پنبه‌هایت رشته مادر!
فرقی نمی‌کند دست‌ها چقدر چروک خورده باشد، بدن چقدر زحمت کشیده باشد، چین‌های صورت چقدر عمیق شده باشد، کمر تا چه اندازه خمیده باشد؛ مادر همیشه مادر است و زحمتکش. مادرها یک لحظه بیکارنمی مانند، چه در شهر، چه در روستا و چه در سیاه چادر، درست مثل این زن.
او پنبه‌ها را می‌ریسد، شاید به امید بافتن فرشی نو، برای انداختن زیر پا و کنار گذاشتن فرش نخ‌نمای فعلی، شاید هم به امید فروختن فرش دستباف و در آوردن خرج خانه.
خدا کند پنبه‌هایش همه رشته شود و هر چه رشته، در زندگی پنبه نشود. خدا کند این دست‌ها، این چشم‌ها، این حس مادری همیشه برایش بماند و او سرفراز در سیاه چادرش خانمی کند.
تازه ها
پیشنهاد سردبیر
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
جنبش مردمی سوریه
در یادداشتی اختصاصی برای جام جم آنلاین مطرح شد
زمان دیپلماسی برای حمایت از مقاومت
عضو دفتر حفظ و نشر آثار رهبر انقلاب در گفتگو با جام جم آنلاین مطرح کرد
نقش ویژه اهالی اندیشه، رسانه و هنر در مقابله با تهدیدات نرم
گفت و گو
علی‌اصغر شعردوست معتقد است شهریار با آفرینش غزل‌های نو، تحولی بی‌سابقه در شعر فارسی ایجاد کرده است
سیمرغ شعر معاصر
رئیس کمیسیون اقتصادی دبیر خانه مجمع تشخیص مصلحت نظام در گفت و گو با «جام جم» مطرح کرد
مالیات بر سوداگری؛ کمربند تنظیم بازار
