فقیران، خواب مرگ دیدند

این حادثه که ساعت 9 و 17 دقیقه صبح رخ داد، زمانی آشکار شد که مادر خانواده که در مهدکودک کار می‌کرد، سرکارش نرفت و همین موضوع باعث شد یکی از همکارانش به غیبت او مشکوک شود و به منزل آنها مراجعه کند. او وقتی زنگ را به صدا آورد، کسی در را باز نکرد و چون اوضاع مشکوک بود، چند بار دیگر هم زنگ زد. پس از مدتی مادرشوهر همکارش بالاخره در را باز کرد و زن جوان از او پرسید چرا عروسش امروز به محل کارش نیامده است؟ پیرزن هم گفت هیچ خبری از او ندارد و احتمال دارد خواب باشد.

زن وارد خانه شد و به محض این ‌که در اتاق را باز کرد، مادر، پدر و دختر کوچک خانواده را دید که از حال رفته بودند. او بلافاصله با مرکز فوریت‌های پزشکی شاهین‌شهر و میمه تماس گرفت و درخواست کمک کرد.

به محض اعلام خبر، تکنسین‌های فوریت‌های پزشکی بر بالین اعضای خانواده حاضر شدند و پس از بررسی وضع حادثه‌دیدگان دریافتند چند ساعتی از مرگ اعضای این خانواده می‌گذرد و جسدشان دچار «جمود نعشی» شده است.

حسین فلاح، یکی از تکنسین‌های حاضر در محل حادثه به تپش می‌گوید: «این خانواده به قدری فقیر بودند که در یک خانه کپری بسیار قدیمی با 50 ،60 سال سابقه ساخت زندگی می‌کردند و هیچ وسیله گرما‌زا و حتی یک پتوی درست و حسابی هم نداشتند. شب حادثه یک پیک‌نیک روشن کرده و رویش هم یک کلاهک بخاری قدیمی گذاشته بودند تا گرما را پخش کند. نیمه‌های شب لعاب روی کلاهک ذوب شده و روی پیک‌نیک روشن ریخته بود. با ریزش لعاب‌ها، شعله خاموش و گاز منواکسیدکربن در هوا منتشر شد و هر سه نفر جانشان را از دست دادند.»

نتیجه معاینه‌های تکنسین‌های اورژانس و بررسی‌های تخصصی، مشخص کرد پدر خانواده متوجه بو شده، به هوش آمده و تلاش کرده تا خود و زن و بچه‌اش را نجات دهد، اما شدت گازی که در فضا پخش شده، به حدی زیاد بوده که پدر خانواده هم پس از مدتی کوتاه جانش را از دست داده است.

فلاح می‌گوید: «رفتن به این خانه و مشاهده وضع زندگی این سه نفر واقعا زجرآور بود. آنها لحاف مندرسی داشتند که با دیدنش آدم از زندگی سیر می‌شد. آنها به قدری فقیر بودند که توانایی خرید حتی یک بخاری صد هزار تومانی را هم نداشتند. این ‌که گفته شود اینها نباید از پیک‌نیک استفاده می‌کردند یا باید جایی را باز می‌گذاشتند، همه‌اش توجیه و پاک کردن صورت مساله است. در واقع فقر، جان این افراد را گرفت. من در طول سال‌های خدمت با فوتی‌های زیادی مواجه بوده‌ام، اما این حادثه مرا بیشتر از بقیه ناراحت کرد.»