ساخت مدرسه در روستا به جای دیه خانم معلم

به گزارش جام‌جم، نرجس لعل عاطفی خانم معلم مهربانی بود که بعد از فوت پدر همراه مادر سالخورده‌اش در یکی از محله‌های شهر نیشابور زندگی می‌کرد. او از 19 سال پیش به دلیل علاقه‌ای که به تدریس به بچه‌های بی‌بضاعت و روستایی داشت، شغل معلمی را انتخاب کرد. او تصمیم گرفت در مناطق محروم و روستایی تدریس کند. شیفته دانش‌آموزانش بود. نرجس زندگی‌اش را وقف شاگردانش کرده بود. آنها او را مثل یک مادر مهربان دوست داشتند و برای حل مشکلاتشان از او کمک می‌گرفتند. معلم مهربان در این 19 سال تدریس به بیش از 15 روستا سفر کرد و در آنجا درس می‌داد. او برای شاگردانش فقط معلم نبود، بلکه مادری دلسوز بود. نرجس یک سال پیش به مدرسه روستای چاه نسرمیان جلگه شهر نیشابور منتقل شد. در اینجا نیز همان اخلاق مهربانانه خود را داشت و به بچه‌ها عشق می‌ورزید. هر روز همراه یک معلم مرد و دو معلم خانم دیگر از شهر نیشابور با سوار شدن به یک خودروی پراید 65 تا 70 کیلومتری را در میان جلگه طی می‌کردند و ساعت 7 و 30 دقیقه در مدرسه روستا حاضر می‌شد. بعدازظهر دوباره با سرویس مدرسه که راننده آن معلم مرد بود، به خانه بازمی‌گشت. 18 بهمن سال گذشته، نرجس و همکارانش سوار سرویس مدرسه شدند تا به خانه‌هایشان در شهر نیشابور بازگردند که خودرو در پیچ تند جاده گرفتار شد و پس از تصادف نرجس جان خود را از دست داد. روز بعد زمانی که شاگردان نرجس با هزاران عشق و امید روی نیمکت‌هایشان نشسته بودندو منتظر خانم معلم مهربانشان بودند ، به آنها خبررسید که دیگر او به مدرسه نمی‌آید و از امروز معلم دیگری سر کلاس‌شان حاضر می‌شود . بچه‌ها دلنگران خانم معلم مهربان بودند و سراغش را می‌گرفتند. دقایقی نگذشته بود که ناظم مدرسه به کلاسشان آمد و گفت که خانم معلم تصادف و فوت کرده است. با شنیدن این خبر بچه‌های کلاس شوکه شدند و باورشان نمی‌شد خانم معلم مهربانشان برای همیشه رفته است.

در جریان مرگ این خانم معلم، دادگاه برای این خانواده دیه 150 میلیون تومانی در نظر گرفت. با گذشت بیش از شش ماه از این حادثه تلخ، چند روز پیش مادر و دیگر اعضای خانواده خانم معلم تصمیم گرفتند در اقدامی خدا پسندانه این دیه را به آموزش و پرورش تحویل دهند تا در همان روستایی که دخترشان تصادف کرده و جانش را از دست داده بود، مدرسه‌ای احداث کنند تا نام فرزندشان جاودانه شود. بنابراین دو روز پیش کلنگ احداث این مدرسه در روستای چاه نسر میان جلگه نیشابور به زمین زده شد تا در آنجا مدرسه‌ای به نام خانم معلم فداکار و مهربان ساخته شود .

محمد اسماعیل، برادر خانم معلم فداکار به جام‌جم گفت: دنیای خواهرم شاگردانش بود. همیشه دوست داشت آنها افرادی شایسته و خدمتگزار برای شهر و کشورمان شوند. بنابراین اعتقادداشت نباید در مدارس شهری درس داد و شاگردان روستایی چشم انتظار معلمان هستند. بنابراین همیشه به تدریس برای بچه‌های روستا عشق می‌ورزید.

وی افزود: از همان ابتدا هم به مسئولان آموزش و پرورش گفتیم خانواده ام دیه ای نمی‌خواهند. بلکه می‌خواهند با پول این دیه در همان روستایی که خواهرم برای آخرین بار در آنجا درس می‌داد، مدرسه‌ای بنا شود تا بچه‌های روستا از آنجا استفاده کنند و مجبور نشوند فاصله طولانی ر ا طی کنند و دور از خانواده‌هایشان به جای دیگری بروند.