شاعر «گل یاس نبی» درگذشت

می‌گویند عزیزی با این‌که جوان بود، رسم و راه پیشکسوتی داشت و این را خیلی از شاعرانی که متاثر از شعرهای او می‌نوشتند، به خوبی نشان می‌دهد. همان «کفش‌های مکاشفه»‌اش در 1367 کافی بود تا طیف مذهبی ادبیات ایران بداند، شاعری بسیار مهم پا به این عرصه از شعر گذاشته است. بعدها که او در نوشتن مثنوی ورزیده‌تر شد، ترکیبات پیچیده اما مثال‌زدنی‌اش، حتی برای بسیاری پهلو به شاعران بزرگ سبک هندی می‌زد.

حالا حسین اسرافیلی، همسنگر عزیزی در شعر مذهبی، انقلاب و دفاع مقدس می‌گوید تصویری که از او همواره به یادش خواهد ماند، همین مثنوی‌هاست. اسرافیلی به جام‌جم می‌گوید: «همان‌قدر که شهریار توانست مجوز ورود تعبیرها و ترکیبات عامیانه را به غزل صادر کند و از این راه، غزلی نوین پیشنهاد دهد، عزیزی هم با ابداعات در معانی و نیز فرم تازه‌ای که ساخت، در قالب مثنوی مهم و تاثیرگذار شد». او معتقد است بسیاری از ابداعات عزیزی در قالب مثنوی جاافتاده و تاثیرگذار بوده و گاهی هم برخی نوآوری‌هایش ماندگار نشده است. این شاعر آیینی‌سرا به ترکیبی اشاره می‌کند که عزیزی آن را ساخت و متداول شد: «از وقتی درباره حضرت زهرا(س) نوشت گل یاس نبی، این ترکیب درباره ایشان بین شاعران متداول شد». و شگفت این‌که شاعر فاطمی‌سرای روزگار ما، چند روزی پس از نهمین ایام فاطمیه‌ای که در کما به سر می‌برد سر بر آستان جانان نهاد.

اسرافیلی جایگاه عزیزی را این‌طور صورت‌بندی می‌کند: «اگر در غزل، شهریار را خالق معانی جدید و دیگر ابداعات می‌دانیم، در مثنوی نیز احمد عزیزی به همراه علی معلم دامغانی، هر یک به شیوه‌ای از تاثیرگذارترین‌ها بوده‌اند». یار قدیمی عزیزی از آخرین دیدارش با او پیش از سال 86 نیز می‌گوید: «آن سال، آخرین باری بود که او در دیدار با رهبر انقلاب حاضر شد؛ بسیار سلامت و شاداب. پس از آن با هم در سفری به زابل برای حضور در شب شعری همراه بودیم و یک ماه‌ونیم بعد اتفاقی که نباید، افتاد». حالا دوستانش یک‌به‌یک از اهمیت او به رسانه‌ها می‌گویند. علی موسوی گرمارودی به پایگاه خبری حوزه هنری گفته: «احمد عزیزی انسان بااستعدادی بود و بسیار روان شعر می‌گفت. اوزانی را انتخاب می‌کرد که به روانی شعرش کمک کند و البته جهش‌های فکری و تاثیرهای خوب و نادری هم به ذهنش می‌آمد و از این جهت شاعری بود که بر بسیاری از شاعران جوان تاثیر گذاشت».

صابر محمدی

فرهنگ وهنر