نگاه

یک پیشنهاد برای بازپخش سریال‌های قدیمی

در هیاهوی تکنولوژی‌های نوین که پخش تعداد قابل توجهی برنامه از متعدد شبکه‌های تلویزیونی را ممکن کرده است، احتمال این که برنامه‌های خوب دیده نشوند و از دست مخاطب در بروند، کم نیست. درست به همین دلیل، موضوع بازپخش برنامه‌ها بخصوص مجموعه‌های نمایشی که طرفداران بسیاری هم دارند، اهمیت دوچندان پیدا می‌کند؛ موضوعی که در دهه‌های گذشته و روزهایی که تلویزیون دو شبکه داشت، بسیار دشوار می‌نمود و اکنون به لطف فناوری دیجیتال دست‌یافتنی شده و دیگر دغدغه‌ای به نام حسرت از دست دادن تماشای فلان سریال در ساعت مقرر نمودی ندارد، اما این تمام ماجرا نیست و در کنار پرداختن به مقوله بازپخش مجموعه‌های نمایشی باید به چگونگی بازپخش آنها هم توجه کرد.

کد خبر: ۹۳۴۱۰۳

به اعتقاد نگارنده می‌توان هم برای شبکه آی‌فیلم و هم سایر شبکه‌ها که به هر حال مقوله بازپخش مجموعه‌ها را در دستور کار دارند، برنامه‌ای منسجم‌تر از آنچه اکنون اعمال می‌شود، تدوین کرد. انسجامی نظیر آنچه دیگر شبکه‌ سیما یعنی شبکه نمایش در برنامه‌ریزی پخش آثار سینمایی به کار می‌گیرد و بر مبنای نمایش آثار یک کارگردان یا یک بازیگر شاخص، نسخه‌های مربوطه را دسته بندی و در یک محدوده زمانی مشخص پخش می‌کند. می‌توان نظیر همین سیاست را در بازپخش مجموعه‌های قدیمی به کار گرفت.

تقسیم‌بندی پخش مجموعه‌ها بر مبنای ژانرهای مختلف از ملودرام گرفته تا کمدی و تاریخی و مرور آثار یک کارگردان (در خصوص مجموعه‌سازان شاخص) یا بازپخش مجموعه‌هایی مربوط به یک دوره زمانی مشخص مثلا سریال‌های دهه‌های مختلف در بازه‌های زمانی مشخص ـ که از قبل اطلاع‌رسانی دقیقی در موردشان صورت گرفته باشد ـ نمونه‌ای از پیشنهادهایی است که پیش روی گردانندگان شبکه آی‌فیلم وجود دارد.

با اعمال چنین سیاستی نه تنها ارتباط بیننده و شبکه منسجم‌تر و هدفمند‌تر می‌شود، بلکه از اشتباهات سهوی نظیر بازپخش چندباره یک تعداد مجموعه مشخص و از نظر دور ماندن تعدادی دیگر بخصوص آنهایی که برای مخاطب خاطره برانگیز هستند، جلوگیری می‌شود. به عنوان نمونه، بسیاری از آثار خوب دهه‌های 60 و 70 نظیر سایه همسایه و عطر گل یاس (زنده یاد بهمن زرین‌پور)، همسایه‌ها (حسن فتحی/1372 که با مجموعه‌ای به همین نام، ساخته محمدحسین لطیفی متفاوت است) و بسیاری از دیگر آثار خوب و نوستالژیک این دو دهه تا به حال مجال نمایش در شبکه‌ آی فیلم نیافته‌اند یا حداکثر یک بار پخش شده‌اند در حالی که شاهد پخش چندباره برخی مجموعه‌های دیگر بوده‌ایم.

شیوه کنونی اما برای جذب و راضی نگه داشتن مخاطب دشوار است. بازپخش مجموعه‌هایی که مدت کمی از پخش اولیه‌شان می‌گذرد احساس نوستالژیکی در مخاطب ایجاد نمی‌کند؛ اگر این مجموعه‌‌ها با رعایت فاصله زمانی قابل قبول و بموقع بازپخش شود، مطمئنا نتایج بهتر و موثرتری به دست می‌دهد؛ نتایجی که با کمی دقت بیشتر در برنامه‌ریزی و بدون بار هزینه اضافی به دست خواهد آمد.