قبیله ووداآبه ، کوچ نشینان نیجر

به گزارش جام جم آنلاین به نقل از مگزین وویاژ، اریک سلاتو، عکاس و فتوژورنالیست فرانسوی به دیدار شبانان چادرنشین ساحل ، قبیله ووداآبه و کودکانشان از قوم پوئل در کشور نیجر رفت. او در این سفر با آداب و رسوم ، زندگی روزمره ، روش گذران زندگی و به ویژه شیوه زندگی کودکان این قبیله کوچ نشین آشنا شد.

اریک سلاتو ، عکس های بسیاری را از این سفر با خود به ارمغان آورد که بخشی از آنها را در کتابش تحت عنوان « کودکان چادرنشین » منتشر کرده است. نگاهی کوتاه به زندگی افراد و کودکان قبیله کوچ نشین ووداآبه در کشور نیجر.

   
           
در قبیله ووداآبه کودک تا سن 2 سالگی نزد مادرش باقی می ماند. در طول دوران طفولیت او چندین نام می یابد که نخستین نامش یک راز بوده زیرا یک تابو محسوب شده و حتی اعضای خانواده نمی توانند اورا به این اسم بنامند.

            
دختربچه ها در قبیله ووداآبه از سن 10 سالگی در وظایف امورخانواده مشارکت می کنند و در انجام بخشی از وظایف مادر و خواهران بزرگتر کمک آنها هستند.

افراد قبیله ووداآبه به دلیل شرایط آب و هوایی و نیاز گله هایشان به علوفه دائم در حال جابجایی هستند و به طور متوسط هر سه روز یک بار جای اردوگاهشان را تغییر می دهند.

            
در منطقه موسوم به ساحل در صحرا فقط دو فصل وجود دارد. فصل طولانی خشک و فصل بارانی که از ماه ژوئن آغاز می شود. پس از 8 ماه خشکسالی باران های سیل‌آسا می بارند و قبیله ووداآبه کوچ خودرا با دنبال کردن مسیر حرکت ابرها به سوی شمال ادامه می دهند.

بخش عمده ای از وقت روزانه پسران و دختران ووداآبه صرف رفتن به کنار برکه ها و سر چاه ها برای تامین آب مورد نیاز می شود. پسران وظیفه سیراب کردن حیوانات گله را به عهده داشته و دختران باید آب مورد نیاز مصرفی اعضای قبیله را تهیه کنند.

            
والدین ازدواج فرزندانشان را خیلی زود و حتی در زمان تولد مشخص کرده و در سن 12 سالگی آن را دوباره تایید می کنند. در قبیله ووداآبه این رسم کوبغال نامیده می شود. با این حال رسم ازدواج دیگری نیز به نام تیغال وجود دارد که رایج و قابل پذیرش است.

در رسم ازدواج تیغال دختر می تواند با همسری که برایش انتخاب شده است ازدواج نکند و اجازه بدهد فردی که دوستش دارد او را برباید. در این صورت معمولا کار با مذاکره و گفتگو حل می شود.

            
دو دختر نوجوان ووداآبه در لباس های سنتی که پارچه آن با دست بافته می شود.

تصویر یک پسر نوجوان قبیله ووداآبه که در جریان جشن سالیانه که پس از فصل بارانی انجام می شود صورتش را با رنگ اخرایی و کره تزیین کرده است.

            
یک کودک در حال خوردن شیر گاومیش. شیر گاومیش غذای اصلی قبیله ووداآبه را تشکیل می دهد. در فصل خشکسالی و کم شدن میزان شیر گاومیش ها نوعی خمیر ارزن پخته  کمبود شیر را جبران می کند. گزارش : بهرام افتخاری.