تالاری برای اجرا، تجلیل و تشییع

در تمام این سال‌ها که اکنون نزدیک به نیم قرن از آن می‌گذرد، هنرمندان بسیاری از کشورمان در این مجموعه روی سن رفته‌اند.

این روی سن رفتن هم دو جنبه داشته است: یا برای ارائه اثرشان روی سن رفته‌اند یا برای تقدیر و تجلیل از مقام آنها.

تالار وحدت با ظرفیت‌های بالقوه خود توانست در سال‌های اخیر مراسم افتتاحیه و اختتامیه بسیاری از رویدادهای هنری بزرگ کشور را هم میزبانی کند.

همین بس که پیش از آغاز به کار جدی مراکزی مانند برج میلاد یا تالار بزرگ کشور، همین تالار وحدت بود که بار میزبانی بسیاری از جشنواره‌های هنری کشور را به دوش می‌کشید.

علاوه بر تمام این مسائل، حالا اما تالار وحدت جنبه دیگری هم پیدا کرده است. چند سالی می‌شود که مراسم تشییع پیکر هنرمندان کشورمان از مقابل این بنا برگزار می‌شود.

هنرمندانی که خود در روزگاری نه‌چندان دور روی سن تالار وحدت به اجرای آثار هنری می‌پرداختند، هنرمندانی که روی سن همین تالار مورد تقدیر و تجلیل قرار می‌گرفتند، حالا در محوطه حیاط تالار وحدت در دستان دوستدارانشان تشییع و بدرقه می‌شوند البته که اگر این بنا جان داشت، شاید از این جنبه خود، دلی پردرد داشت، اما به هر روی اتفاقی است که در سال‌های اخیر رخ داده و اغلب خاطرات جامعه هنری در تشییع‌ها مربوط به این مجموعه می‌شود.

تا همین چند سال پیش پیکر بسیاری از هنرمندان از مقابل منزلشان، یا از مقابل بیمارستان و در خوشبینانه‌ترین حالت از مقابل خانه هنرمندان تشییع می‌شد. اما تالار وحدت هر چقدر هم در این زمینه خاطرات تلخی را برای اهالی هنر رقم زده باشد، باز هم آن قدر بوده است که نوعی یکدستی در تشییع پیکر هنرمندان به وجود آورد.

با این حال در برخی مراسم‌، سیل علاقه‌مندان آنچنان بوده است که این تهدید را گوشزد کرده که مسئولان باید در سال‌های آینده به فکر مکان جادارتری برای مراسمی از این دست باشند. مراسمی که با ازدحام هنردوستان، خیابان‌های مرکزی پایتخت را قفل نکند و نبض شهر را از کار نیندازد؛ اتفاقی که روز گذشته در مراسم وداع با مرتضی احمدی و چندی پیش مرتضی پاشایی شاهد آن بودیم.

سجاد روشنی ‌- گروه فرهنگ و هنر