تولید حامل یک داروی ضد سرطان

معاون پژوهش و فناوری دانشگاه علوم پزشکی مشهد گفت: بر اساس اعلام وزارت بهداشت درمان و آموزش پزشکی، پایان نامه دکتر مونا علی بلندی در مقطع دکتری تخصصی پژوهشی مرکز تحقیقات بیوتکنولوژی این دانشگاه به استاد راهنمایی دکتر فرزین هادی زاده به عنوان پایان نامه برتر انتخاب و از گرانت تشویقی به مبلغ ۱۲۵ میلیون ریال برخوردار شده است.

دکتر محسن تفقدی با اشاره به اینکه بر اساس اعلام معاونت پژوهش و فناوری وزارت بهداشت از طرحهای تحقیقاتی کاربردی و برتر در مقطع دکتری تخصصی پژوهشی حمایت می شود، خاطر نشان کرد: موضوع این پایان نامه در زمینه «سنتز نانو پلیمروزوم های هدفمند متصل به آپتامر با استفاده از کوپلیمرهای PEG-PLGA بعنوان حامل داروی دوکسوروبیسین به سلول های سرطانی بنیادی و ارزیابی آنها بصورت برون تنی و درون تنی» بود که موفق به کسب این موفقیت شد.

دکتر علی بلندی نیز در این زمینه گفت: با توجه به اینکه سومین عامل مهم مرگ و میر در کشور سرطان به شمار می رود، نیاز به انجام تحقیقات و سرمایه گذاری در تولید داروهای ضد سرطان همگام با تکنولوژی روز و برتر دنیا را در کشورمان نشان می دهد.

وی افزود: با توجه به ضرورت انجام تحقیق و توسعه و تولید داروهای ضد سرطان در کشورمان، در این پایان نامه اقدام به تولید سیستم های نانوپلیمروزومی زیست تخریب پذیر از جنس پلی اتیلن گلایکول-پلی لاکتاید –کو- گلایکولاید بعنوان حامل داروی ضد سرطان دوکسوروبیسین شد.

مونا بلندی اضافه کرد: این سیستم با آپتامر خاصی که مارکر سطحی سلول های سرطانی بنیادی را شناسایی می کند هدفمند شد و سپس از آن برای نشانه گیری سلولهای بنیادی سرطان سینه و ریه استفاده گردید.

وی خاطر نشان کرد: عوارض جانبی داروهای ضد سرطان موجب کاهش کیفیت زندگی بیماران تحت شیمی درمانی می شود و طراحی سیستم های نوین و بهینه در دارو رسانی این زمینه امری ضروری و اجتناب نا پذیر است.

مونا بلندی گفت: امروزه تحقیقات در شیمی درمانی و ژن درمانی سرطان به سمت نشانه گیری سلول های سرطانی بنیادی سوق داده شده است که این امر با ایجاد آنتی بادی​های مونوکلونال، آپتامرها و یا لیگاندهایی است که می توانند به مارکرهای سطح این سلول ها متصل شوند و با هدف گیری این سلول ها می توان امید داشت که از متاستاز در انواع سرطان​های رایج که عامل مرگ و میر بیماران است، جلوگیری کرد.

کارایی سیستم دارورسانی در برون تن سنجیده شده است و در درون تن نیز بر روی مدل سرطان سینه موشی و سرطان ریه انسانی در حال برررسی می باشد. با توجه به نتایج بدست آمده بر روی مدل سرطان سینه موشی فرمولاسیون ایجاد شده به مراتب سمیت کمتر از داروی دوکسوروبیسین (به فرم آزاد) را دارد. همچنین نتایج نجات موش های سرطانی و کنترل سرطان در موشهای دارای تومور سرطان سینه مشهود و بسیار موفقیت آمیز بود. در حال حاضر آزمایشات بر روی مدل سرطان ریه انسانی در حال انجام می باشد.

جایگاه این تحقیق برای بهینه سازی فرآیند تهیه و ارزیابی پارامترهای مهم و تاثیرگذار این سیستم دارورسانی مشهود است.

از رهگذر این پژوهش می توان با شناسایی نقاط قوت و ضعف سیستم های پلیمروزومی هدفمند شده با آپتامر که حامل داروی ضد سرطان می باشند، مبادرت به بهینه سازی این نوع سیستم ها و کاربری آنها در سیستم های دارویی - درمانی کشور کرد.(مهر)