ماجرای بینی کج «عبدالله زبیر» از زبان رضا کیانیان

 این بازیگر پیشکسوت تئاتر، سینما و تلویزیون درباره ایفای نقش‌های منفی گفت: وقتی نقش منفی بازی می‌کنم سعی دارم وجوه مثبت آن را هم نشان دهم؛ چون معتقدم هیچ فردی در جهان مثبت مثبت یا منفی منفی نیست و وقتی در ارایه یک نقش منفی وجوه مثبت آن هم نشان داده شود، تماشاگر بعد از بررسی وجوه مثبت و منفی در خودش توان درک نقش منفی را پیدا می‌کند؛ چرا که درمی‌یابد خود نیز وجوهی از مثبت و منفی را در خود دارد.

کیانیان که با مهران دوستی - گوینده برنامه «رادیو من» رادیو جوان - گفت‌وگو می‌کرد، با اشاره به وجوه مختلف بازی در نقش «عبدالله زبیر» خاطرنشان کرد: مثلا در مورد نقش «عبدالله زبیر» بعد از خواندن نقش، از آقای میرباقری پرسیدم، این شخص چه چیزی را زیاد دوست داشته و علاقه‌های شخصی‌اش چه بوده است و او گفت، در تاریخ آمده است که این آدم غذا خوردن و نماز خواندن را دوست داشته است من هم پیشنهاد دادم که همین وجه خصوصی این آدم به فیلمنامه و شخصیت اضافه شود؛ چراکه معتقدم وقتی این لحظات خصوصی به شخصیت افراد اضافه می‌شوند آنها را باورپذیر می‌کند. در طول سریال صحنه‌هایی را می‌دیدیم که مثلا این آدم نماز می‌خواند اما ریا هم می‌کند یا غذا می‌خورد، می‌خورد تا جایی که دل درد بگیرد اما باز نماز می‌خواند و حتی منزلش مشرف به قبله بوده است و برایم جالب بود که آقایان آِیات عظام که در قم هستند به اطرافیان سپرده بودند که وقتی قسمت‌های مربوط به زبیر آمد (ما را خبر کنید ) و بعدها یکی از این آقایان لطف کردند و پیغام فرستادند که بعد از بازی تو در نقش زبیر، بیشتر متوجه نقش تاریخی این شخصیت شدیم. چراکه سعی کردم وجوه مختلف این آدم به تصویر کشیده شود؛ به عبارتی این آدم هم دغل باز است، هم خانواده‌اش را دوست دارد و در عین حال که جنایت می‌کند جنبه رمانتیک هم دارد که نمایش همین ابعاد نقش را رنگارنگ و باور پذیر می‌کند؛ چراکه تماشاگر هر بار یک بخش او را درک می‌کند.

رضا کیانیان با بیان اینکه حدود 15 روز طول کشید تا با همراهی عبدالله اسکندری گریم «عبدالله زبیر» درآمد، ادامه داد: در تاریخ کجی دماغ زبیر وجود ندارد اما بنده به آقایان اسکندری و میرباقری پیشنهاد دادم که دماغ این نقش کج باشد؛ چرا که مطمئن بودم همین دماغ کج می‌تواند باعث تفاوت و جذابیت شود و وقتی آقای میرباقری توجیهی خواست تا کجی دماغ را بپذیرد، گفتم، می‌توانی در یکی از قسمت‌ها دیالوگی بگذاری که به دوستانش بگوید، من هر وقت کجی دماغ خود را می‌بینم به راه راست ایمان می‌آورم و ایشان هم با خنده متن و گریم را پذیرفتند.(پانا)