150 سال برای شکل‌گیری فوتبال مدرن

سال 1865: برای ارتفاع دروازه‌ها حدنصاب مشخصی درنظر گرفته شد. بر این اساس ارتفاع دروازه‌ها به 234 سانتی‌متر رسید و برای همیشه روی همین حد نصاب باقی‌ماند.

سال 1866: تا پیش از این سال هر زمانی که مهاجم در محوطه جریمه حریف جلوتر از توپ قرار می‌گرفت بلافاصله آفساید اعلام می‌شد. این قانون سال 1866 برای همیشه به تاریخ پیوست.

سال 1866: در این سال قانونی وضع شد که بر اساس آن نگه داشتن توپ با دست به مدت زمانی طولانی ممنوع اعلام شد. پیش از این بازیکنان در زمان اعلام ضربه آزاد، پنالتی و هر ضربه دیگری توپ را به مدت‌ طولانی در دست می‌گرفتند و وقت گذرانی می‌کردند که این حرکت از این تاریخ به بعد ممنوع شد.

سال 1869: در قانون جدید وضع‌شده در این سال پس از به ثمر رسیدن گل، توپ در اختیار تیمی قرار می‌گرفت که گل‌خورده باشد. پیش از این تیمی که گل می‌زد، آغازگر دوباره بازی بود.

سال 1871: دروازه‌بان مجاز شد در هر جای زمین بازی توپ را در دست بگیرد. این قانون در سال بعد دوباره تغییر کرد.

سال 1872: بر اساس قانون جدید دروازه بانان مجاز شدند فقط در نیمه زمین خودی توپ را با دست بگیرند. این قانون هم در سال‌های بعد با تغییر مواجه شد.

سال 1872: ضربه کرنر برای نخستین‌بار در فوتبال تعریف شد و پس از آن در قالب یک قانون جدید به مرحله اجرا درآمد.

سال 1874: اختیارات کاپیتان‌های دو تیم کاهش یافت. پیش از این کاپیتان‌ها در امور مختلفی دخالت می‌کردند و حتی بین خودشان توافق می‌کردند که کدام تیم آغازگر بازی باشد.

سال 1874: تیم‌ها موظف شدند در نیمه دوم جای خود را در زمین عوض کنند. پیش از این هر زمان که گلی
به ثمر می‌رسید تیم‌ها جای خود را در زمین تغییر می‌دادند.

سال 1875: دروازه‌ها شکل استانداردتری پیدا کرد . تا پیش از این ، از طناب به جای دیرک دروازه استفاده
می شد. حتی پس از آن بازی کردن در زمینی که دروازه‌ای با دیرک استاندارد نداشت، غیرمجاز اعلام شد.

سال 1877: زمان یک مسابقه فوتبال به صورت ثابت و همیشگی 90 دقیقه در نظر گرفته شد.

سال 1882: پرتاب اوت با یک دست ممنوع شد.

سال 1891: در این سال همه قوانین مربوط به پنالتی و نحوه به ثمر رسیدن این ضربه تدوین شد که البته شکل این قوانین در ماه‌های بعد و حتی سال‌های بعدتر از آن باز هم تغییر یافت.تا پیش از این ، ضربه پنالتی وجود نداشت. در آن زمان به پنالتی ضربه مرگ گفته می شد.

سال 1891: نخستین ضربه‌های پنالتی دنیای فوتبال باید از فاصله 12 یاردی( 11 متر) و از یک نقطه دلخواه به طرف دروازه حریف شوت می‌شد. در سال‌های بعد پنالتی معنای دیگری پیدا کرد و فقط به ضرباتی که از یک نقطه مشخص در محوطه جریمه حریف به طرف دروازه شوت می‌شد پنالتی گفته شد.

سال 1891: داوران اختیارات گسترده‌تری در طول یک مسابقه پیدا کردند. اختیارات آنها از آن پس گسترده‌تر هم شد. داوران از سال 1891 موظف شدند بازیکن اخراج کنند یا تصمیمات دیگری همانند گرفتن ضربه آزاد یا مشابه آن بگیرند.

سال 1891: استفاده از تور دروازه در تمام رقابت‌های رسمی الزامی شد.

سال 1892: زمان مربوط به انتقال یک بازیکن مصدوم به خارج از زمین مشخص شد. تیم پزشکی از این پس باید بازیکن مصدوم را ظرف مدت زمان کوتاهی به خارج از زمین منتقل می‌کردند، در غیر این صورت بازیکنی که به دلیل مصدومیت اتلاف وقت کرده با جریمه روبه‌رو می‌شد.

سال 1894: قانون جدیدی در این سال تدوین شد که بر اساس آن هیچ بازیکنی حق نداشت با دروازه بان برخورد فیزیکی داشته باشد و به اصطلاح او را شارژ کند. نزدیک‌شدن به دروازه‌بان فقط زمانی امکان پذیر می‌شد که او توپ را در اختیار داشته باشد.

سال 1895: قوانین مربوط به پرتاب اوت گسترش یافت و به طور کامل تهیه و تدوین شد. در این زمان نحوه ایستادن بازیکن هنگام پرتاب اوت هم تعریف شد.

سال 1897: برخورد توپ با دست بازیکنان چه عمد چه غیرعمد، خطا اعلام شد.

سال 1902: برخی قوانین پنالتی تغییر کرد و فاصله جدیدی برای فاصله نقطه پنالتی تا دروازه در نظر گرفته شد. پنالتی‌هایی که اکنون می‌بینیم حاصل همان قانون تصویب شده در سال 1902 درباره چگونگی زدن ضربه پنالتی است.

سال 1907: در این سال قانونی وضع شد که بر اساس آن داور یا کمک داور نمی‌توانست حرکت بازیکن پا به توپ در محوطه جریمه تیم خودش را آفساید اعلام کند.

سال 1912: دروازه‌بانان از این پس با قانون جدیدی روبه‌رو شدند؛ آنها از این به بعد فقط مجاز شدند در محوطه جریمه توپ را با دست بگیرند و دیگر نمی‌توانستند حتی در نیمه زمین خودشان توپ را با دست مهار کنند.

سال 1912: تمام دروازه‌بانان از این تاریخ به بعد موظف شدند لباسی بپوشند که متفاوت از لباس هم تیمی‌هایشان باشد.

سال 1920: قانون جدیدی نوشته شدکه خطای آفساید بازیکنان بلافاصله بعد از پرتاب اوت هم می‌توانست گرفته شود.

سال 1924: از این پس تمام گل‌هایی که از روی نقطه کرنر به ثمر می‌رسید برخلاف گذشته پذیرفته می‌شد.

سال 1925: قوانین آفساید باز هم تغییر کرد. در این زمان فقط هنگامی که دو مدافع پشت سر مهاجم قرار می‌گرفتند داور می‌توانست آفساید اعلام کند.

سال 1939: همه بازیکنان از این پس باید شماره پیراهن ثابتی در تیم‌های باشگاهی یا تیم ملی کشورشان داشته باشند و نمی‌توانند در هر بازی یک شماره متفاوت بپوشند.

سال 1965: قانون تعویض بازیکن بالاخره به مرحله اجرا رسید، البته فقط در زمان مصدومیت یک بازیکن. پیش از این تیم‌ها وقتی با مصدومیت یک بازیکن خود مواجه می‌شدند مجبور بودند 10 نفره به بازی ادامه بدهند.

سال 1967: از این پس تیم‌ها این امتیاز را پیدا کردند که در طول یک مسابقه دو تعویض داشته باشند.

سال 1970: سیستم دادن کارت زرد و قرمز به بازیکنان راه‌اندازی شد.

سال 1990: بستن ساق بند برای بازیکنان الزامی شد.

سال 1990: قوانین آفساید به سود مهاجم تغییر کرد.از این پس اگر موقع پاس ، مهاجم با مدافعان حریف در یک خط باشد، آفساید نیست.

سال 1991: بازیکنی که در محوطه جریمه تیم خودش روی مهاجمی که در موقعیت صددرصد گل دارد خطا انجام دهد قطعا اخراج می‌شود، اصلا هم تفاوتی ندارد خطای او چقدر جدی بوده باشد.

سال 1992: دروازه‌بان نباید توپی را که هم‌تیمی‌هایش به او پاس داده‌اند با دست بردارد.

سال 1993: تکل از پشت از این پس با جریمه کارت قرمز روبه‌رو شد.

سال 1993: مربیان مجاز شدند از این به بعد از لب خط بازیکنان تیم خود را راهنمایی و نکات مختلف را به آنها گوشزد کنند.

سال 1995: تعداد تعویض‌های یک مسابقه فوتبال از دو به سه تعویض افزایش یافت.

سال 1997: از این پس توپی که از کنار دروازه یا زمین خودی یک تیم و از روی ضربه کاشته مستقیم به درون دروازه حریف می‌رفت، گل اعلام می‌شد. پیش از این چنین گل‌هایی مورد پذیرش نبود.

سال 2002: قانون گل طلایی و گل نقره‌ای برای همیشه به تاریخ پیوست و در صورت مساوی‌شدن یک مسابقه در وقت‌های عادی، وقت‌های اضافه در دو زمان ده دقیقه‌ای در نظر گرفته می‌شد. اگر نتیجه مسابقه در این وقت هم مشخص نمی‌شد، دو تیم به ضیافت ضربات پنالتی می‌رفتند.

هیلدا حسینی‌خواه/ گروه ورزش