به تشخیص قطعی تومور کمک می‌کند آزمایش‌هایی مانند سونوگرافی، سی.‌تی اسکن یا ام.‌آر.‌آی است. انجام سونوگرافی برای افرادی که در معرض خطر تومور ویلمز هستند به فواصل سه تا چهار ماهه توصیه می‌شود.
انجام سونوگرافی در این افراد به تشخیص تومور ویلمز در مراحل اولیه بسیار کمک می‌کند. البته غربالگری برای تمام کودکان توصیه نمی‌شود و فقط در افرادی که در معرض خطر تومور ویلمز هستند، توصیه می‌شود. بی‌شک در صورت وجود ضایعه مشکوک در سونوگرافی، اقدام به سی.تی‌اسکن یا ام.آر.آی می‌شود.
توموری خاموش در کلیه کودک
بیش از 90 درصد کودکان مبتلا به تومور ویلمز علامتی ندارند. از علائم اصلی این تومور می‌توان به تورم شکم، درد شکم و وجود خون در ادرار اشاره کرد.
معمولا کودکان مبتلا با علائمی چون وجود توده شکمی، هماچوری (خون در ادرار)، فشار خون بالا، تب، کاهش وزن، بی‌اشتهایی و درد شکمی به پزشک مراجعه می‌کنند. شایع‌ترین محل متاستاز تومور ویلمز نیز ریه‌هاست.
درمان با تشخیص زودهنگام
برای درمان تومور ویلمز معمولا از جراحی، شیمی‌درمانی و گاهی اوقات پرتو‌درمانی استفاده می‌شود.
از مهم‌ترین فاکتورهایی که به حفظ طول عمر بیمار کمک می‌کند زمان تشخیص بیماری و میزان پیشرفت و گستردگی تومور است. درمان اولیه برای بیشتر بیماران مبتلا به تومور ویلمز، انجام جراحی است و در برخی موارد نیز بر حسب این‌که پیشرفت تومور در چه مرحله‌ای باشد به انجام شیمی‌درمانی نیاز است .
در مواردی که تومور دو طرفه (در دو کلیه) باشد معمولا یک دوره شیمی‌درمانی انجام می‌شود تا تومور کوچک‌تر شود و امکان حفظ یک کلیه فراهم شود. اما به ندرت، چاره‌ای جز انجام این جراحی به‌صورت دوطرفه و دیالیز وجود ندارد.
معمولا در بیمارانی که تا دو سال بعد از جراحی دچار دست‌اندازی به سایر ارگان‌ها (متاستاز) نشده‌اند، می‌توان پیوند کلیه را در نظر داشت.

پونه شیرازی
سلامت