ابن‌ سینما!

ابن‌سینا وقتی به 18 سالگی یعنی تقریبا اواخر دوره نوجوانی رسید، از آموختن همه دانش‌ها بی‌نیاز شد و پس از آن فقط در دانش‌هایی که فراگرفته بود، پخته‌تر شد و تبحر بیشتری یافت و هر آنچه در چنته دانش خود داشت، به شاگردانش منتقل کرد.

البته ابن‌سینا از نوابغ و استثنائات همه اعصار است و نمی‌توان شیوه دانش‌آموزی او را برای دیگران به کار برد، اما می‌توان دست‌کم شیوه تحصیل و پشتکار او را در نیک آموختن دانش در مقیاسی کوچک‌تر دنبال کرد و الگو قرار داد.

این وظیفه خانواده‌ها و مسئولان است که دست در دست هم دهند و از کودکی برای بچه‌ها برنامه‌ریزی کنند و سپس از نوجوانی با ایجاد فرصت‌ها و موقعیت‌ها استعداد و علاقه نوجوانان را شناسایی کنند و از آن به بعد آنها را در آن مسیر به صورت اصولی و درست تربیت کنند و رشد دهند. مشکلی که نمونه‌اش را در ورزش حرفه‌ای و بزرگسالمان می‌بینیم و کارشناسان به درستی ضعف را در ورزش پایه و فقدان آموزش صحیح و استعدادیابی درست در کودکی و نوجوانی می‌دانند. می‌توان این مدیریت نادرست را به همه شاخه‌ها و حرفه‌ها تعمیم داد، ازجمله هنر ـ صنعت سینما که نیاز به نیروهای متخصص و کارآمد در آن از کودکی و نوجوانی احساس می‌شود.

نخستین المپیاد فیلمسازی نوجوانان که این روزها در قالب بیست و نهمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های نوجوانان در همدان ـ آرامگاه ابن‌سینا ـ برگزار می‌شود، اگرچه زاییده شرایطی ناگزیر است و به خاطر سرپوش گذاشتن روی مشکلات تفکیک بخش‌های کودک و نوجوان جشنواره ناگهان پدیدار شد، اما استقبال گسترده از آن و مشارکت بیش از هزار نوجوان مستعد سینما در سراسر کشور نشان داد نفس این حرکت ارزشمند و آتیه‌نگر است. طرحی که در صورت حمایت و استمرار می‌تواند زمینه شناسایی و آموزش نوجوانان علاقه‌مند به سینما را در سال‌های بعد فراهم کند و آنها را به نیروهای زبده سینمای حرفه‌ای در سال‌های بعدتر تبدیل کند. حتی می‌توان با حمایت وزارت آموزش و پرورش، بنیاد سینمایی فارابی (به یاد همان فیلسوفی که کتابش راهگشای ابن‌سینا در نوجوانی شد) و انجمن سینمای جوانان به ایجاد مدارس سینمایی هم فکر کرد تا کودکان و نوجوانان مستعد ضمن آموختن الفبا و دروس ابتدایی، مسائل تخصصی سینما را هم از سنین اولیه رشد فرا بگیرند. ابن سینماها و دُخت سینماهای مستعد و علاقه‌مند را از حالا دریابید.

علی رستگار

فرهنگ و هنر