جاودانگی عابدینی در تاریخ بدون مدال المپیک

او که هدفش مدال المپیک بودآن هم از جنس طلا، فقط یک قدم تا برآورده شدن آرزویش فاصله داشت که دستش را کوتاه کردند. ششمیرباز سابر ایران که آمده بود در دومین تجربه المپیک طلایی ماندگار شود اما نشد. نشد و چهارمی، خاطره‌ای تلخ از نامرادی‌ها در ذهنش حک شد؛ در جایی که منشورش حرف از عدالت می‌زند و حق. شمشیرباز سوادکوهی که در المپیک 2012 لندن زود از گردونه خارج شد، چهار سال حسابی تمرین کرد. در این مدت هم سری توی سرها درآورده بود. دیگر ناشناخته نبود میان ششمیربازان پرآوازه دنیا. عابدینی می‌خواست در روز تولدش هدیه‌ای به یاد ماندنی به ایران بدهد؛ به همین خاطر از بازی اول با شکست یاموتکای اوکراینی استارت زد و بعد با گو کره‌ای، نفر سوم دوئل کرد که نتیجه‌اش برد بود. وینسنت فرانسوی جلوی عابدینی تاب نیاورد و زانو زد. شمشیرباز ایرانی برای صعود به فینال باید هامر آمریکایی را از پیش برمی‌داشت تا حماسه‌اش تکمیل می‌شد، اما نشد. این بار داوران اجازه ندادند. نگذاشتند او یک تنه تاریخ ششمیربازی ایران را بنویسد. همه دنیا روی سرش آوار شد. عابدینی باخت تا برای مدال برنز بجنگد. جنگی که خیلی ذوق و شوقی برایش نداشت، اما نمی‌خواست بازنده اش باشد. این بار هم شمشیرباز کره‌ای حریفش بود، در شبی که مردم ایران تا سحر بیدار بودند، عابدینی اما در مبارزه با حریف یک امتیاز کم آورد ؛ یک امتیازی که نیمچه رویایش را هم برباد داد. حتی اشک هایش هم نتوانست داغ دلش را تسکین دهد. سرمربی‌اش پیمان فخری هم حال و روزی بهتر از او نداشت. او که قبل از سفر به ریو یواشکی گفته بود: «مجتبی مثل ساعی است و قدر المپیک را می‌داند. فعلا ننویسید اما او طلا می‌گیرد.» او خود به خاطر درخشش شاگردش قید قضاوت در المپیک را زده بود، چرا که می‌دانست مافیا در المپیک چه می‌کند. نمی‌خواست شاگردش قربانی باشد. اما با باخت عابدینی در بازی رده‌بندی، اشک امانش نمی‌داد و تا فردا صبح هم نخوابید. به قول خودش: «داغون شده بود و به حد دیوانگی رسیده بود.» فخری با خط و نشانی که شاگردانش در این یکی، دوسال کشیده‌اند خوب می‌دانست که مافیای ششمیربازی بالاخره زهر خودش را می‌ریزد: «ایران با همان دو سهمیه عرصه را بر کشورهای بزرگ دنیا تنگ کرد و در المپیک هم عابدینی قهرمانان بزرگ را حذف کرد. همین مساله برایشان خیلی گران تمام شد و عابدینی را که ششمیربازی دنیا را شوکه کرده بود، در بازی با هامر آمریکایی نقره داغ کردند؛ با چند امتیازی که به پایش ننوشتند.» او اما اکنون بیشتر از هر چیزی نگران شاگردش است: «عابدینی همه زندگی‌اش را برای المپیک گذاشت. بعداز باخت به هامر آمریکایی به هم ریخت و نتوانست در رده‌بندی خوب بازی کند. او برای طلا مسابقه داد اما طلا را از چنگش درآوردند.» ارزش کار عابدینی کمتر از مدال نیست، در حدی که مسئولان ورزش هم با پاداش مدال برنز می‌توانند او را دلگرم کنند.