رضا یزدانی: پرچم شهدا بالاست

با خواندن تیتراژ سریال مرگ تدریجی یک رویا بین عموم مردم به شهرت رسید.کنسرت‌هایش مخاطبان خاصی دارد و ترانه‌هایش را کسانی گوش می‌کنند که به صدای بم علاقه‌مندند.

این خواننده پاپ چند ترانه درباره شهدا، جنگ، میهن و ... دارد با او درباره این آثارش هم‌صحبت شدیم.

دوران کودکی خود را در زمان جنگ و موشکباران تهران سپری کردید، ترس آن دوران روی آینده شما تاثیری گذاشت؟

ما هم مثل همه مردم تهران با شنیدن صدای آژیر به پناهگاه می‌رفتیم و مثل دیگران می‌ترسیدیم ؛ اما ترس آن دوران روی آینده و برنامه‌هایم تاثیری نگذاشت. جنگ و درک آن فضا باعث شد چند ترانه‌ ملی، مذهبی و درباره جنگ بخوانم. بیشترین تاثیر را شهدای جنگ روی من گذاشتند؛ شهدایی که از وطنم دفاع کردند و نگذاشتند یک وجب از خاک کشورم به دست بیگانگان بیفتد.شهدا را هر روز از جبهه می‌آوردند و ما شاهد تغییر نام خیابان‌ها و کوچه‌ها بودیم.این فضا تاثیر زیادی بر ذهن و روح من گذاشت و زمانی‌که وارد کار ترانه و موسیقی شدم، ترانه‌های «داغ» و «پرچم» را برای بزرگداشت شهدای هشت سال دفاع مقدس اجرا کردم. بعد ترانه خلیج فارس را خواندم که پایان بخش همه کنسرت‌هایم در ایران و خارج از کشور است. کنسرت دبی را لغو کردم چون به من گفتند ترانه خلیج فارس را نباید اجرا کنی و من قبول نکردم.

حس وطن‌دوستی چطور در شما قوت گرفته که برای آن از برخی امتیازات چشم‌پوشی می‌کنید؟

حس وطن‌دوستی در همه وجود دارد.آدم‌ها جهان‌بینی‌های مختلفی دارند برخی، امتیاز وپول را به اصولی مثل وطن‌دوستی ترجیح می‌دهند اما من این‌گونه نیستم.

همه ما آرزو می‌کنیم جنگ اتفاق نیفتد...

دقیقا! بدترین اتفاق دنیا جنگ است. این روزها تبعات جنگ را در سوریه می‌بینیم که چگونه مردم این کشور از پیرزن و پیرمرد گرفته تا بچه کشته می‌شوند و در سایه وحشت و ترس زندگی می‌کنند. حتی فکر کردن به جنگ تن آدم را می‌لرزاند چه برسد به این که درگیر آن شوی.

به‌عنوان یک خواننده چه کاری می‌توانید برای صلح انجام دهید؟

می‌توانیم برای صلح ترانه و موسیقی تولید و منتشر کنیم.ترانه «وطن یعنی...» را خوانده‌ام که نصف بیشتر آن درباره صلح است. در ترانه پرچم هم که برای کاروان المپیک ایران ( المپیک چین ) آن را خواندم، باز هم به این موضوع اشاره کرده‌ام. ترانه ارث اجدادی را روی ناو جماران اجرا کردم که ترانه‌ای ملی و مذهبی است.به خاطر جنس صدایم روی این گونه ترانه‌ها زیاد کار می‌کنم.

جنس صدای شما می‌تواند طیفی از مردم دنیا را جذب کند...

این‌که بتوانم برای مردم دنیا بخوانم و آنها را متوجه موضوعی مثل صلح کنم، در توان من نیست. من انگلیسی خیلی خوب می‌خوانم، می‌توانم کار انگلیسی تولید کنم اما چگونه باید آن را ارائه کنم؟ برای ارائه آن به جهانیان باید مسئولان پا پیش بگذارند...

در فضای اینترنت منتشر کنید؟

در فضای اینترنت هیچ اتفاقی برای این‌گونه آثار رخ نمی‌دهد ! من به عنوان کسی که 15 سال است در زمینه موسیقی کار می‌کنم، تاکید می‌کنم هیچ اتفاقی نمی‌افتد. باید ویدئویی خوب ساخته شود، از آن حمایت شده و خوب ارائه شود تا توجه مردم دنیا را جلب کند. مثلا مسئولان پیشنهاد بدهند در مراسم افتتاحیه یا اختتامیه المپیک ترانه‌ای که ما درباره صلح آماده‌ کرده‌ایم اجرا شود. در چنین شرایطی ترانه دیده و شنیده می‌شود و تاثیرگذار خواهد بود.در اینترنت که روزی صدها ترانه منتشر می‌شود، ترانه صلحی که من می‌خوانم اصلا به چشم نخواهد آمد.

در دنیا خواننده‌های زیادی هستند که ترانه‌هایی را در حمایت از مثلا بچه‌های جنگ یا پناهجو می‌خوانند و در یوتیوب منتشر می‌کنند که بازدید کنندگان زیادی دارد و گاهی باعث اتفاقات خوبی هم می‌شود، اما در کشور ما چنین حرکت‌هایی رخ نمی‌دهد؟

ما هم ازاین کارها می‌کنیم، مثلا خود من ترانه‌ای خوانده‌ام برای حمایت از کودکان مبتلا به اوتیسم که در صفحه خودم آن را منتشر کرده‌ام و دوستانم هم آن را در صفحات مختلف مجازی گذاشته‌اند. شاید تا الان حدود دو میلیون آن را دانلود کرده‌اند اما اتفاق خاصی برای مبتلایان به اوتیسم رخ نداد.

می‌توان کمپین‌هایی تشکیل داد و مردم را به دنبال کردن مثلا یک ترانه خاص یا حمایت از آن تشویق کرد.

بله می‌توان کارهای زیادی انجام داد و راه‌های مختلفی را تجربه کرد؛ اما اتفاق درست زمانی رخ می‌دهد که همه چیز سرجای خودش باشد و درست اجرا شود.من سال‌هاست دوست دارم آلبومی به انگلیسی منتشر کنم اما نمی‌شود چون عواملش موجود نیست.

برنامه‌ای برای مطرح شدن ترانه‌ای که برای حمایت از بیماران اوتیسم خوانده‌اید، دارید؟

بعد از محرم و صفر قرار است در برنامه خندوانه از این ترانه رونمایی شود. امیدواریم بعد از برنامه‌ خندوانه، مردم بیشتر آن را بشنوند و از این کودکان حمایت کنند. این ترانه متن جدی دارد و شیش و هشت نیست که مردم آن را دانلود کرده و مثلا در زمان رانندگی آن را گوش کنند.

طاهره آشیانی - جام جم