حمایت از نهاد خانواده نیازمند عزمی ملی و همگانی

تا جایی که می‌بینیم، امروز احیای خانواده حتی به استراتژی اصلی کشورهای غربی تبدیل شده است، چراکه تضعیف خانواده تیشه به ریشه حیات اجتماعی می‌زند و فروپاشی خانواده ریشه در سوءمدیریت کلان سیاستگذاران فرهنگی و برنامه‌ریزان اجتماعی دارد.

در این میان، واگذاری مسئولیت‌های خطیر نهاد مقدس خانواده به سایر نهادها بخصوص دولت، اقدام خطرناکی است که منشأ رواج آسیب‌های اجتماعی و رونق نابهنجاری‌ها خواهد شد. نباید فراموش کنیم خانواده تنها نهادی است که نمی‌توان برای او جایگزینی متصور شد.

برون‌سپاری وظایف خانواده، خطای آشکاری است که ضربه‌های جبران‌ناپذیری بر پیکر جامعه خواهد زد.

یکی از رسالت‌های ذاتی خانواده، جامعه‌پذیری اعضای خود است. به دیگر سخن، آماده‌سازی نیروهای انسانی هر جامعه که موتور محرکه واقعی حرکت‌های اجتماعی محسوب می‌شوند در نهاد خانواده شکل می‌گیرد، به همین دلیل پیش نیاز اصلاح و بهبود یا ویرانی و تخریب جامعه از خانواده آغاز می‌شود.

از این نظر ضروری است تا حمایت از نهاد خانواده به اولویت اول، سیاست اصلی، برنامه محوری و دستور کار همه نهادهای اجتماعی تبدیل شود.

امروز باید به دور از هر گونه شعار، خانواده را دریافت که فردا خیلی دیر است، زیرا اگر حالا بر زخم‌های عمیقی که بر تن این نهاد مهم اجتماعی نشسته و مانع انجام رسالت سنگین و تحقق کارکردهای اساسی‌اش شده مرهم نگذاریم، فردا چیزی جز افسوس عایدمان نخواهد شد.

بخصوص با توجه به این مساله که نهاد تاثیرگذار خانواده هم محور توجه دوستان است و هم دشمنان. به عبارتی هم دوستان و خیرخواهان ما و هم دشمنان و بدخواهان ما به نهاد خانواده چشم دوخته‌اند.

از این نظر است که برنامه‌های ماهواره‌ای دقیقا خانواده را آماج حملات خود قرار داده و به سیبل اصلی و هدف نخست خود تبدیل کرده‌اند. دقیقا به همین دلیل نسبت به اتفاقاتی که در خانواده پیش می‌آید، نباید بی‌تفاوت بود و حوادث پیرامون این نهاد را باید با جدیت مورد توجه قرار داد تا جریانات ناگوار، موجبات اضمحلال آن را فراهم نکنند.

در نتیجه می‌توان بدرستی ادعا کرد برای نجات یک جامعه باید نهاد خانواده را مورد حمایت جدی قرار داد؛ اهمیت احیای خانواده برای هدایت یک جامعه تا آنجاست که ما به یک عزم ملی و اراده همگانی برای تحقق این هدف نیاز داریم.

از این‌رو جا دارد با اراده ملی از فروپاشی خانواده ممانعت کنیم و با همدلی و هماهنگی در احیای آن با تمام قوا، همکاری و مشارکت داشته باشیم، چراکه نجات خانواده، نجات جامعه است.

ما طی هفته‌های آینده، بنا داریم که مشکلات این نهاد اساسی را در «میز جامعه» مورد ارزیابی قرارداده و به مدد گزاره‌های علمی و تخصصی، کدهای عملیاتی و اجرایی را برای برون‌رفت از بحران با شرح وظایف برای هر یک از نهادهای اجتماعی ذی‌ربط مورد ارزیابی قرار دهیم.

جعفر بای - آسیب‌شناس و استاد دانشگاه