اشک حسرت تکواندوی پرافتخار

تکواندوی ایران که از بدو قدم‌نهادن در بازی‌های المپیک در کنار وزنه‌برداری و کشتی در قامت ورزش مدال‌آور ظاهر شده بود، همچون دو المپیک 2008 پکن و 2004 آتن انتظار می‌رفت باز هم به مدال طلا دست یابد. جایی که یوسف کرمی، کاپیتان باتجربه تیم و محمدباقری معتمد، جوان پرافتخار و خوشفکر در ترکیب تیم اعزامی قرار گرفتند و بسیاری به کسب دو مدال طلای این تیم دل بستند، انتظاری که هیچ‌گاه برآورده نشد. تکواندو که طی 12 سال گذشته همواره یکی از سکوهای سه‌گانه جهان را به تسخیر خود درآورده است، سال 2011 با هدایت رضا مهماندوست ـ سرمربی وقت تیم ملی ـ به سلطه کره جنوبی بر این رشته خاتمه داد تا افق روشنی برای این تیم در المپیک ترسیم شود، اما وقتی سوءتفاهم ایجادشده بین مهماندوست و مسئولان فدراسیون بیخ پیدا کرد و مهماندوست خانه‌نشین شد، سایه تردید بر سر تیم ملی هم افکنده شد. تردیدی که بیراه هم نبود، چون در شیاپ‌چانگ لندن نه خبری از مبارزه‌های فکورانه محمد باقری معتمد بود و نه جنگندگی یوسف کرمی؛ اولی به مدال نقره بسنده کرد و دومی در عین ناباوری با چشمان اشک آلود به تهران بازگشت.

گرچه فدراسیون تکواندو پس از پایان المپیک زیر بار اشتباه خود نرفت و از کادر فنی تیم ملی حمایت کرد، اما وقتی تیم ملی با وجود نایب‌قهرمانی در جام جهانی به لحاظ فنی انتظارات شورای فنی فدراسیون را برآورده نکرد، این بار مرتضی کریمی به عنوان سرمربی جدید تیم ملی انتخاب شد تا پنج، شش ماه پس از المپیک فدراسیون در عمل به اشتباه خود اذعان کند.