در تعداد نفرات بیشتریم نه کسب سهمیه

ورزش ایران در تیراندازی با اسلحه، تکواندو، کشتی آزاد و فرنگی، دوومیدانی، وزنه‌برداری، دوچرخه‌سواری، جودو، شمشیربازی، تنیس روی میز و والیبال در المپیک ریودوژانیرو نماینده دارد و با وجود حضور نمایندگان تیروکمان، بوکس و قایقرانی اما نتایج این سه فدراسیون تنها با معرفی یک نفر به المپیک راضی‌کننده نیست. شنا هم با هدیه (وایلد کارت) فدراسیون جهانی یک سهمیه در المپیک دارد. با وجود 63 ورزشکار ایرانی در المپیک ریو باید به این نکته توجه کرد که میان کسب سهمیه و تعداد نفرات تفاوت وجود دارد به این معنا که والیبال یک سهمیه است، اما تعداد نفرات این ورزش 12 نفر هستند که اعضای والیبال کاروان ورزش ایران را در بازی‌های ریو افزایش می‌دهند. در المپیک لندن تعداد سهمیه‌های انفرادی ایران بدون حضور ورزش گروهی 54 نفر بود که اگر بخواهیم تعداد سهمیه‌ها را با دوره کنونی مقایسه کنیم باید بگوییم تعداد نفرات‌مان در این دوره بیشتر است نه سهمیه‌های ما.

سایه ـ روشن‌‌های ریو

برای بازی‌های المپیک ریو پیش‌بینی تعداد سهمیه و تعداد نفرات بیشتر بود، اما ناکامی بوکس، تیراندازی با کمان، قایقرانی و ورزش‌های گروهی مانند بسکتبال و فوتبال پیش بینی‌ها را بر هم زد. خیلی‌ها در بی‌ثباتی فدراسیون تنیس روی میز انتظار کسب 3 سهمیه را از ورزشکاران این رشته نداشتند، اما از طرفی بوکس با ثبات مدیریت و در شرایطی که در بازی‌های لندن 4 سهمیه داشت در این دوره به یک سهمیه بسنده کرد. تیراندازی با اسلحه ورزشکاران جوان را در کنار الهه احمدی باتجربه به المپیک فرستاد در شرایطی که شمشیربازی با دو ورزشکار باتجربه، المپیکی شد. کشتی و تکواندو مطابق انتظار ظاهر شدند اما تیروکمان کمتر از لندن سهمیه گرفت و زهرا نعمتی با ارفاق از پارالمپیک، جزو ورزشکاران فدراسیون تیروکمان در المپیک شده است. فوتبال و بسکتبال هم از بخت‌های المپیکی بودند تا به همراه والیبال تعداد نفرات کاروان ورزش ایران را بیشتر کنند اما فوتبال در همان مسیر 40 ساله متوقف شد و بسکتبال همچنان در خواب المپیک 2008 پکن فرو رفته است.

ضعف قایقرانی در رویینگ

غلامرضا امینی، رئیس فدراسیون قایقرانی در پاسخ به پرسش جام‌جم که چرا تنها مهسا جاور ورزشکار المپیکی فدراسیون شماست می‌گوید: ما در رویینگ ضعیف کار کردیم و می‌توانستیم همراه جاور یک رویینگی دیگر را به المپیک بفرستیم. در رویینگ برخلاف آبهای آرام کسب سهمیه راحت‌تر است. چهار سال پیش که در المپیک لندن دو سهمیه آب‌های آرام داشتیم بچه‌های ما در جایگاه چهارم مسابقه‌های تهران قرار گرفته بودند. در آن سال رقبای بالاتر از تیم ما از مسابقه‌های جهانی کسب سهمیه کرده بودند به این ترتیب سهمیه نصیب مان شد. ما در آب‌های آرام باید خیلی تلاش کنیم.

بوکس عقب افتاد

در میان رشته‌های انفرادی بوکس از بقیه عقب‌تر است. این ورزش در همه بخش‌ها دچار خلأ شده و اگر چند صباح پیش‌تر قهرمانان یک نسل ویترین تیم ملی بودند امروز با پایان دوران قهرمانی آنها بوکس ایران در تیم ملی هم دچار خلأ شده است. بخش‌های آموزش، تربیت بوکسور و مربی حتی برگزاری لیگ با کمبودهای شدید همراه است تا جایی که باید گفت بوکس ایران با این شرایط 15 تا 20 سال از بوکس جهان عقب افتاده است. تغییرات سریالی دو سه مربی ایرانی در سطح تیم ملی و بعد استخدام ادواری مربی خارجی تلاش‌های بی‌ثمری است که حاصل آن برای المپیک ریو یک سهمیه است.

ورزش ایران در راه المپیک 2016 ریودوژانیرو ثابت کرد از ظرفیت‌های بسیار مناسبی برای حضور در بزرگ‌ترین رخداد ورزشی جهان برخوردار است، اما فرصت‌های به‌وجود آمده براحتی از دست می‌رود. بسیاری از فدراسیون‌ها توان مدیریتی ندارند و فرصت‌ها برای نمایش در عرصه‌های بزرگ ورزشی به تهدید تبدیل می‌شود. بوکس و تیروکمان یا قایقرانی نمونه‌های خوبی هستند و باید اوضاع چند سال اخیر این ورزش‌ها مورد تجزیه و تحلیل قرار بگیرد. حتی موفقیت‌های تنیس روی میز و شمشیربازی و... که امسال سهمیه بیشتری در المپیک دارند را باید بررسی کرد مبادا به سرنوشت فدراسیون‌های ناکام در راه ریو گرفتار شوند.

بازگشت به عقب نافرجام

در تیروکمان اما اوضاع نابسامانی طی چند سال اخیر وجود داشت. فدراسیون تیروکمان برای فرار از ضربات منتقدان به رشته کامپوند توجه زیادی کرد در حالی که این رشته المپیکی نیست. رشته ریکرو با وجود داشتن ظرفیت‌های مناسب تر فراموش شد تا تیروکمان در تعداد سهمیه‌های المپیک ناکام باشد. بازگرداندن میلاد وزیری، کیوان ریاضی مهر و زهرا دهقان که به دلیل اختلاف مدیریتی کنار گذاشته شده بودند، بازگشت به عقب فدراسیون و نداشتن پشتوانه در رشته ریکرو بود که این آشتی دیرهنگام با المپیکی‌های دوره قبل برای کسب سهمیه در ریو جواب نداد .

محمد رضاپور

ورزش