الگوی خوبی برای فرزندانمان باشیم

دوستی می‌گفت: ما چهار خواهر و سه برادر هستیم که پدر و مادرم جزو ملاکین هستند و پدربزرگ و مادربزرگم نیز شغل کشاورزی و ملاکی داشتند و تقریبا ثروتمند بودند. پدر و مادر من تحصیلات خوبی داشته‌اند. پدربزرگ و مادربزرگ بر همه کار‌ها نظارت دارند و البته در انجام کار‌ها نیز شریک و یار بقیه هستند. همه فرزندان به تحصیل مشغول هستند و هر روز صبح پدر و مادر فرزندان را برای نماز بیدار می‌کنند. برای تهیه صبحانه همه همکاری می‌کنند، پس از صرف صبحانه فرزندان آماده رفتن به مدرسه می‌شوند. مادر و مادربزرگ در خانه می‌مانند و برای تهیه ناهار مشغول به کار می‌شوند. همچنین پدر و پدربزرگ راهی صحرا و باغ شده، به همراه کشاورزان به امور باغبانی و کشاورزی سرگرم می‌شوند و ظهر همه به خانه بر می‌گردند. دقایقی دور هم جمع می‌شوند و از وضع تحصیل و اتفاقات روز با همدیگر صحبت می‌کنند. هرکس وظیفه‌ای دارد و به آن عمل می‌کند و این آرامش را پدربزرگ و مادربزرگ، پدر و مادر در خانه ایجاد کرده‌اند و سعی کرده‌ایم که آن را حفظ کنیم و نگذاریم هیچ گونه خللی در آن ایجاد شود.

به نظر من خانواده می‌تواند فرزندان را طوری تربیت کند که پرخاشگر نباشند و راه درست و صواب را انتخاب و زندگی آرام وبی دردسری را برای خود و دیگران فراهم کنند. من سعی می‌کنم برخی از سریال‌هایی را که بدآموزی دارد نه خودم تماشا کنم و نه می‌گذارم بقیه تماشا کنند. در محل کار و اجتماع هم سعی می‌کنم کمتر برخورد یا ناهنجاری اجتماعی داشته باشم و سعی می‌کنم کارم را به نحواحسن انجام بدهم اما چه خوب است که مسئولان به ساخت فیلم‌ها و برنامه‌های آموزشی سازنده توجه کنند و فرزندان را با روش‌های سالم زندگی آشنا کنند.

پرخاشگری و عصبانیت در کودکان ریشه در رفتار‌ها و عکس العمل‌های والدین و بزرگسالان دارد. کودکان لحظه به لحظه رفتار‌ها و احساسات بزرگتر‌ها را رصد می‌کنند و در ‌‌نهایت آن رفتار‌ها را در برخورد خود و دیگران به نمایش می‌گذارند. (فخرالدین طبیبیان/خراسان)