پایانی بر خاطرات یک نسل

در این سال‌ها نه‌فقط سینما اورانوس که سینماهای زیاد دیگری تعطیل شد. دیگر آن سینما آسیا در چهارراه ولی‌عصر ـ جمهوری که مردم برای تماشای فیلم‌هایش صف می‌کشیدند، تعطیل شده است. سینما ری در امیریه هم سال‌هاست خاک می‌خورد.

سینما شهر قشنگ در خیابان ولی‌عصر، سینما کارون در خیابان رودکی، سینما قیام در چهارراه طالقانی، سینما جی در 16 متری امیری، سینما جام‌جم در دوراهی قپان، سینما المپیا در خیابان آذربایجان و خیلی سینماهای دیگر در تمام این سال‌ها یکی‌یکی کرکره‌های خود را پایین کشیدند تا این‌که دیروز در خبرها داشتیم که سینما قدس در میدان ولی‌عصر هم به طور رسمی به همین سرنوشت دچار شده است. تعطیلی یک سینما، فقط تعطیلی یک مکان فرهنگی نیست؛ بلکه پایانی بر خاطرات یک نسل است.

بسیاری از ما در زندگی خود روزهایی را داشته‌ایم که برای فرار از این زندگی تکراری به سینماهای دلخواهمان پناه می‌بردیم تا بتوانیم ساعاتی را به تفریح و خاطره‌سازی بپردازیم، اما همین خاطرات حالا با بسته شدن مسلسلی سینماها، به نوستالژی‌های تلخی تبدیل شده ‌است.

در این بین اما سینما قدس شاید قصه‌اش قدری پررنگ‌تر باشد، چون این سینما در یکی از بهترین و پررفت‌وآمدترین نقطه‌های پایتخت قرار داشت و حتی برای آنان که کمتر اهل سینما بودند هم به جهت قرار گذاشتن، مکان آشنایی بود.

آنقدر سینما قدس در این زمینه معروف بود که برایش لطیفه ساخته بودند که اگر این سینما نباشد، مردم دیگر نمی‌توانند با هم در میدان ولی‌عصر قرار بگذارند.

تراژدی قهر مردم با سینما، وضع اکران نامناسب، تنزل کیفیت فیلم‌ها در سال‌های اخیر، نگاه‌های غیرفرهنگی برخی مدیران به مقوله سینما و بسیاری از عوامل دیگر، یکی‌یکی تابلوی «تعطیل است» را در مقابل گیشه سینماها ابدی می‌کند. در این بین اما اظهارات مالک سینما قدس بیش از همه عمق فاجعه را به تصویر می‌کشد.

آنجا که او می‌گوید ما از هرکس که قصد داشت از سرویس بهداشتی استفاده کند، ۲۰۰ تومان دریافت می‌کردیم تا شاید یک کسی اعتراض کند که چرا سینما از رهگذران برای استفاده از امکانات هزینه دریافت می‌کرده است، اما باز هم هیچ‌کس توجهی نداشت. کدام سینما چنین کاری انجام می‌دهد؟.

سجاد روشنی - گروه فرهنگ و هنر