فغانی آبروی فوتبال ماست

خبر دیگری هم از صنعت نفت رسیده و آن هم شکایت از این داور به فیفاست. شنیدن این گونه اخبار آن هم در شرایطی که انرژی همه فوتبال ایران باید در یک مسیر جمع شود، شگفت‌انگیز است. فوتبال ایران در این ماه‌ها باید دو هدف نزدیک به هم را دنبال کند: موفقیت تیم ملی فوتبال بزرگسالان و موفقیت تیم داوری ایران در جام جهانی روسیه. اما متاسفانه انرژی اهالی فوتبال ایران نه تنها برای رسیدن به این دو هدف، متمرکز نشده که در پاره‌ای از موارد در نقطه مقابل هدف دیده می‌شود.

این‌که عده‌ای در راه تخریب تیم ملی قدم برمی دارند و یا عده‌ای تیم داوری ایران را می‌کوبند، اتفاق خوبی نیست. فغانی تا جام باشگاه‌های جهان پیش رفت و بازی بارسلونا را قضاوت کرد. تا فینال المپیک رفت و بازی تیم برزیل به رهبری نیمار را سوت زد. در جام جهانی بازی تیم کریس رونالدو را با کمترین مشکل به پایان برد. ما داوری داریم که سالها زجر و زحمت و درد و مشکل و مبارزه را پشت سر گذاشت تا برای ما آبرو بخرد. چرا ما با دست خود باید این سرمایه را از بین ببریم؟ از فینال جام جهانی 94 که یک کمک داور در جام جهانی داشتیم و پزش را تا سال‌ها دادیم،
چند سال زمان برد تا یک داور دیگر ما به جام جهانی برسد؟ مگر فوتبال ایران هر سال چند داور بین‌المللی و تراز اول متولد می‌کند که با سرمایه‌هایی که به سختی به دست آمده‌اند، این گونه برخورد کنیم؟ این رفتارها با داورانی مانند فغانی، خودزنی و خودکشی است.

مرتضی رضایی

ورزش