ساختن دنیایی شاد برای سالمندان

مهیا کردن محیطی شاد: همین که فردی احساس کند دیگر مانند قبل مورد توجه قرار ندارد، کسی به حرف‌هایش گوش نمی‌دهد، توانایی های گذشته‌اش را از دست داده است و در بسیاری از تصمیم‌گیری ها رای و نظرش از اهمیت ویژه‌ای برخوردار نیست، کافی است تا احساسات آزاردهنده‌ای به سراغش آید و با خودش فکر کند کاش هیچ گاه دوران سالمندی را نمی دیدم. پس سعی کنیم از درد و غصه‌هایشان با فراهم کردن محیطی شاد بکاهیم و اجازه ندهیم اعتماد به نفس‌شان ضعیف شود؛ زیرا آنها از یک سو به گذشته‌ای فکر می کنند که دیگر برنمی‌گردد و از سوی دیگر به آینده‌ای که چندان درخشان نیست.

زنده کردن حس زیبایی و جوانی: چه اشکالی دارد که بی‌هیچ بهانه ای برای پدر و مادر سالمندمان یک لباس روشن و شاد بخریم یا موهایشان را رنگ کنیم و به همان اندازه که به اتوی لباس خودمان اهمیت می دهیم، به آراسته بودن آنان نیز توجه کنیم. تمام این کارها برای این است که آنها حق دارند که هنوز هم «زیبا» باشند و «زندگی» کنند.

شرکت در فعالیت های خانوادگی: از والدین‌مان برای مهمانی ها، جشن های تولد، برنامه‌های تعطیلات و دیگر فعالیت های خانوادگی که برگزار می کنیم، دعوت کنیم و به دلیل پیری، کهولت سن، ناتوانی جسمانی یا بی‌حوصلگی، آنها را تنها نگذاریم.

تعریف کردن خاطرات دوست داشتنی: همیشه گفتن خاطرات و مرور اتفاقات شیرین گذشته احساس خوبی را به ارمغان می آورد. این که به سالمندان فرصت دهیم تا خاطرات دوست داشتنی گذشته را مرور کنند و بدانند گوشی شنوا برای شنیدن حرف های شیرین شان است، احساس خوبی به آنها می‌دهد.

یادگیری مهارت های جدید: همیشه یادگیری چیزهای جدید، تحولی در فرد ایجاد می‌کند که تا مدت ها با او همراه خواهد بود. این که فرزندان یا نوه ها کمک کنند تا پدربزرگ و مادربزرگی که تمام تجربه و داشته‌هایشان مشمول زمان شده است، به روز شوند و با فناوری های نوین و جدید، حتی به صورت دست و پا شکسته رابطه ایجاد کنند، کمک کرده اند تا آنها دوره سالمندی را به شکل بهتری پشت سر گذاشته و از تنهایی نیز رها شوند.

سمیرا بیک محمدی - روان‌شناس