شناسایی «مظنونین به اعتیاد» در خانه

یک شعار می‌گوید «این معتاد نیست که خطرناک است بلکه باید از خود اعتیاد ترسید» پس باید یاد بگیریم که چطور می‌شود یک معتاد هرچند تفننی را شناسایی کرد و چطور باید با او برخورد کرد که کباب و نه سیخ بسوزد.

اصولا معتاد جماعت تمام انرژی‌اش را برای مخفی کردن اعتیادش صرف می‌کند. اینکه بالای سر کسی رسید که دارد مواد تزریق می‌کند یا لوله پایپ آزمایشگاهی را برداشته و شیشه تنفس می‌کند، سند واضح و مبرهنی است اما تنها یک درصد کشفیات اعتیاد، این طوری اتفاق می‌افتد.
با این حال، همواره یک سری علائم و تغییرات روانی، اجتماعی و رفتاری از فرد معتاد سر می‌زند که باید کشف شوند و هر کدام از نشانه‌ها به تنهایی نمی‌تواند نشانگر اعتیاد باشد، بلکه باید مجموعه‌ای از نشانه‌ها در کنار یکدیگر را مدنظر قرار داد.

متهم به اعتیاد آدم چشم تنگی می‌شود، اما هر آدم چشم تنگی را هم نباید به اعتیاد متهم کرد. ماجرا از این قرار است که اغلب مواد مخدر (تریاک) باعث تنگ شدن مردمک چشم انسان می‌شوند.

دومین مورد این است که یک فرد متهم به اعتیاد دیگران را با رفتارش گیج می‌کند و به قول روانشناس‌ها فردی دو قطبی می‌شود. زمانی حسابی بی‌قرار، تحریک پذیر، عصبانی و بسیار مضطرب و زمانی بسیار سرخوش است به گونه‌ای که همه در حسرت لذت بردن وی از دنیا می‌شوند.

متهم به اعتیاد خانواده‌گریز است و رفیقباز، و برایش هم بسیار معرفت خرج می‌کند و درباره نظر خانواده خود به این دوستانش بسیار حساس است.

چهارمین گام شناسایی فرد معتاد این است که متهم به اعتیاد هیچ شباهتی به خروس ندارد، شبها مثل جغد بیدار است و صبح و ظهرش یکی می‌شود اما میل به صبحانه‌اش همواره محفوظ است.

فردی که به اعتیاد متهم شده، مثل ماشینی است که کاربراتورش تنظیم نباشد، هم مصرفش بالا می‌رود و هم حسابی دود و پول خرج می‌کند. او شروع می‌کند به دروغ گفتن‌های اغلب باور نکردنی برای پولهای وقت و بیوقتی که از آدم‌های متفاوت می‌خواهد.

ششمین نکته‌ای که می‌توان در شناسایی فرد معتاد از آن کمک گرفت، علاقه وافری است که فرد معتاد به نشستن طولانی پشت درهای بسته دارد؛ نشانه‌ای که ممکن است شما را به این اشتباه بیندازد که عاشق شده، اما در اغلب موارد او یا دارد در عالم هپروت چرت می‌زند یا خمار است. دستشویی نیز یکی از لوکیشن‌های معمول این حالت است.

آخرین نکته‌ای که در شناسایی یک معتاد می‌توان به آن توجه داشت، این است که متهم به اعتیاد یک دهم بلکه یک صدم میزانی که حرف می‌زند عمل نمی‌کند و تا دلتان بخواهد پرگویی، یاوه‌گویی، دروغگویی و بلف زدن در کارش است.

>> ایسنا