فوتبال، سیاسی‌ترین ورزش دنیاست

کشور روسیه این روزها زنان و مردان سیاسی فراوانی به خود دیده؛ از کیتاروویچ، رئیس‌جمهور کرواسی تا مکرون. ورزشگاه‌های مختلف روسیه در روزهای برگزاری جام جهانی مانند دفتر سازمان ملل،محل آمد و شد سیاستمداران بودند. سیاسی‌ها بی توجه به اختلافات شدیدشان، در ورزشگاه کنار هم می‌نشینند و رقابت ورزشکارانشان را می‌بینند. نشستن ولادیمیر پوتین و محمد بن‌سلمان در یک متری هم، یکی از معجزه‌های فوتبال بود. مردانی که در سوریه رودرروی هم بودند، اینجا فقط اینفانتینو را میان خود داشتند. اینفانتنیو، نمادی برای فوتبال بود که این دو را کنار هم قرار داد. این عکس شاید مانند عکس‌هایی که از المپیک برلین به یادگار مانده، روزگاری دستمایه بحث‌های سیاسی شود. حالا بیشتر مشخص می‌شود چرا شکست آمریکا از مکزیک در مقدماتی منطقه کونکاکاف بی‌نهایت برای این کشور سنگین بود. فوتبال، این روزها همه را دور هم جمع کرده. همه آدم‌هایی که سیاستشان، دنیا را اداره می‌کند؛ اما فوتبال آن‌قدر قدرت دارد که این آدم‌ها را با همه قدرتشان وادار به تسلیم کند. فوتبال آن‌قدر تواناست که دست‌های این آدم‌ها را بالا ببرد. فوتبال بسیار تواناست. آن‌قدر که سیاستمداران را با وجود همه تضادی که در افکارشان وجود دارد، کنار هم بنشاند و مجبورشان کند به همه لبخند بزنند. فوتبال بی‌تردید، شگفت‌انگیزترین و جادویی‌ترین ورزش دنیاست.

مرتضی رضایی

روزنامه‌نگار