در تعطیلات تحمیلی چه کنیم

هرچند بعضی‌ها ـ بخصوص طالبان علم و دانش در مدارس و دانشگاه‌ها ـ به جهت جنبه فراغتش ممکن است کمی خوشحال شده باشند؛ اما اگر دقت بفرمایید، خودتان اذعان می‌فرمایید که اصلا و ابدا جای هیچ‌گونه خوشحالی نیست. خوشحالم که اذعان می‌فرمایید.

بسته پیشنهادی: حالا که نسخه علاج‌کننده آلودگی هوای تهران و برخی کلانشهرهای کشور فقط با تعطیل کردن مراکز اداری و تحصیلی و نشستن به انتظار باران پیچیده می‌شود؛ بسیاری از شهروندان و هموطنان همیشه در صحنه از ما سوال می‌کنند که در این ایام تعطیلات تحمیلی چه کار باید بکنند یا چه کار نباید بکنند؟... فلذا از هر آستین خود الساعه یک راهکار زیربنایی که اگر وزارت امور زیربنایی تأسیس شود، حتما به ما خواهد گفت احسنت!

1ـ بیرون نروید: هوای آلوده و مسموم با کسی شوخی ندارد. پس کسی به قصد تفریح و تنوع و پارک رفتن و سوت زدن ازمنزل خارج نشود. مگر به قصد مناطق خوش آب و هوای خارج شهر. فقط دعوت‌های مجازی را بپذیرید که طی آن، فرد دعوت‌کننده از شما بخواهد که: «بیا بریم کوه...». از او سؤال بفرمایید که: «کدوم کوه؟...» اگر گفت: «همون کوهی که اکسیژن داره ‌ای بله...»؛ حتماً به اتفاق خانواده دعوت مهرورزانه او را بپذیرید و همراهش شوید.

چرا چنین گفتیم؟... چون به ازای هر ماشینی که در سطح شهر حرکت کند، یک چیزی بر آلودگی هوایی که سوارشوندگانش تنفس می‌کنند، اضافه می‌شود. آیا تا به حال کسی را دیده‌اید که آب را با دست خودش آلوده کند و بعد آن را بخورد؟... حتماً که مثل آب، نباید هوا هم دیده شود. چشم عقل هم خوب چیزی است. گرچه، به کسی گفتند آب آلوده نخور، میکروب دارد. گفت میکروب چیست؟ گفتند: هیچی، تو بخور!

2ـ در خانه بمانید: تا می‌توانید این چند روز تعطیل در خانه بمانید. این طوری کانون خانواده هم بیشتر گرم می‌شود و شما از نزدیک می‌توانید شاهد رشد و شکوفایی فرزندان خود باشید. بقیه ایام که صبح زود از خانه خارج می‌شوید و دیروقت شب به خانه می‌آیید و به زور می‌توانید همدیگر را ملاقات کنید؛ مگر با وقت قبلی!... فلذا به موجب «عدو شود سبب خیر، اگر خدا خواهد»، آلودگی هوا می‌تواند سبب خیر شود که شما بیشتر در جمع خانواده باشید و با مشکلات یکدیگر بیشتر آشنا شوید. ای‌بسا که بر اثر آشنایی‌های بهتر و بیشتر در این ایام، ازدواج‌های خوبی هم شکل بگیرد. منتها به عنوان آینده‌نگری، حتماً یک دو سه تا کپسول اکسی‍ژن خالص هم پشت قباله انداخته شود.

رضا رفیع