یک روحانی اغراق آمیز خلق نکردم

روحانی، جزو نقش‌های ویژه است که بازیگر علاقه‌مند است در پرونده کاری‌اش به اقشار خاص جامعه سرک بکشد و در قالب آنها نقش‌هایی را بازی کند. من هم از این موضوع مستثنی نیستم و دوست داشتم کاراکتر روحانی را بازی کنم. البته باید بگویم حضور سعید آقاخانی در کسوت کارگردان هم برایم اهمیت زیادی داشت. من قبلا با او کار کرده بودم و دوست داشتم همان تجربه خوب را بار دیگر تکرار کنم.
سعید آقاخانی جزو هنرمندانی است که آرامش را می‌توان در کار با او تجربه کرد. به هیچ وجه بازیگر را در طول کار نگران نمی‌کند. همین باعث می‌شود بازیگر هم با خیال راحت خودش را به او بسپارد و نقش را خلق کند.
شما در فضای مجازی هم در ایام نوروز خیلی فعال بودید و می‌دیدم که در اینستاگرام هر روز بخشی از بازی‌تان را قرار می‌دادید و نظر مردم را می‌پرسیدید. با چه هدفی این کار را انجام می‌دادید آیا می‌خواستید از واکنش مردم مطلع شوید؟
من به‌هیچ‌وجه در فضای مجازی (اینستاگرام، توییتر، فیس‌بوک و ...) نیستم. واقعا صفحه‌ای ندارم و فقط عده‌ای کلاهبردار این کار را انجام می‌دهند که من هم از طریق پلیس فتا پیگیر این موضوع هستم. واقعا نمی‌دانم هدف این کلاهبرداران از این که صفحه‌ای به نام من داشته باشند و مطلب، عکس و فیلم بگذارند، چیست؟!
مسلما شما هم مثل بقیه افراد جامعه در اطراف‌تان با روحانیون صحبت کرده‌اید. اما قبل از ایفای نقش روحانی در سریال نون خ، آیا تحقیقاتی هم کردید و با روحانیون صحبتی داشتید که نقش را چطور بازی کنید؟
همیشه قبل از ایفای نقش تحقیقاتی دارم و این شامل حال روحانی قصه نون خ هم می‌شد و نشست و برخاست با روحانیون داشتم، ولی در نهایت بعد از تحقیقات، سعی کردم نقش را به گونه‌ای بازی کنم که مال خودم باشد. بنابراین خروجی که شما شاهد هستید کار هومن حاجی‌عبداللهی است. سعی کردم با کم یا اضافه کردن مواردی نقش را ملموس و باورپذیر برای مخاطب بازی کنم که وقتی آن را تماشا می‌کند با خودش بگوید که این نقش واقعی است و نه اغراق‌آمیز!
اتفاقا حسن شما در بازی‌تان این است که روحانی قصه را خیلی مردمی بازی کردید. مخاطب به‌هیچ‌وجه آن را دور از خودش نمی‌بیند. به‌ویژه‌ در صحنه‌ای که در ابتدا فکر می‌کند نورالدین خانزاده فوت شده و بعد در مسجد و صحبت‌های او را با آقایی متوجه می‌شویم که نسبت به بچه‌اش دچار عذاب وجدان شده است. دیالوگ‌هایی که بین شما رد و بدل می‌شود برای مخاطب جالب است. این صحنه‌ها را شما خیلی راحت بازی کردید؟
روحانی هم انسان است. او هم مثل بقیه احساس و عواطف دارد. او هم عاشق می‌شود، قهر می‌کند. با خانواده‌اش رسمی حرف نمی‌زد. عصبانی می‌شود، اشتباه می‌کند و... بنابراین من سعی کردم نقش روحانی قصه سریال نون خ را به‌گونه‌ای بازی کنم که تافته جدا بافته از بقیه نباشد. او را مثل دیگر مردم تصور کردم و تلاش کردم اغراق‌آمیز نباشد و رفتارهایش کاملا طبیعی بوده تا برای مخاطب هم باورپذیر باشد.
اگر شما دقت کرده باشید لحن و صدایم حتی موقع صحبت کردن در منبر به‌هیچ‌وجه تغییر نمی‌کند و با صدای معمولی صحبت می‌کنم. حرف‌های روان و عادی است. امیدوارم مردم هم از تماشای مجموعه لذت برده باشند.
شما قبل از سریال نون خ در سریال پایتخت بازی کرده بودید که مربوط به خطه مازندران بود و حالا این سریال در خطه کردستان. به نظرتان ساخت چنین مجموعه‌هایی در تلویزیون چقدر ضرورت دارد؟
خیلی جالب است برایتان بگویم خانمی از خطه‌ای دیگر از ایران به من گفت که بعد از تماشای مجموعه نون‌خ آرزو می‌کرد که کاش کرد بود. ببینید ساخت یک مجموعه تا چه میزان می‌تواند فرهنگ آن منطقه را به مردم معرفی کند که آن را دوست داشته باشند و علاقه‌مند شوند. این خانم هم با تماشای مجموعه نون خ با فرهنگ، موسیقی، آداب و رسوم و... کردستان کیف کرده بود. بنابراین ساخت مجموعه‌هایی درباره اقوام مختلف ایران ضروری است. فقط به این شرط که سختگیری‌ها و تعصباتمان را کمتر کنیم.
زیرا ساخت چنین مجموعه‌هایی منجر به رونق گردشگری در شهرها می‌شود و مردم علاقه‌مند می‌شوند که سفر به آن خطه از ایران داشته باشند و بیشتر با فرهنگ، لباس، زبان و... آشنا شوند. همه مردم برخی مواقع عصبانی می‌شوند، اشتباه می‌کنند یا تکه‌کلام‌های خاص دارند. به همین دلیل این موضوع شامل حال قوم خاصی نیست و مردم تهران هم شامل می‌شود. اگر کمی نگاه‌مان را بازتر کنیم می‌توانیم شاهد رونق چنین تولیداتی باشیم.